Αγάπα
Αγάπα και φρόντιζε
κάθε σηµείο της ψυχής σου.
Αγάπα και πρόσεχε
παν ίχνος του πνεύµατός σου.
Αγάπα και επιµελού
κάθε αρετής του σώµατός σου.
Πάντοτε και περισσότερο
απ’ όσο µια γάτα αγαπά τα ψαροκόκκαλα,
ένας κόκορας επιµελείται το λειρί του
και
ένα γουρούνι νοιάζεται για λασποπαίχνιδα!
Γεώργιος Η. Ορφανός
Στον Τζάτζιµο τον Γιάννη
Ήλεγα ’γώ στην Τρυπητή και στην Κατσαροµούρα,
στο χαλασέ του Γκίγκιλου, στου Βολακιά τσι λέσκες
και στσι πλαγιές τσ’ Αγκαθωπής πως δεν ταιριάζει θλίψη.
Μά ’δα τον Γκίγκιλο θολό, θλιµµένο το Ψηλάφι
και την παντέρµη Τρυπητή να µένει ορφανεµένη.
Οι αετοί στην Κοκκινάβαρη, τ’ αγρίµια στην Ψειρίστρα
γυρεύουνε τον Άνθρωπο απού των ετραγούδιε.
Απόθανε ο φίλος τωνε, ο ΤΖΑΤΖΙΜΟΣ ο ΓΙΑΝΝΗΣ,
κι είναι στο πένθος τω Χανιώ η άγκριγια Μαδάρα.
Ιωάννης Κατάκης
Κάντανος
Μαντινάδες
Ξυλούρη θέλω µε ριζίτικο
να σ’ αποχαιρετήσω
ψεύτη κόσµε όταν σκεφτώ
τα µάτια µου να κλείσω.
***
Τις οµορφιές σου Πλάτανε
κοιτούν και απορούνε
όποιοι κι αν είναι αυτοί
που έρχονται να σε δούνε.
***
Ταξιδευτής ελεύθερος
κι όχι σκλαβωµένος
τσιγγάνος θα ΄θελα εγώ
να ΄µουνα γεννηµένος.
***
Παχιά αµµούτσα, Ραπανάς
Κολυµπητό, Λειβάδι
των Φαλασάρνων οι οµορφιές
που δε θα βρεις ψεγάδι.
Σπύρος Κοµπογεννητάκης
Για τους ηλικιωµένους
Σε βαθύ µεγάλο πιάτο µου σερβίρουν φαγητό,
που ν’ αδειάσω ως τον πάτο, πού και πού αδυνατώ.
Μια τεράστια µερίδα, δεν χρειάζεται να τρως,
σε µεγάλη ηλικία, το συστήνει κι ο γιατρός.
Ίσα ίσα να χορταίνεις, σίγουρα να µην πεινάς,
κιλά όµως να µην παίρνεις και ποδάρια να κουνάς.
Το περπάτηµα σε όλους, κάνει περισσό καλό
και µια βόλτα για να πάµε, έλα σε παρακαλώ.
Όταν κάθε µέρα κάνεις, χίλια µέτρα δυο φορές,
εις τα εκατό σου φθάνεις, µε πατηµασιές γερές.
Τ’ αυτοκίνητα µονάχα, πάντα να ΄χεις κατά νου,
αφού τρέλα δεν γνωρίζεις, του ενός και τ’ αλλουνού.
Π’ οδηγούνε µεθυσµένοι ή στ’ αυτί το κινητό,
µ’ άλλα απασχοληµένοι και δεν βλέπω τ’ εκατό.
Πινακίδες ν’ αφαιρέσει και την άδεια µαζί,
να γλιτώσουν µια για πάντα, ποδηλάτες και πεζοί.
Θύµατ’ έχουµε στους δρόµους, κάθε χρόνο αρκετά,
που µπορεί ν’ ελαττωθούνε, αν προσέξουµε σ’ αυτά.
∆εν είναι µονάχ’ οι δρόµοι, η αιτία του κακού,
αλλά κι απροσεξία, άσχετου ή ειδικού.
Οδηγούντες εις την πόλη ή την Εθνική οδό,
πρέπει να ΄χουνε υπ’ όψιν το γνωστό «Αργείοι αιδώ(ς)».
Εννιαχωριανός
Φύλαξα
ένα δάκρυ µου…
Θελω να βγω σε µια κορφη στα Ορη,
µακρια απ’ ολα αυτα που µε πληγωνουν
εκει, που µαυρα συννεφα απλωνουν…….
δωρο της µοναξιας το πανωφορι…………..
Μοναχα εδω, στου Ουρανου την ακρη,
στοχαζοµαι αυτα που εχω χασει….
και γινεται ο νους εικονοστασι,
χρυσο καντηλι… διαµαντενιο µαυρο δακρυ…..
Θολες εικονες απ ‘αυτους που εχουν φυγει,
φιλοι, γνωστοι… και συγγενεις ακοµα
αυτοι που κατοικουν στο µαυρο χωµα…
και το συναισθηµα της θλιψης µε τυλιγει…
Μα περισσοτερο απ ‘ολα µε συντριβει,
να βλεπω µια Πατριδα σκλαβωµενη….
κουµαντα να µας κανουνε οι Ξενοι,
κι ενα λαο ολοκληρο να σκυβει…..
Ενα λαο αναξιο να ζησει,
και να τιµησει τη λαµπρη του Ιστορια…..
που δινει τοπο σ ‘ανθρωποµορφα θηρια
προθυµος την Ψυχη του να πουλησει…..
Οραµατα, που χαθηκαν στο χρονο….
Συνειδηση που εσβησε κι εχαθη
κιριαρχουν διχονιες και παθη…….
κι εγω κραταω συντροφια την πικρα µονο…..
Ματαια ψαχνω να ‘βρω απαντησεις
για ολα αυτα που γινανε συντριµια
σκονταψα στης Ζωης τα καλντεριµια
που τη πορεια σου σε κανουν να µισησεις
Φυλαξα ενα δακρυ µου για κεινους
που εδωσαν το αιµα τους για µενα….
κι ενα ΣΥΓΝΩΜΗ µε τα µατια βουρκωµενα
σ’ ‘αυτους που δε χωρουν µεσα σε Θρηνους
Θανάσης Πατεράκης
Πρόεδρος του Συλλόγου
Στιχουργών Ν. Χανίων
Φθινοπωρινή δροσιά
Ο καιρός περνάει η στιγµή δεν περνάει.
Στον δρόµο κάποιος αγύρτης πουλάει
την πραµάτεια του.
Με την αντίστιξη του ουράνιου θόλου,
οι κοσµοναύτες
συνθέτουν τη µουσική του σύµπαντος.
Την είδα να πίνει πικρό νερό και µια λύπη
κυρίευσε την καρδιά µου.
Οι αγρότες δοκιµάζονται καθώς βλέπουν
το ζωικότους κεφάλαιο να παίρνει τον κατήφορο.
Όταν το καλοκαίρι αποφασίσαµε να ερωτευτούµε
ξανά τη θάλασσα, οι αλυκές σταµάτησαν
τον πόθο µας για το υγρό στοιχείο.
Από τότε ζούµε ανέραστοι, φτωχοί και µόνοι,
σαν τους ασυµβίβαστους ποιητές
που περιµένουν το θαύµα
για ν’ αρχίσουν ξανά να γράφουν.
Πες µου τι σε στενοχωρεί για να σε παρηγορήσω.
Πες µου τι οµάδα είσαι για να κερδίσω
ξανά τους µαθητές µου.
Χανιά,23/9/23
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Γυµνός είναι ο Βασιλιάς
από το παραµύθι!
Γυµνός είναι ο Βασιλιάς
είπε ένα παιδάκι
και να τον φάνε πέσανε
Γύπες και Ταγοί!
Ένα σφάλµα έκανε
να πεί για την αλήθεια
και πως όλα στη ζωή
δεν είναι παραµύθια!
Ξετυφλωθήκαν οι τυφλοί
ως δια µαγείας
ο ένας τον άλλο κοίταζε
συνολικά µετρούσανε
το µέγεθος βλακείας…
Της αλήθειας είναι εχθρός
ο φόβος και ο τρόµος
και όταν αποκαλύπτεται
ανοίγεται ένας δρόµος!
Ο Βασιλιάς είναι γυµνός
Ω! τι Ωραίος είναι!!!
και όλοι εκτός ενός µικρού παιδιού
είναι: για το θεαθείναι
Μην βαλαντώνεται η ψυχή
γιατί µπορεί να σκάσει
ελεύθερη γεννήθηκε
ψηλά πρέπει να φθάσει!
Γυµνός είναι ο Βασιλιάς
Θεέ µου τέτοιο χάλι,
ντυµένο τονέ θέλουνε
Ταγοί και Παπαγάλοι…..
………………………….,.,,,,
Να µήν ακούεις τους Ταγούς
κάνουνε τη δουλειά τους
άλλη δουλειά δεν έχουνε
να παίζουν τα βιολιά τους
……………………………….
Οι Γύπες είναι ορµητικοί
δεν κάνουνε αστεία
το Βασιλιά στολίζουνε
να πάει << στα Καλιστεία ! >>
…………………………………
για ένα κόσµο καλύτερο……
Μιχάλης Παπαδερός
