ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
για το δράμα στα Τέμπη
Δυο τραίνα ετρακάρανε στση Λάρισας τον ντόπο
και δώσανε το θάνατο ετότες των ανθρώπων.
Στα τραίνα που συγκρούστηκαν πολλές ψυχές χαθήκαν
και με τον θάνατο φρικτό, μες στη φωτιά καήκαν.
Μέσα στα τραίνα ήτονε απ’ ούλη την Ελλάδα
και τα παιδιά τους ζωντανά μανάδες δε ξανάδαν.
Όλη η Ελλάδα θρήνησε για το κακό που γίνει,
δίκαια να τιμωρηθούν όσ’ έχουν την ευθύνη.
Υπεύθυνους ψάχνουν να βρουν, τα σφάλματα φορτώνουν
και προσπαθούν οι αίτιοι, οι ίδιοι να γλιτώνουν.
Τα σφάλματα μερικονών είναι θανατηφόρα,
τα κάνουν περισσότερα εις τη δική μας χώρα.
Όταν θα γίνει το κακό, υπεύθυνους γυρεύουν
και τα δικά τους σφάλματα ξέρουν να προστατεύουν.
Όταν περάσει το παλιό έρχεται κάποιο άλλο,
ακόμα ίσως να γενεί και να ‘ναι πιο μεγάλο.
Αρολιθιανάκης Γ. Ανδρέας
Επίκαιροι στίχοι
Άνοιξη
Άνοιξη κι όλα γύρω μου μοσχοβολιές σκορπάνε
το χαμομήλι, ο δίκταμος κι η τριανταφυλλιά
τη σκολινή τους φορεσιά τα δέντρα όλα φοράνε
κι η γης πολύχρωμα θαρρείς στρωμένη είναι χαλιά.
Θαρρείς ολούθε του έρωτα πως αντηχεί η φλογέρα,
στους κάμπους και στις λαγκαδιές μύρια λαλούν πουλιά
μοιάζει με ουράνια μουσική το θρόισμα τ’ αγέρα,
μα… και το κύμα ανάλαφρο σκάει στην ακρογιαλιά.
Όταν θωρώ μες στη φωλιά τη νιόβγαλτη ζωούλα
δάκρυ φέρνει στα μάτια μου και δέος στην ψυχή
κι όταν ζυγώνω και θωρώ τους κύκνους στη λιμνούλα
ανατριχιάζω από χαρά και λέω σαν προσευχή.
Κόρη γλυκιά πεντάμορφη τ’ Απρίλη θυγατέρα
όσες αγάπες χώρισαν και πληγωμένες ζουν
ας ήταν σε μια λιόχαρη ζεστή δική μου μέρα
να σμίξουν και για δεύτερη φορά ν’ ερωτευτούν.
Θεέ μου φέρε την άνοιξη και διώξε το χειμώνα
σ’ όποιες ψυχές αργεί να ‘ρθει, και νιώθουν παγωνιά
κάνε στο περιβόλι τους ν’ ανθήσει η ανεμώνα
κι απ’ τη ζωή τους τη μουντή διώξ’ τους την καταχνιά.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Πάλι κλείνουνε το δρόμο
Πάλι κλείνουνε το δρόμο, στο φαράγγι Τοπολιώ,
στην Αγια Σοφιά ‘πο κάτω και μιμούνται των παλιώ.
Που συχνά πυκνά εκλείναν, τη διαδρομή αυτή
και θα πρέπει κάποια μέρα, να τους σύρουμε τ’ αυτί.
Θέλουν ν’ αποδείξουν ότι, ενδιαφέρονται για μας,
σ’ τσ’ εκλογές που πλησιάζουν, να μη γίνουνε… κιμάς.
Ολοκληρωμένα έργα, δεν αφήνουνε ποτές,
μα την ψήφο μας ζητούνε, μασέ θέλουν τιμητές.
Η παράκαμψη του δρόμου, έχει χάσει χρονικά,
κάθε έννοια και τάξη, γίνεται Ελληνικά.
Εξεπίτηδες τ’ αφήνουν, για να βρίσκουνε δουλειά,
εργολάβοι και μαστόροι και να παίρνουν τα λιλιά.
Έργα μένουνε στη μέση κι οι Λιμνοδεξαμενές,
θα προσμένουν κάποια, μη πω κάποιες γενεές.
Η κακομοιριά ετούτη, έχει γίνει πια θεσμός,
στο Ελληνικό το κράτος, δεν υπάρχει γυρισμός.
Όσο κι αν περνούν τα χρόνια, συνεχίζεται αυτό,
μάλλον το νταλαβεράκι, το ‘χουν κάνει θεμιτό.
Δεν το βλέπω να τελειώνει, στην Ελλάδα τσ’ αρπαχτής,
ίσως να κρατά αιώνια, μα φυλάξου μη μπλεχτείς.
Παιγνιδάκι είναι τούτο, αμιγώς Ελληνικό,
που σας εξομολογούμε, δε γουστάρω μερτικό.
Εννιαχωριανός
Στον παλιό ρομαντικό μας
ΚΗΠΟ
Κήπε “παλιέ” ρομαντικέ
ξορίστηκες μακριά μας,
μα θα ‘σαι με τα ζώα σου
στο νου και στην καρδιά μας!!!
Γιώργος Λεάνδρου Κοκολογιάννης
Λευτέρη Βενιζέλου
87ο Συναπάντημα
Λένε πως δεν γεννήθηκε κιανείς ετσά σπουδαίος
Επαναστάτης στιβαρός μεγάλος και γενναίος.
Υψωσε εις τα πέρατα σημαία και πατρίδα
Τέτοιους τρανούς πολιτικούς χρειγιάζετ’ η πατρίδα.
Έκαμε επανάσταση στο Θέρισο εβγήκε
Ραγιάς δε γίνηκε ποτές τον πρίγκιπα δεν είχε.
Ήθελε η πατρίδα μας ως ήτονε μεγάλη
Σ’ ούλο τον κόσμο ξακουστή να ξαναγίνει πάλι.
Βέβαιος για τη δύναμη που κρύβει η φυλή μας
Εφερε νόμους σύνταγμα νάχωμε στη ζωή μας.
Νέους πολλούς ανάδειξε που δόξασαν τη χώρα
Ιδρυσε πλήθος τα σκολειά που τάχουμε ως τώρα.
Ζωή και δόξα στο στρατό επί των ημερών του
Εδιωξε δουλοπρέπεια φοβία απ’ το λαό ντου.
Λαό ανάδειξε τρανό ανάδειξε τρανό φίλο στη λευτεριά
Ούλοι παράδειγμαχανε έδιωξε τη σκλαβιά.
Στον κόσμο ούλο ξακουστή έκαμε την Ελλάδα
ετσά λεβέντη έξυπνο ποτές μου δεν ξανάδα.
Μαδαρίτης
Ο παλιός φάρος των Χανίων
Επί του κυματοθραύστη,
σε βενετσιάνικο κτίσμα,
της ψυχής μας ο Φάρος
φωτίζει το σύμπαν.
Μετά τη δύση του Ήλιου,
όταν πια χρυσοσβήνει η λάμψη
από το διάδημα της μέρας
και πυρκαγιά πυρακτώνει το πέλαγος,
τότε κουρδίζεται το τούμπανο
του συρματόσχοινου,
ενεργοποιώντας το σύστημα περιστροφής.
Κρύσταλλα περιστρέφονται
σαν κοφτερές λεπίδες στους αιθέρες,
απροσδόκητα μαγικά αναλαμπή
μεγεθύνει τη λάμψη
και διάφανα μετάξια θαλασσινής πορφύρας
στροβιλίζονται.
Έκτοτε, τρεις αναλαμπές
και είκοσι μίλια φωτοβολία.
Επί του κυματοθραύστη
σε βενετσιάνικο κτίσμα
της ψυχής μας ο Φάρος
φωτίζει το σύμπαν.
Ναυτικό Μουσείο Κρήτης
Γιώγια Σιώκου
Ψήγματα χαμένης μάχης
Φορούν μάσκες χαράς·
κατά βάθος εκδικητικοί.
Αφήνω ψηλά τον χαρταετό μου
κι ονειρεύομαι.
Γεμίζω ελπίδα που την καταστρέφει
η καθημερινότητα.
Αναμένω τη νέα απασχόληση
σ’ ένα σύμπαν καινούργιο.
Η ενασχόληση με τον παλαιό
άνθρωπο τελείωσε.
Στυλιανός Ξενάκης
Ο φάρος της αγάπης
της πίστης και της ελπίδας
Ο Φάρος είναι όρθιος τη μέρα και τη νύχτα
μοιάζει τη μέρα να γελά και να αγαπά τη νύχτα
Είναι όμορφος σαν πρίγκηπας της θάλασσας ιππότης
μ ´ένα στεφάνι την κοιτά σα ´νάναι Δών Κιχώτης !
Μές την καρδιά της θάλασσας έχει ριγμένα βέλη
που αυτά δεν ξαναφεύγουνε όσο ο κόσμος μένει
Πιστός εις το καθήκον του , πιστεύει στο όνομα του
το ναύτη και τη θάλασσα έχει μες την καρδιά του
Το φώς που στέλνει τη νυχτιά ελπίδα συμβολίζει
όλος ο κόσμος σκοτεινός κι αυτός ανεμοσβήνει
Θα φύγει η νύχτα η σκοτεινή, το χάραμα θα δείξει
μη χάνεις την υπομονή μπόρα είναι και θα λήξει •
————————————————————————-
Όλοι ένα Φάρο έχουμε που στρέφουμε τα νώτα
ΕΛΠΙΔΕΣ του, ψαρεύουμε , στις φουσκοθαλασιές !!
ΑΓΑΠΟΥΜΕ και ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ….
με τα δικά του φώτα …..!
Μιχάλης Παπαδερός
