Κοινός τόπος
”Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στο τόπο σου,
τίποτα δεν είναι πιο πικρό’’ Γ. Σεφέρης
Όταν επι-σκέπτεσαι συχνά τον ίδιο τόπο
ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα κάθε φορά.
Ενώ σ’ έναν τόπο που νομίζεις ότι μπορείς να δεις τα πάντα…
δεν βλέπεις, κατά κανόνα, τίποτε.
Ούτε καν τον εαυτό σου.
Ίσως γιατί το λασπώδες και ρωγμώδες καταφύγιο
της μοναξιάς και απουσίας,
αποχής από την ουσία των πραγμάτων,
κοντεύει να θάψει ακόμη και την αυτοσυνειδησία.
Μαζί με την ελπίδα και την αλήθεια,
που γράφεται πάντα με ‘’άλφα’’ μικρό.
Τι να νοσταλγήσεις σ’ αυτόν τον τόπο,
εκτός από την αθωότητα των παιδικών σου χρόνων.
Μπορείς, ίσως, να νοσταλγήσεις
το μέλλον των παιδιών σου.
Πενθώντας από έρωτα για το ηλιοβασίλεμα στον κόσμο
κι όχι χειροκροτώντας…το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη.
Διαχρονικό το χειροκρότημα.
Όπως και το έγκλημα, μετά το χειροκρότημα.
Σ΄ έναν κόσμο που, όπως έχει ειπωθεί ξανά,
μοιάζει με φλόγα που τρεμοσβήνει.
Λόγω και της μετάβασης στον ψηφιακό καπιταλισμό,
που συγχέει σκόπιμα τα δημόσια με τα ιδιωτικά.
Αγνοώντας, επίσης σκόπιμα, και την έννοια
του ψηφιακού ανθρωπισμού.
Σ’ έναν κόσμο της ψηφιακής πολιτικής
και διοίκησης, εκπαίδευσης εκ του τήλε.
Ανίκανο να ‘’τροχιοδρομήσει’’,
ακόμη και το ταξίδι των παιδιών στο όνειρο.
Όταν πεθαίνει μια χώρα,
μες στην ασχήμια και την βαρβαρότητα,
προβάλλει ως πρόταγμα την ανάγκη, αξίωση για καινούργια ζωή.
Όλα, από την αρχή.
Όλα, με αναφορά στο παρόν και το μέλλον των παιδιών.
Στα ουσιώδη της πόλεως. Των πολιτών.
Προς τούτο αναγκαία,
η άρνηση επιδότησης των ψευδαισθήσεων.
Παναγιώτης Ι. Κύκλης
Χημικός
Ιντάναι ο πολιτισμός
Ιντάναι ο πολιτισμός σκέφτομαι μοναχός μου
όντε θα απομείνω σκιάς κι είναι λίγο το φως μου.
Γροικώ συχνά καθημερνά κάμποσες διηγήσεις
μα δε μου δούδουν φαίνεται σίγουρες απαντήσεις.
Εδά πώς είναι σκέφτομαι πολιτισμός που λένε
ούλα φτωχά μου φαίνονται πρέπει τ’ αυτιά μου φταίνε.
Πολιτισμός που φαίνεται στο χώρο κάθε τόπου
είναι η συμπεριφορά του κάθε νιους αθρώπου.
Είναι ο τρόπος απού ζει πώς φέρνεται στσοι άλλους
τα έργα απού γίνουνται χώρους μιτσούς μεγάλους.
Έργα τρανά που γίνουνται για στόλισμα τση φύσης
δουλειές απού βαστούν καιρό και φέρνουν αναμνήσεις.
Πρόγονοι επιστήμονες έργα πολλά αφήκαν
μνημεία, κτήρια, εκκλησιές που τη ζωή στολίσαν.
Τουρίστες, ντόπιοι και λαός εδά αυτά θαυμάζουν
σα θα βρεθούνε και θωρούν έργα και τα κοιτάζουν.
Πολλές φορές ξανοίγουμε με θαυμασμό θωρούμε
πολιτισμό προγόνων μας εκειά πρέπει ναρθούμε.
Πρέπει να καταφέρουμε τα έργα των προγόνων
από τσοι άλλους νάχουμε το θαυμασμό αιώνων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορεί τον κόσμο να διδάξει
τον κόσμο που θωρεί εδά οι νέοι κάνουν πράξη.
Γενήκαμε Χριστιανοί τον Πλάστη προσκυνούμε
μέρα και νύχτα το Χριστό και Παναγιά υμνούμε.
Μαδαρίτης
Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα
( Γ. Ἡ. Ὀρφανός— θ Τῆς Λαμπρῆς βκγ,
γιά τόν πατέρα μου, Ἡρακλῆ)
Τούς ρώτησαν,
“Γιατί Τόν ἐσταυρώσατε;”
Δάγκασαν τά χείλη·
κι ἀπό τό γαἶμα τους,
καθώς τά κυριακάτικα βάγια εἶχαν πετάξει,
ξεπρόβαλε τοῦτος ὁ λόγος,
ὡς φύλλο συκῆς σέ γυμνό κορμί,
“Ἔτσι τὄχαν γραμμένο ἡ Γραφές!”
Λησμόνησαν ὃτι
καί ὁ Σταυρωθείς ἀναστηθήσεται…
Ξωκκλήσια και ερήμωση
Πανηγυράκια του χωριού, θυμάμαι πιτσιρίκι,
σε γειτονιές που σήμερα, τις έχουν φα’ οι λύκοι.
Εις το Λαγκό και στη Μηλιά, μα και στο Καρυδάκι,
άνθρωποι πια δεν κατοικούν, φεύγουμε το βραδάκι.
Χρόνια πολλά τις έχουνε, όλοι εγκαταλείψει,
αυτοί που μένανε παλιά και τούτο φέρνει θλίψη.
Στον Άγιο Γεώργιο, είν’ αφιερωμένα,
τα εκκλησιαστικά που μιλώ, που είν’ ασβεστωμένα.
Αφού αυτοί που έχουνε, δίπλα τους περιουσία,
το θεωρούν καθήκον τους, να κάνουν τη θυσία.
Αλλά και εις τα Μοθιανά, δίπλα στον Άη Γιάννη,
ελάχιστ’ είν’ οι κάτοικοι, που κάνουνε… σεργιάνι.
Όμως τα εκκλησάκι’ αυτά και τώρα λειτουργούνται
και τα πανηγυρίζουμε, καμπάνες σαν γροικούνται.
Σαν τελειώσει ο παπάς, αρχίζει φαγοπότι
και το διασκεδάζουνε, οι γέροι κι η νεότη.
Κι άλλο ξωκκλήσι βρίσκεται, σ’ τσι Μύλους παρακάτω,
που ‘ναι το πανηγύρι ντου, ακόμα πιο βαρβάτο.
Του Μάη στις εικοσί μια, τ’ Αγίου Κωνσταντίνου,
γιορτάζεται η χάρη ντου κι όσοι βρεθούνε πίνουν.
Από τα διπλανά χωριά, Στροβλές Κατσοματάδω
προσκυνητές οδοιπορούν, στο δρόμο τω μελάδω.
Εις το ξωκκλήσι έρχονται, ν’ ανάψουνε κεράκι
και ύστερα καθίζουνε, για ένα ποτηράκι.
Αντώνιος και Παντελής, στον Πλάτανο του Βλάτους,
έχουνε τα σπιτάκια τους και τα αρχοντικά τους.
Στη διπλανή την Αγρολιά, κρεμόταν σημαντήρι,
που κάλουνε τους Χριστιανούς, να ‘ρθουν στο πανηγύρι.
Αυτά μονάχα σήμερα, για τα ξωκκλήσια γράφω,
που τα θυμούμ’ αυτό παιδί, πάντα στο νου μου τα ‘χω.
Εννιαχωριανός
Ηλεκτρικά όνειρα
Πρέπει να αξίζεις για να έχεις τιμή από τους ανθρώπους.
Να πατάς στη γη κι αυτή να σε αισθάνεται.
Με σκάφανδρο ερωτικό, να μιλάς στην αγαπημένη σου.
Λόγια πόθου και μυστικά, να έχεις κρυμμένα
στο συρτάρι σου.
Σταματάς· σκέφτεσαι το δωδεκάθεο του Σήφη
και στενοχωριέσαι.
Κι ύστερα αρχίζει η περιπλάνηση, στα στενά
σοκάκια του Παραδείσου, με την Κόλαση να μοιάζει
φάρμακο για όσους φοβούνται τη ζωή.
Καταληκτικά ή καταλυτικά:
Η δουλειά σε περιμένει και πάλι κι ο Θεός
σε κυνηγάει για να σου χαρίσει ξανά
τα δώρα Του!
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
ΠΑΣΧΑ ΙΕΡΟΝ
ΛΑΜΠΡΗ
Ημέρα Αγάπης Πίστης και Ελπίδας
Ημέρα ιερή η ιερότερη των Χριστιανών
Ημέρα Φάρος για την ζωή των ανθρώπων
Ένας Θεάνθρωπος στη Γή ταπεινώθηκε
κουβαλώντας το σταυρό του για το Γολγοθά
γιατί μίλησε για Αγάπη για Πίστη και Ελπίδα
Τα συμφέροντα, η δόξα και η εξουσία
στάθηκαν εμπόδια σ ´αυτές τις τρείς λέξεις
στις λέξεις που ο Χριστός οικοδόμησε…
Αυτές οι τρείς λέξεις είναι οι λέξεις της ψυχής
και αλοίμονο αν αυτές δεν υπάρχουν
τότε η ανθρωπότητα οδηγείται σε όλεθρο
ΠΑΣΧΑ είναι η ημέρα της ΑΓΑΠΗΣ
Ο άνθρωπος πρέπει να αγαπά τον συνάνθρωπο
χωρίς να τον ξεχωρίζει σε φτωχό
σε άρρωστο, σε γέρο, σε γυναίκα
σε παιδί, σε πλούσιο, σε ζητιάνο….
Όλοι έχουν μια αποστολή στην κοινωνία
όλοι συμβάλουν στην ζωή της κοινωνίας
κανείς δεν πρέπει να ξεχωρίζεται
από τους άλλους
ΠΑΣΧΑ είναι ημέρα της ΕΛΠΙΔΑΣ
Ο Χριστός ταπεινώνεται, πίνει χολή και όξος
σταυρώνεται μοιράζονται τα ιμάτια του
και δίνει την ελπίδα με την ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ότι ο άνθρωπος που ανεβαίνει γολγοθά
μπορεί να ελπίζει γιατί ο Χριστός
σταυρώθηκε και αναστήθηκε για αυτόν
ΠΑΣΧΑ είναι ημέρα ΠΙΣΤΗΣ
Η Ανάσταση φωτίζεται με την ΠΙΣΤΗ
ότι ο Χριστός είναι κοντά στον άνθρωπο
και όταν ο άνθρωπος τραβά Γολγοθά
όταν εξευτελίζεται όταν σταυρώνεται
ας πιστεύει και ας περιμένει…
ΠΑΣΧΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΙΣΤΗΣ και ΕΛΠΙΔΑΣ
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
Μιχάλης Παπαδερός
