Μαντινάδες για την ομορφιά της Άνοιξης
Η άνοιξη είναι όμορφη, του χρόνου το καμάρι,
με τ’ ανθισμένα τα δεντρά, βραβείο το ‘χει πάρει.
Την άνοιξη δε φέρνουνε μόνο τα χελιδόνια,
μόνο τη φέρνει κι ο νοτιάς που καταλεί τα χιόνια.
Την άνοιξη γεμίζουνε λουλούδια τα χωράφια
και τα θωρούν και χαίρονται τ’ ανθρώπινα τα μάθια.
Η άνοιξη ‘ναι εποχή που ‘χει πολλές σκολάδες,
τη λειτουργία κάνουνε καθημερνά παπάδες.
Και τα πουλιά την άνοιξη χτίζουνε τη φωλιά τους,
για να γεννήσουνε αυγά, να γίνουν τα πουλιά τους.
Την άνοιξη τα μάθια μου τη βλέπουνε περβόλι,
θέλουν να γίνουν κηπουροί οι μερακλήδες όλοι.
Την ομορφιά της άνοιξης, το πράσινό της χρώμα,
ο Μάης έχει ομορφιές τσι πιο πολλές ακόμα.
Της άνοιξης τα λούλουδα τα πιο πολλά μυρίζουν,
την ομορφιά την έχουνε όλα των σαν ανθίζουν.
Η άνοιξη ‘ναι εποχή, πολλοί τη καμαρώνουν,
θέλουν να φτάσουνε πολλοί, να έρθει και του χρόνου.
Αρολιθιανάκης Γ. Ανδρέας
******
«Τι σημαίνει το γράψιμο για μένα»
«Ποίηση»
Στάση ζωής μου έγινε…
η ποίηση, πια τώρα!
Σκέψεις… που δεν εγνώριζα…
εβγήκανε, στη φόρα!
Όλα μου τα εσώψυχα
εις το χαρτί μου βγαίνουν!
Και ξαλαφρώνει… το μυαλό,
χαράς σκέψεις… μου φέρνουν!
Είχα ξεχάσει… να γελώ,
μα τώρα, έχω αλλάξει.
Και γράφω… χιουμοριστικά
λίγο, η ζωή… να σιάξει!
Ελπίδα… να ‘χει ο άνθρωπος
καρτέρι, για καρτέρι!
Γιατί δεν ξέρει… πια κανείς
τ’ αύριο… τι θα φέρει!!!
Βέλη Χριστιανάκη
******
Αναμνήσεις στον καμβά
του ζωγράφου
Αν ρωτήσεις τον καθένα, θα ‘χει και μιά ιστορία
για τον εαυτό του να σου πει.
Ότι σώθηκε από Συμπληγάδες, ότι χόρεψε ξέφρενα
με το θάνατο, ότι τελικά κατάφερε να του ξεφύγει
και τώρα να υμνεί το θαύμα της ζωής.
Βόρεια και ανατολική αυλή· ισόγειο και όροφος·
κάπως έτσι κυλούσαν τα διαλείμματα μου.
Τμήματα, τάξεις και ποθούμενη αταξική κοινωνία.
Διαγωνίσματα, τεστ, θεωρητικές παραδόσεις
κι ασκήσεις.
«Η νυξ προέκοψεν· η δε ημέρα ήγγικεν».
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
…Μια ζωή μπόχα!!!
Τα ψάρια λένε πως βρομούν
από την κεφαλή τους
κι αμέσως μεταφέρεται
η μπόχα στο κορμί τους.
Γιώργος Λεάνδρου Κοκολογιάννης
Η ώρα της Γης
Οι φωνές των πουλιών διασχίζουν
τον τόπο τ’ ονείρου παρόντος καιρού,
τον χρόνο που πήραν της Γης, του νερού,
του αέρα, του ήλιου, κι ελπίζουν…
Εδώ ο χειροποίητος τόπος,
τις ένθεες λύσεις ζητούνε να βρουν
τα πλήθη πλασμάτων που ως άγιοι μπορούν,
στη θεία οικονομία κι ο τόκος!
Νεφέλη αγκαλιάζει όσα ορίζουν,
με έλεος, δόξα ιλαρού φαναριού,
Θεού στον χειμώνα, χρυσού αστεριού,
βροχή κατακλύζει ό,τι απ’ Αυτόν ξεχωρίζουν!
Κι εδώ η νηστεία κι ο κόπος,
κι η εγκράτεια η αρχή να χαρούν
τα πλήθη ανθρώπων εδώ που χωρούν,
στης Γης σωτηρία ενδείκνυται ο τρόπος!
Κι ακούγεται εκούσιος ο κρότος
στα σαθρά μηχανεύματα που βάζουν φραγή
στον πλούτο μας που έχει διαρραγεί,
και κατανέμεται γύρω όπως όπως…
Μα οι δίκαιοι τ’ αγαθά μας χαρίζουν,
κι ως λάμπει εμπρός μας η μαρμαρυγή,
ας δώσουμε ώρα και χρόνο στη γη,
στων δικαίων τον Ήλιο που γύρω γυρίζουν!
Λένα Αλυγιζάκη
Για το δυστύχημα στα Τέμπη
Η Ελλάδα που βιώνει, γεγονός τρομακτικό,
είχε σκάψει τα θεμέλια, για να γίνει το κακό.
Εκποιήσαμε σε ξένους, πλούτο του Ελληνισμού,
έστω κι αν η πώλησ’ ήταν, προϊόν εκβιασμού.
Υπογράφοντας μνημόνια, μας εβάλαν τη θηλιά
και πουλώντας την Ελλάδα, ανταλλάσσαμε… φιλιά.
Υγιείς επιχειρήσεις, αλλά και Οργανισμοί
να αλλάξουνε κατόχους, επιτάσσουν οι θεσμοί.
Ξεν’ ιέρακες αρπάξαν, τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ
και στα χέρια τα δικά μας, δεν θα ξαναρθούν ποτέ.
Ως και τ’ υγιές κομμάτι, Τράπεζας Αγροτικής,
το πουλήσαμε κι εκείνο, δίχως ίχνος λογικής.
Τρενοσέτ σε ξένα χέρια, εκατάληξε κι αυτή
κι ήταν ένας απ’ τους λόγους, τραγωδιά να γραφτεί.
Την Ελλάδα ξεπουλούμε, για να βγάλουμε το φέσι,
που μας φόρτωσαν οι φίλοι, γιατί έτσι τους αρέσει.
Ποιοι σπατάλησαν το χρήμα, είναι σ’ όλους μας γνωστό
κι ούτε καν μας ενδιαφέρει, καθενούς το ποσοστό.
Τα ποσά από τις μίζες, τα ‘χουνε στερέψ’ αλλού
κι η πατρίδα να χρωστάει, ως και εις τη Μιχαλού.
Του λαού οι εκπροσώποι, μας εκάναν τη ζημιά,
υπογράφοντας μνημόνια και ο μήνας έχ’ εννιά.
Εννιαχωριανός
Στη μνήμη του Ελευθερίου Βενιζέλου – 18-3-1936
Βγάλανε ηγέτη τα Χανιά, το λέω και καμαρώνω
επέτειο της μνήμης του και το αφιερώνω.
Αξίζει εις τη μνήμη του ν’ ανάψωμε μια λαμπάδα
στον άνθρωπο που έκανε μεγάλη την Ελλάδα.
Όσο τα χρόνια κι αν περνούν, τ’ όνομα Βενιζέλος
θα μείνει παναθάνατο ποτέ δε θα ‘χει τέλος.
Αξέχαστη η μέρα αυτή, 18 του Μάρτη
που ο Βενιζέλος έφυγε, μα όμως δεν εχάθη.
Ξένε που θα ‘ρθεις στα Χανιά
κοίτα μην το ξεχάσεις
να πας να δεις τον τάφο του
τι ένα κερί ν’ ανάψεις.
Δημήτριος Μ. Κακουράκης
