Το νόημα της Ανάστασης*
Ανάσταση, το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή, από τη σκλαβιά στην ελευθερία, από την άγνοια στη γνώση, από το σκότος στο φως, από τον πόλεμο στην ειρήνη, από την φουσκοθαλασσιά στη γαλήνη, από την ακαρπία στην καρποφορία, από το χειμώνα στην άνοιξη…
Και ο Ιησούς Χριστός ο πρώτος διδάξας…
Η αληθινή ζωή είναι γεμάτη αγάπη. Η ελευθερία φέρνει σεβασμό των άλλων. Η ειρήνη χαρίζει έργα προόδου ανθρώπων και κοινωνιών. Η καρποφορία είναι η μήτρα κάθε καλού.
Στο φως περπατούν οι άνθρωποι και δεν σκοντάφτουν και η γαλήνη φέρνει κάθε καράβι σε απάνεμα αραξοβόλια. Η γνώση βοηθά το ανθρωπολόι να βρίσκει τρόπους για να αντιμετωπίζει κάθε μικρό και μεγάλο προσωπικό και δημόσιο καθημερινό πρόβλημα.
Και οι άνθρωποι όλοι, χωρίς νοσηρές ιδεοληψίες και στείρους ρατσισμούς, ας γίνονται μαθητές του λόγου του Ιησού…
*Από ανέκδοτη μελέτη μου, “Ιδέες για μιαν καθαρή θεολογία”
Γ. Η. Ορφανός
» Ο υποψήφιος βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. παρουσιάζει θέσεις και προτάσεις εν όψει των εθνικών εκλογών
Κύριε πρωθυπουργέ καλωσόρισες στο Ρέθυμνο
Κύριε Μητσοτάκη καλωσόρισες στο φιλόξενο Ρέθυμνο μας
που τα γράμματα και ο πολιτισμός είναι ο προορισμός μας.
Το Αρκάδι σε υποδέχεται και λάμπεις σαν αστέρι
για να φωτίσει την Ελλάδα μας να κάνει αυτό που πρέπει.
Έχουμε το Πανεπιστήμιο μεγάλο αιμοδότη.
Που με τον τουρισμό μαζί έχουμε γίνει πρώτοι.
Έχουμε όμως ένα παράπονο ζηλεύουμε τους άλλους
γιατί το Νοσοκομείο μας είναι μικρό και δεν χωράει άλλους.
Ακόμη και ο Βόρειος οδικός άξονας ένα μεγάλο έργο
που με Μητσοτάκη πρωθυπουργό θα τελειώσει ντε λόγο.
Είμαστε υπερήφανοι που η Κρήτη είναι πάλι πρώτη
και έχει πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη άξιο πατριώτη.
Το Ρέθυμνο σου εύχεται καλή πρωθυπουργία
και να σου είναι πιο εύκολη αυτή η τετραετία.
Υγεία καλή δύναμη, Κυριάκο πάντα να χεις.
Στο Ρέθυμνο πρωθυπουργός πάλι να μας ξανάρθεις.
Νίκος Μαριόλος
Χριστός Ανέστη
Κοντεύουνε μεσάνυχτα
χτυπά το σημαντήρι,
Αχός Θεού διαλάλημα
χαράς το ξυπνητήρι.
Σ’ όλες τις ρούγες αντηχεί
σε όλα τα δρομάκια,
ορθοί με μιας σηκώνονται
γερόντοι και παιδάκια.
«Ήρθε του Πάσχα το πουλί»
η γλυκομάνα κράζει,
κουλούρες, κόκκινα αβγά
καλός Χριστός μοιράζει.
Παιδιά, ξυπνήστε βάλομε
όλοι τα γιορτινά μας,
έτοιμο κρέμεται τ’ αρνί
πλούσια τα φαγητά μας.
Πλήθος αστέρια λάμπουνε
στου ουρανού το θόλο,
τρέχουνε όλοι χαρωποί
κανείς, κανείς με δόλο.
Τ’ αηδόνι ψάλει λυγερά
γλυκά μεσ’ στη λαγκάδα,
Χριστός Ανέστη αντιλαλεί
στο ρέμα, στη κοιλάδα.
Χριστός Ανέστη ψάλλουνε
μ’ ευλάβεια οι παπάδες,
Χριστός Ανέστη διαλαλούν
γλυκόλαλες καμπάνες.
Και όταν ο Αυγερινός
ρίχνει αργυρές αχτίδες,
φέρνουνε πίσω οι Χριστιανοί
γέλια, φιλιά, ελπίδες.
Φέρνουνε τις λαμπάδες τους
στα φτωχικά τους σπίτια,
τρώνε λαμπριάτικα φαγιά
με τη χαρά στα στήθια.
Τσουγκρίζουν κόκκινα αυγά
με το Χριστός Ανέστη,
αδελφοσύνης και αγνής
καρδιάς καιρός επέστη.
Σβήνουν παλιά μαλώματα
ξεχνιούνται γκρίνιες, πάθη,
αγκαλιαστείτε αδελφικά
απ’ της ψυχής τα βάθη.
Δασκαλάκης Δημήτρης
Συνταξιούχος Δάσκαλος
“Ζεις τη Ζωή
για να την Ζεις”
ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ για να την ΖΕΙΣ
μα εκείνη είναι ότι την ποτίΖΕΙΣ
θέλει ΑΓΩΝΑ ν´ανεβείς στην ΚΟΡΥΦΗ
και εύκολα ´ναι να κατηφορίΖΕΙΣ
ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ για να τη ΖΕΙΣ
και την ψυχή σου πρέπει να φωτίΖΕΙΣ
την ΑΓΩΝΙΑ του ΑΓΩΝΑ σου να ΖΕΙΣ
μάχες να δίνεις και να τις κερδίΖΕΙΣ
ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ για να την ΖΕΙΣ
καρπό να ΣΠΕΡΝΕΙΣ και να τον θερίΖΕΙΣ
την ομορφιά της πρέπει να γευτείς
το ΑΡΩΜΑ της πρέπει να μυρίΖΕΙΣ
ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ για να την ΖΕΙΣ
ζάρι δεν είναι που στριφογυρίΖΕΙΣ
γιατι όταν ΠΑΨΕΙΣ πια να ΖΕΙΣ για να την ΖΕΙΣ
τον εαυτό σου θ´αναθεματίΖΕΙΣ
ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ για να την ΖΕΙΣ
ΟΜΟΡΦΑ που ´ναι όταν την γνωρίΖΕΙΣ
θέλει λιγάκι όμως ΠΡΟΣΟΧΗ
μέσα απ ´ τους ΚΑΒΟΥΣ
όταν αρμενίΖΕΙΣ !! ….
Μιχάλης Παπαδερός
Το Πάσχα του άστεγου
Ανάσταση! Χαρμόσυνα ήχησαν οι καμπάνες,
ένιωσε θλίψη στην ψυχή και πόνο στην καρδιά
κι είπε κρυφά σαν προσευχή «Θεέ μου, κείνες τις μάνες
που περπατούν ξυπόλυτες και στα ορφανά παιδιά,
φέρε τους την Ανάσταση την ώρια που ποθούνε,
έρμες στις στράτες της ζωής να μην ματαβρεθούν
και με τα χείλη της ψυχής χαρούμενοι να πούνε
‘’Χριστός Ανέστη’’ αγκαλιά με κείνους π’ αγαπούν!
Κι εμένα δωσ’ μου δύναμη να σύρω το σταυρό μου
το Γολγοθά μου να ανεβώ μ’ όρθια την ψυχή
κι όσο αναπνέω κι όσο ζω άλλος συνάνθρωπός μου
να μη βρεθεί στη στράτα μου, στο λέω σαν προσευχή!»
Η απληστία* του άρπαξε ότι ‘χε στεριωμένο
ανάλγητη, δίχως έλεος με τα γαμψά της νύχια
κι ένα χαγιάτι του άφησε μ’ αράχνες γεμισμένο
και στης ψυχής του ένα καρφί, του κάρφωσε τα μύχια.
Και που να πάει, που να σταθεί και που να λημεριάσει
που η μοίρα τον παράτησε καταμεσής στο δρόμο
ζεστή γωνιά δεν έβρισκε να γύρει να πλαγιάσει
και στα παγκάκια απόγερνε κι είχε αγκαλιά τον πόνο.
*δανειστές
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
Επίσκεψη στο Μουσείο μας
Πρόσκληση που δεχτήκαμε προχθες από το Δήμο
σαν πρόσκληση τη λάβαμε κι εύσημα τ’ απονείμω.
Κάλεσε για επίσκεψη, στο νέο μας Μουσείο,
μέλη του τρίτου του ΚΑΠΗ και τούτο αναδύω.
Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο εις την πόλη,
υπάρχει κι είναι κόσμημα, που το θαυμάζουν όλοι.
Εις την Χαλέπα βρίσκεται το οίκημα ετούτο
που σαν παλάτι φαίνεται, εξωτικό ‘ναι φρούτο.
Την ευκαίρι’ αρπάξαμε, σαν τα μικρά παιδάκια
και στο Μουσείο μπήκαμε, με τρία ευρουλάκια.
Οτ’ είδαμε στις αίθουσες, να είν’ εκτεθιμένα,
ν’ απαριθμήσω δεν μπορώ, μα ‘ναι στο νου γραμμένα.
Στην πρώτη του την αίθουσα, τέχνεργα ‘πο τη Γαύδο,
όλα παλαιολιθικά, απίθανα θα τα ‘βρω.
Ακολουθούν ευρήματα και από άλλες θέσεις,
παλαιοτέρων εποχών κι αιώνων καταθέσεις.
Ανθρώπων που σε σπήλαια, ζούσαν τα χρόνι’ εκείνα
κι ανέπτυξαν πολιτισμό, πιο πρώτ’ από την Κίνα.
Στη δεύτερη την αίθουσα, εκτίθενται σημάδια,
πολλών κρατών και πόλεων, προϊστορίας φάδια.
Από τις σπουδαιότερες, Απτερα Κυδωνία,
όμως κι η Πολυρρήνεια, δεν μένει στη γωνία.
Στη τρίτη αίθουσα πτυχές, καθημερνού του βίου,
βλέπεις να ξεδιπλώνονται, δικ’ ανοιχτού βιβλίου.
Ασκληπιείο της Λισού, μιας κάποιας ηλικίας
όπως και του φιλάργυρου, καταστροφή οικίας.
Στο όροφο εκτίθεται, του Μητσοτάκη μέρος,
της συλλογής που δώρισε, σαν ήταν ήδη γέρος.
Εκθέματ’ ανεκτίμητης, μου φαίνεται αξίας,
βρίσκονται στο Μουσείο μας, έστω κι εξ… αταξίας.
Που τ’ απολαύσαμε προχθες, με την επίσκεψή μας,
στο Νέο χώρο έκθεσης κι εφράνθηκ’ η ψυχή μας.
Το Δήμαρχο μας θα ‘θελα, εδώ να ευχαριστήσω
και με αισθήματα καρδιάς, τη ρίμα μου να κλείσω.
|Εννιαχωριανός
