Το τερπνόν μετ’ ωφελίμου
Δουλεύω σε χασάπικο, μ’ άσπρη μπλούζα μοντέρνα,
κάνουμε και ντελίβερι, σα να ‘μαστε ταβέρνα.
Μια μέρα, ο απέναντι κάνει παραγγελία,
ήτανε ειδικός γιατρός στη «ρεφλεξολογία»*.
Πήγα μπριζόλες βοδινές και δυο κιλά κατσίκα,
δεν ήταν μέσα ο γιατρός, μ’ είδ’ ανοιχτά και μπήκα.
Μόλις τις τσάντες έβαλα μέσα στο ψυγειάκι,
να ‘σου και μπαίνει μια ξανθιά μ’ ένα καυτό σορτσάκι.
«Την καλημέρα μου γιατρέ», μου λέει όλο νάζι
και πριν της πω ποιος είμαι εγώ, άρχισε να τα βγάζει.
Γιατρέ μου έχω τράβηγμα, απ’ το λαιμό αρχίζει
κι από την πλάτη τους μηρούς ο πόνος διασχίζει.
Ώσπου να το καλοσκεφτώ, τσιτσίδι είχε ξαπλώσει
και οδηγίες εξέτασης ήθελε να μου δώσει.
«Να, αγγίξτε, ψηλαφίστε με, που έχετε κι εμπειρία
και πείτε μου παρακαλώ, υπάρχει σωτηρία;»
Ήταν απών και ο γιατρός, κι άσπρη μπλούζα φορούσα
κι είπα «μυοσκελετικά» να κάνω ότι μπορούσα.
Στη φάση αυτή μία φωνή, μου έλεγε: «ντροπή σου»
μα η άλλη με παρότρυνε: «κορόιδο, κουνήσου».
Με λάδι την πασάλειψα, να ‘ρθει να μαλακώσει,
σα σνίτσελ την πατίκωσα, ώσπου που να ισιώσει!
Βογκούσε αυτή, ίσιωνα εγώ, σηκώθηκε κεφάτη,
διακόσια ευρώ μου άφησε και μου ‘κλεισε το μάτι.
Μου ‘δωσε και το κινητό, και πέρ’ από τ’ αστεία,
να επαναλάβω μου ‘κλεισε την «χειροτελεστία».
«Ψαχνό» να διαχειρίζομαι ήταν το πεπρωμένο,
μ’ αλλιώς είναι το ζωντανό και άλλο το σφαγμένο.
Σε ΙΕΚ πήγα και γράφτηκα, «φυσικοθεραπεία»,
να πάρω ειδικότητα «μαλαξοθεραπεία».
Να εκτελώ λειτούργημα «τερπνόν μετ’ ωφελίμου»
κι ώστε να ζω να ευχαριστώ την τύχη την καλή μου.
* μέθοδος που στηρίζεται στην εφαρμογή ειδικών πιέσεων και μαλάξεων.
Μελισσοκόμος
Γιάννης Κουρκουνάκης- Χανιά
12η θέση στον 6ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό “Παύλος Πολυχρονάκης”
Παραδοσιακό χωριό
Παραδοσιακό χωριό στην Κίσσαμο υπάρχει
απόμερο και γραφικό σ’ ενούς βουνού τη ράχη.
Ακούει στ’ όνομα Μηλιά και το γνωρίζουν όλοι
το καλοκαίρι λειτουργεί, καθημερνή και σκόλη.
Αλλά και χειμωνιάτικους μήνες άμα περάσεις
για φαγητό ή για πιστό δεν πρόκειται να χάσεις.
Θα βρεις εξυπηρέτηση που δεν πηγαίνει άλλο
κι υπάρχουν και δωμάτια για Γερμανό και Γάλλο.
Εκκλησιδάκι παλαιό βρίσκεται παρακάτω
που μονοπάτι οδηγεί στου φαραγγιού τον πάτο.
Στον Άγιο Γεώργιο είν’ αφιερωμένο
με όλη την περιοχή περίσσια ταιριασμένο.
Απ’ το χωριό Καλάθενες μεσ’ απ’ το Κεραμάρι
πανηγυριώτες φτάνουνε για του Αγιού τη Χάρη.
Από τη Δυτική πλευρά, το Συρικάρ’ υπάρχει
π’ ο Νικηφόρος ο λεπρός ξεκίνησε τη μάχη.
Εις ο παραδοσιακό ετούτο χωριουδάκι
νόστιμες βρίσκεις λιχουδιές φτιαγμένες με μεράκι.
Τουρίστες τ’ ανακάλυψαν κι έρχονται κάθε χρόνο
από τα πέρατα τση Γης γι’ ανάταση και μόνο.
Και συ διαβάτη που περνάς και πας για Λαφονήσι
πέρασε κι από τη Μηλιά να δεις την άγρια φύση.
Στα πλάγια πέρδικες λαλούν, στις λαγκαδιές κοτσύφια
φανταστική περιοχή, δεν λέω παραμύθια.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Η ψυχική δύναμη
Απ’ ουρανό ήρθ’ η ζωή εζέστανε τον κόσμο
ποθές δεν ήβρε στήριξη, δύναμη είχε μόνο.
Εδά τη βλέπει κάθα εις πια είν’ η δύναμή ντου
πράμα δεν έχει να χαρεί μονάχα τη ζωή ντου.
Σαν έρθ’ ο νους στην κεφαλή του κάθε νιους ανθρώπου
θα καταλάβει και θα δει την ομορφιά του τόπου.
Δύναμη που ‘δωκ’ ο Θεός σε τούτη την πατρίδα
την ένιωσαν οι πρόγονοι κι οι πια πολλοί την είδαν.
Τα όσα ζήσαμ’ ως εδά, δεν ήτονε τυχαία
τα νιώθουμε και θα γενούν, ακόμη πια ωραία.
Ούλοι να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μόνοι
πως η ευημερία μας θέλ’ αρετή και τόλμη.
Η χώρα τούτη που ‘γινε μ’ αγώνες και με κόπο
θα φέρει στο λαό καλά, δύναμη των αθρώπω.
Δουλειά χρειγιάζουνται αυτά, ομόνοια και πίστη
ετσά θα ‘ν’ έρθει πρόοδος, π’ αλλού ποθές δε βρίστεις.
Μόνο ανέ κάνουμε δουλειά με πίστη και λατρεία
λαμπρή θα ξαναγράψουμε προγόνων ιστορία.
Περήφανοι θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι
στον κόσμο ούλο ξακουστοί, Θεό ευλογημένοι.
Μαδαρίτης
Ευχαριστώ
Κάθε πρωί που ξυπνώ,
το Θεό ευχαριστώ,
που ‘φερε το ηλιοφώς
σαν πατέρας στοργικός!
Της μέρας πάσα στιγμή,
φόβο δεν έχω στην ψυχή,
σιμά μου, ναι!, ο Θεός
ασπίδα μου και γονιός!
Η νύχτα όταν φτάσει,
πριν ο νους ξαποστάσει,
για όλα σπεύδω να πω
στο Θεό “Ευχαριστώ!”
Γεώργιος Η. Ορφανός
Φιλόλογος
