Καθημερνές ιδέες
Καθημερνά σαν κάθομαι παίρνω Χανιώ τα νέα
θωρώ την τηλεόραση και μούρχεται ιδέα.
Αφού θεμελιώθηκε εις το λαό εβγήκε
όμως δεν εφαρμόζεται συντέκνους δεν ευρήκε.
Για το λαό είναι σπορά εδά δεκάδες χρόνια
μα φαίνεται συγκίνηση δεν πήραν μουδ’ εγγόνια.
Νέα γενιά ετσά μαθε χρόνια εδά που ζούμε
και δεν μπορούν απότομα να αναμαζωχτούνε.
Για να γενεί εδά ξανά η αλλαγή τση φύσης
χρειγιάζεται πολλή δουλειά για να μπορείς να ζήσεις.
Αφού κατέμε ετσιδά πως η ζωή ετσάναι
μπαίνει και το ερώτημα γιάντα τήνε χαλάμε;
Εδά που καταλάβαμε πως ζούμε στον πλανήτη
πρέπει να θεραπέψουμε το κάθε τι απού πλήττει.
Να ξαναβρούμε ούλοι μας δύναμη και υγεία
και να ξανάρθει επαέ η θεία ευλογία.
Ετσά θα ξαναγίνουμε παιδιά Χριστιανοσύνης
αφού πιστέψουμε Θεό αγάπης και ειρήνης.
Μόνο ετσά θα νιώσαμε ίντα θα πει αγάπη
και δεν θα φέρνεται κιανείς σαν τον παλιό σατράπη.
Μια καλοσύνη κι αθρωπιά στη γη θα ν’ έρθει πάλι
να βρει τα πάντα φρόνιμα στου Πλάστη την αγκάλη,
Γεις έρωτας πραματικός ομόνοια στη ζήση
θα περιλάβει το ντουνιά ίσως να ευτυχήσει.
Ούλα τα λούλουδα τση γης θανθίζουνε, θαλάμπουν
θάλασσες και ψηλά βουνά και ρεμαθιές του κάμπου.
Ετσά θ’ ανοίγει κάθε εις γειτόνουντου την πόρτα
τσ’ αγγέλους απού φύλαγαν αν είν’ εκειά ερώτα…
Μαδαρίτης
Δικαίωση του Νίκου Καζαντζάκη
Χρόνια και χρόνια τώρα λυτρωμένος
από της ύλης το βαρύ φορτίο,
βρίσκεται ανέγνοιος πια, σε χώρο θείο
του πνεύματος ο πάντα στρατευμένος!
Φθόνος και μίσος του ΄στηναν καρτέρι,
κάθε καινούργιο του έργο λοιδορούσαν
και κάθε τι ενάντια ζητούσαν
το σκότος του αγώνα του να φέρει…
Πολλοί από κείνους είναι βουλιαγμένοι
για πάντα πια, στης άβυσσος τη λήθη
μα ο στοχαστής, γης κι Ουρανού θα μένει!
Κι εδώ, κι Εκεί, ξέχωρη θα ΄χει θέση
στων εκλεκτών αναμεσός τα πλήθη
γιατί ο καρπός τ’ Αγώνα του έχει δέσει!
Αστείρευτη πηγή θε ν’ απομένει
ο λόγος π’ από μέσα του αναδύθη
να πίνουνε της Γης οι διψασμένοι!
Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη
Τα κύματα της θάλασσας
Τα κύματα κάνουνε βουνό κι η θάλασσα ωριέται
κι ο γλάρος το φαινόμενο δείχνει να ευχαριστιέται!
Τα κύματα αλύπητα χτυπιούνται με τους βράχους,
ένας αφρός υψώνεται πολύ μεγάλου πάχους..
Θεό ποιός δεν φοβήθηκε, Θεό ποιός δεν θαυμάζει,
η τρίαινά του, τα νερά χτυπά και αναταράζει..
Ο έρωτας είναι παντού σε ανατολή και δύση,
η θάλασσα ωρίεται, πανηγυρίζει η φύση!
Η θάλασσα έχει θέλγητρα και θέλει να τα δείξει,
όλοι να την θαυμάζουνε το μάτι να μην πήξει
ντύνεται-ξαναντύνεται, το μακιγιάζ αλλάζει,
θέλει του κόσμου τις καρδιές ψηλά να ανεβάζει!
Τα μάτια που κοιτάζουνε, θέλει να τα μαγεύει
γιαυτό είναι πότες ήρεμη και πότες αγριεύει..
Η Θάλασσα η όμορφη είναι δολοτεχνίτρα,
της ομορφιάς και της ζωής κατέχτησε τα σκήπτρα!
Το έχει στην αλμύρα της, ποτέ μην ησυχάζει
και κουβεντιάζει στο Θεό ολυμερίς και ολυνυχτίς
τον πίνακα τς ´αγάπης της ξέρει να σχεδιάζει…
Έχει χαρές η θάλασσα και έρωτες και χάρες,
του παραδείσου ομορφιές, όπου πετούν Αρχάγγελοι
και κρατούν τα μπόσικα, ανοιγοκλείνουν μπάρες…
Η θάλασσα η όμορφη είναι δολοτεχνίτρα,
τη λένε και νεραϊδα μα και θαλασσοπνίχτρα…
Αν αγαπάς τη θάλασσα θα σε αγαπά και εκείνη,
θα τρώς τις φουσκοθαλασιές θα πίνεις το μπουρίνι..
Για σκέψου αν δεν ήτανε θάλασσα στον πλανήτη,
δεν θα υπήρχες ούτε εσύ ούτε πουλί-σπουργίτι
Μου αρέσει όταν η θάλασσα πάρα πολύ αγριεύει,
σε πάει σε άλλη διάσταση, που την καρδιά μαγεύει!
Η ΖΩΗ
Είναι γεμάτη με κύματα, φουρτούνες και μπουνάτσα,
δεν πρέπει να είναι μονότονη, τάβλα και ταράτσα…..
Μιχάλης Παπαδερός
