Οι λύκοι
Συμβαίνει πάντα αμνοί και λύκοι
στης Γης το πρόσωπο να κατοικούν
και σ’ αγωνία πάντα οι λύκοι
τ’ αθώα πρόβατα να τα κρατούν.
Εκείνα χτίζουν, αυτοί γκρεμίζουν
σπέρνουν ολόγυρα τη συμφορά·
τόσους θανάτους παντού σκορπίζουν
και τόσα ερείπια κάθε φορά…
Ποτέ δεν λείπουν, μήτε θα λείψουν
πάνω απ’ το πρόσωπο της ώριας Γης
οι άγριοι λύκοι που τη μαστίζουν
είναι οι αίτιοι κάθε πληγής!
Τώρα πιο άγριοι ορμάνε λύκοι
σπέρνουν ολόγυρα το χαλασμό
πανηγυρίζουν σε κάθε νίκη
κι έχουν τα πρόβατα σ’ αφανισμό…
Για το σκοπό τους επιστρατεύουν
κάθε απερίσκεπτο, κάθε αφελή,
κι όλο πληθαίνουν, κι όλο θεριεύουν
κι έχουνε γίνει παντού απειλή…
Οι αγριεμένοι τούτοι λύκοι
κερδίζουν έδαφος σιγά- σιγά
και πρέπει τώρα κάτι να γίνει
πριν είναι αύριο πολύ αργά…
Ελισάβετ Διαμαντάκη-
Κωνσταντουδάκη
Χανιά και τουρισμός
Τετάρτης έν’ απόγεμα, εβγήκα για σεργιάνι
και πέρασ’ από τω Χανιώ, τ’ Ενετικό λιμάνι.
Εύκολα βρήκα κάθισμα και άραξα στσι Μούσες
που ντάλα του καλοκαιριού αν ήταν δεν μπορούσες.
Τα τραπεζοκαθίσματα θα ‘ταν πιασμένα όλα
από πολύ νωρίτερα και θα ‘τρωγα τη φόλα.
Ντόπιος και ξένος τουρισμός σαν φθάνουνε στη πόλη
φαντάζει το λιμάνι μας λουλουδιστό περβόλι.
Και μοναχά για βόλιτα υπάρχει δυσκολία
ακόμα κι όταν έρχονται για εκδρομές σχολεία.
Που καταφθάνουν στα Χανιά από την άλλ’ Ελλάδα
η ομορφιά τους τα τραβά και του Φιρκά η δάδα.
Που άναψ’ ο Λεφτέρης μας, σαν ένωσε την Κρήτη
με τη μητέρα κι οι φωνές, φτάσαν στον Ψηλορείτη.
Κοσμοπλημμύρα σίγουρα θα έχουμε και φέτος
σμάρια τουρίστες θα ‘ρθουνε ρητώς κι ανυπερθέτως.
Οι παραλίες του νομού θ’ αναστενάξουν σφόδρα
κι αλίμονο σ’ ο διπλανός αν έχει φάει… σκόρδα.
Θα ‘ναι κομμάτι δύσκολο καινούργια να ‘βρεις θέση
κι αν σκορδαΐλα σου βρωμεί κάνε ό,τι σ’ αρέσει.
Ο Μπάλος, τα Φαλάσαρνα μα και το Λαφονήσι
θα ‘χουνε την τιμητική κι ας βασιλεύ’ η κρίση.
Ως και δεκάδε πιο μικρές, όμορφες παραλίες
που με τουρίστες έχουνε πολύ στενές φιλίες.
Το καλοκαίρι που ‘ρχεται, περίπτωση υπάρχει
να γίνει το «έλα να δεις» στου τουρισμού τη μάχη.
Εννιαχωριανός
Μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
Τα βότανα τση Κρήτης
Μια αμαθιά στον τόπομας, όπου κιανέ ξανοίξεις
χορταρικά μ’ αρώματα τριγύρω θ’ απαντήξεις.
Καμπόσα από τουτανά βρίσκονται φυτεμένα
στσοί κήπους και στσοι παρασιές σπίθια κατοικημένα.
Χωριά μας που χρειγιάζουνται ολόχρονα κουζίνες
εκειδά μαγερεύουνε ούλες οι μερακλίνες.
Σούλους γίνηκε ζηλευτή η κρητικιά κουζίνα
αρέσει σ’ ούλο το ντουνιά και σ’ ούλη την Αθήνα.
Ετσά φάνηκε τουριστικά έλαψε το νησί μας,
έρχουνται και ξανάρχουνται οι μουσαφήριδες μας.
Βότανα που φυτρώνουνε βουνά και σε χαράκια
αρρώσιες θεραπεύουνε σε ούλα τα στομάχια.
Ετούτα προμηθεύουνται πολλές βιομηχανίες
παρασκευάζουν φάρμακα για ούλες τσι ασθένειες.
Τα βότανα, εκεινανά μαζώνυν και βλαστάρια
απού τα άγρια βουνά τση Κρήτης παληκάρια.
Περνά ο λαός παλιά ετσά την κάθεμιά αρρώσια
καμιά φορά εγλύτωνε ιατρικά τερτίπια.
Εδά στον κόσμο ήρθανε πολλές επιδημίες
ένας θεός μας τσίμπεψε θωρρεί τσι αμαρτίες.
Ούλοι εμείς απούμαστε στη γη και καρτερούμε
άλλο δεν έχουμε σωσμό να μην παρανομούμε.
Ένας θεός πούναι ψηλά μας τάμπεψε στην Κρήτη
απ’ ούλους ονομάζεται του παραδείσου κοίτη.
Στον τόπο απού είμαστε κάνουμ’ ότι μπορούμε
δε μάσε μένει πράμα πια θεό να προσκυνούμε.
Μαδαρίτης
