Το πριν και το μετά
(Στον αείμνηστο και μακαριστό Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη, ταπεινή αναφορά)
Όποτε με στιγμιαίο συνειρμό
έρχεται στο νου μου η μορφή του,
δεν είναι πως δεν στοχάζομαι
το που ο βίος του ήταν
της ευφυούς και και φιλεύσπλαχνης αξιοποίησης της ζωής
και της υπηρέτησης του εκάστοτε αναγκαίου αγαθού
για τους ανθρώπους,
όμως, αυτό που φτάνει μπροστά μου πρώτο – πρώτο
και αγγίζει την ψυχή μου ως τα κατάβαθα
είναι εκείνο το στιγμιότυπο και ό,τι ακολούθησε
όπως μαρτυρείται,
όταν κάπου, παραμονές του Πάσχα,
εκστατικός, έμεινε να κοιτάζει,
θαύμα του Θεού, χαριτωμένο αρνάκι,
μαυρομάτα του έδωσε το όνομα.
Πέρασε ξανά, ύστερα από μέρες,
από το σημείο όπου το είχε συναντήσει,
και με το βλέμμα έψαξε μα δεν το είδε πουθενά
τ’ όμορφο πλασματάκι.
Ρώτησε να του πουν αυτό που ήδη είχε καταλάβει.
Το Πάσχα εκείνο είχε πια περάσει.
Στεφανουδάκη Ελένη
Άνοιξη
Άνοιξη. Βάζω μπροστά τον θαυμασμό καθρέφτη οπτασία, πίνακα βλέπω μαγικό με φόντο την σοφία …………………………………………….
Άνοιξη πάλι πρόβαλε πλούσια στολισμένη, με πράσινο και ανθούς σε όλα της προσεγμένη. ………………………………………
Η Περσεφόνη το λαλεί φερμένη από τ’Άδη, τα πουλιά το τραγουδούν με κέφι και με χάρη.
………………………………..
Οι πέρδικες κελαιδούν τ’αιδόνια ψάλλουν, χελιδόνια έρχονται στην κοίτη τους φωλιάζουν.
Τα δέντρα πρασινίζουνε ανθοβολούν και πάλι, παντού σκορπίσουν ευωδιές έχουν περίσσια κάλη. ……………………………….
Ζωγραφίζουν με χρώματα σημαίνουν πανδαισία, φέρνουν παιχνιδιάσματα Έρωτα και Ελπίδα.
……………………….
Σκορπίζουν με προσδοκία αίσθημα νέας αρχής, στολίζουν την πλάση με Αναγέννηση της ζωής. ………………………………..
Η εκκλησία μας υμνεί Ανάσταση Κυρίου, οι Χριστιανοί δέονται την δυνάμη του Θείου.
……………………………………..
Όλοι μαζί πρεσβεύουν αγάπη κι’ευτυχία, με βαθειά πίστη προσμένουν Θεία σωτηρία.
…………………………………….
Όμορφο το στερέωμα τα γιορτινά βάζει, λαμπρή η Αναγέννηση σε ένα Πλάστη ψάλλει.
……………………………..
Θεέ μας παντοδύναμε με την μεγάλη χάρη, φώτιζε την ανθρωπότητα να’χει ίδια κάλη.
Ανάβυσσος 7.3.2023
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών. Μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου
και της Εξελεκτικής Επιτροπής της Ένωσης Συντακτών Κρητικού Τύπου. Μέλος της Ένωσης Πνευματικών
Δημιουργών Ν.Χανίων.
Πάσχα του 2023
Στη κεφαλή πολλοί ’χουνε αγκάθινο «Στεφάνι»,
χρόνους πολλούς και με πληγές κιανείς δεν τους το βγάνει.
Με το «Σταυρό» στη ράχη ντως ζητού να ξεδιψάσου
μ’ αποστειρώχνει το νερό εις την πηγή σα φτάσου.
Σήκω, κάμε το θάμα σου θερμοπαρακαλώ σε.
Χριστέ μου την «Ανάσταση» σ’ ούλο το κόσμο δώσε.
Σταύρος Φωτάκης
O σαλεπιτζής
Δώδεκα τό μεσημέρι μές στό καταχείμωνο
καί ό σαλεπιτζής στήν καρδιά τής πόλης,
στό πολύβουο καί λαϊκό Μοναστηράκι
φωνάζει μέ βραχνάδα γερασμένη,
«Σαααλεέπ ζεστό! Σαααλεέπ ζεστό!»
Καί σταματώ ν αγοράσω ενα ποτηράκι
από τό παλιό τό ρόφημα
καί θυμάμαι χρόνους ξεθωριασμένους,
τήν οικεία θέρμη μεγάλου κόσμου αντάμωσης,
πρόσωπα, χέρια, αγγίγματα, ανάσες καί μάτια
όταν ή ζωή έρεε στίς φλέβες τής πολιτείας
σά γλυκιά γουλιά γιομάτη ύγεία καί καθαρότητα,
κι ανακαλώ στιγμές πολυδάκρυτες καί φωτεινές
σέ στοργής αγκάλη, σ’ ονείρων ταξίδια,
όπου ό έρωτας ζάχαρη, μέλι καί κανέλλα
μέ τήν αχνάδα ανατολίτικης νοσταλγίας.
Καί ό σαλεπιτζής πάντα φωνάζοντας,
«Σαααλεέπ ζεστό! Σαααλεέπ ζεστό!»
Σάν κάποιος νά λέει «ζωή σ’ αγαπώ!»
Μιχάλης Γρίζος
Πετρέλαια και αέρια
Οσα μου έρχονται στο νου, απ’ το γαλάζιο τ’ Ουρανού
τση θάλασσα τα πλάτη
ρίμα να κάνω χαλαρά, δεν είν’ η πρώτη μου φορά,
γνωστό το μονοπάτι.
Θεού δημιουργήματα, μ’ αφήνουνε μηνύματα,
που με ταρακουνούνε,
μου σπειρουνίζουν το μυαλό και γω χατήρι δε χαλώ,
μα κάποιοι δεν γροικούνε.
Εκείνοι που πετρέλαια, ψάχνουνε και αέρια,
σ’ Ωκεανώνν τα βάθη,
χτυπούνε τον Πλανήτη Γη και του ανοίγουνε πληγή,
θελουν και κάνουν λάθη.
Να τ’ αγνοήσω δεν μπορώ, με ρίμα μπαίνω στο χορό
και το επισημαίνω,
μα δεν ακούγομαι ποτές, οι μίζες είναι αρκετές,
και στα γραφτά μμου μένω.
Ομως θα έρθει η στιγμή, στου χρόνου τη διαδρομή,
που θα φανεί στην πράξη.
σαν αβγατίσει το κακό και δεν θ’ υπάρχει γιατρικό
τον κόσμο για ν’ αλλάξει.
Για τούτο πριν να φθάσουμε, όρια να περάσουμε
και να καταστραφούμε,
πρέπ’ οι Ηγέτες του Ντουνιά, ν’ αφήσουνε την απονιά,
μέρα καλή να δούμε.
Μόνο με συνεννόηση και πλήρη κατανόηση,
μπορεί να σταματήσει
στην τελευταία τη στροφή, του κόσμου η καταστροφή,
πριν φτάσουμε στη δύση.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Το χωριό
Οντε μου διώξει και μπορώ δεν είμαι μπλιό κοπέλι
Θέλω μαθώς μια βόλιτα να κάμω στο αμπέλι
Να δω και πάλι όσο ζω ψηλό χωριό πως ήταν
μια ζήση στα ψηλά βουνά, χαράκια απού ζούσαν
Χωριό θαρρώ πως ήτονε που τα ψηλά τσι Κρήτης
εμένα βγήκε τ’ όνομα λέγομαι Μαδαρίτης
Οι συγγενείς που φύγανε είχανε καφενεία
εκειά παρέες κάναμε ελέγαμε κι’ αστεία
Παλιοί λεβέντες χωριανοί ήτονε μερακλήδες
πίνανε το καλό κρασί τσοι λέγανε μπεκρήδες
Πίνανε καμιά τσικουδιά μερκοί ρακή τη λένε
εδά την έχουμ’ ούλοι μας στα σπίθια όσοι θέμε
Τα προϊόντα του χωριού ήτονε χρόνια εκείνα
μπόλικο ελαιόλαδο, απόμενε πυρήνα
Καρπούς πολλούς εκάνανε λαχανικά και φρούτα
άγριγια δέντρα κεντρίζανε τις τσι πλαγιές απούτον
Τα σώχωρα φυτεύανε πατάτες και φασόλες
γρήγορα εζητούσανε τσι μαρμπουνοφασόλες
Τζομπάνοι βόσκανε πολλοί τα πρόβατα τσι γίδες
κιαμιά φορά εστένανε τα βράδια τσι παγίδες
Εκειά επιάνανε θαρρώ λαγούς γη μπεκατσάκια
τα βράδια γλέντια κάνανε και πίνανε κρασάκι
Με τσι παρέες τουτεσάς που λέγανε ριζίτικα
εκάθιζα πολλές φορές έμαθε μαδαρίτικα
Τραγούδια που η Κρήτη μας κόντεψε να τα χάσει
γιατί οι Ανατολικοί Νομοί τάχαν ξεχάσει.
“Μαδαρίτης”
