Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Ταγίπ Ερντογάν: Το έμψυχον βλαβερό παράσιτο της Μεσογείου
Όποιος φυτεύει κηπικά πρέπει να έχει υπόψιν
πως όπου είναι άγκρουστος φυτό δεν θα προκόψει.
Δημιουργεί προβλήματα, κάθε φυτού κοντά του
και δεν περιορίζεται στα δικαιώματά του.
Κακοποιεί τις ρίζες τους, κυριαρχεί στο χώμα
και πάντα τα εξασθενεί και τα ξεραίνει ακόμα.
Σαν άγκρουστος ο Ερντογάν κακοποιεί τον τόπο
είναι σωστό παράσιτο στον κόσμο των ανθρώπων.
Προβλήματα δημιουργεί στα κοντινά του κράτη
καταπατώντας προσπαθεί για να κερδίσει κάτι.
Στη θάλασσα και στην ξηρά, αλλά και στον αέρα
όπου δεν τονε σπέρνουνε, φυτρώνει κάθε μέρα.
Άδικος καταπατητής, μεγάλος ταραξίας
εις τους λαούς της Αφρικής, Ευρώπης και Ασίας.
Λιβύη, Κύπρος και Ελλάς και Κούρδοι και Συρία
τους ενοχλεί του Ερντογάν η ύπουλη πορεία.
Με κάθε καταπάτηση, με κάθε αδικία
φροντίζει μεγαλύτερη να κάνει την Τουρκία.
Του Μουσολίνι είν’ αυτός σωστή φωτοτυπία
στην μεγαλομανία του και στην απανθρωπία.
Πάρα πολύ είναι όμοια η συμπεριφορά τους
μπορεί να ομοιάζουνε κι αυτά τα ύστερά τους.
Του κόσμου τσ’ αρχηγούς κρατών, εκείνος τους ντροπιάζει
γιατί σ’ αξιοπρέπεια αυτός δεν πλησιάζει.
Κανάκης Ι. Γερωνυμάκης

Δίσεκτοι χρόνοι…
Ποτέ μου δεν με τρόμαξαν οι δίσεκτοι οι χρόνοι
ωσάν τυχαίνει να’ χουνε μια μέρα παραπάνω,
ως με τρομάζουν άνθρωποι που έχουνε δυο γλώσσες,
δυο πρόσωπα, γνώμες πολλές και φίλο τους το ψέμα
και βρίσκουν τρόπους δολερούς να μπούνε στην ψυχή μου,
να τη λεηλατήσουνε…….
Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος-Συγγραφέας
Μέλος της «Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων»

Παλιά δουλειά
Λυτρώθηκαν οι Έλληνες από την τυραννία
Κι αντί να κτίσουνε Ναό εις την Ελευθερία,
Βωμούς εις την Διχόνοια, στα πάθη των υψώνουν
και τους δεσπότες των μ’ αισχρές μωρίες δικαιώνουν.
Στην δεξιά την φέρουσα συντάγματα και νόμους,
η αναρχία με κραυγές περιπατεί στους δρόμους.
Πολιτικοί, πολεμικοί μ’ αναίδεια μεγάλη
ωσάν οι λύκοι χαίρονται εις την ανεμοζάλη.
Αρπάζουν τας προσόδους μας, γυμνώνουν το λαό μας
και απειθές και άτακτο το Στρατιωτικό μας.
Σαν αφρισμένο άλογο που βασταγμό δεν έχει
κι έβγαλ’ από το στόμα του το χαλινόν και τρέχει.
Εστία όλων των κακών και κέντρο διχονοίας
που εις δύο η κυβέρνηση εσχίστηκε φατρίας
κι η κάθε μια ένοπλος σε πόλεις και χωρία
κτυπά, κτυπάται, σφάζεται και δεν νικά καμία.
Αλίμονον, ολ’ η Ελλάς εις χείλη κρημνού κείται
κι ο Καποδίστριας νεκρός το Έθνος εκδικείται.
Αλέξανδρος Σούτσος
Έξτρα βραβείο Παγκόσμιου Διαγωνισμού “Παύλος Πολυχρονάκης”

Λαογραφικά
Εγώ θα κάμω την αρχή πρώτος να τραγουδήσω
και την καλή παρέα μας να την ευχαριστήσω.

Νησιώτικα από τα όμορφα νησιά μας,
καταγράφουμε και τα τραγουδούμε

Ένα καράβι από τη Χιο με τις βαρκούλες του τις δυο
στη Σάμο πήγε κι άραξε κι έκατσε και λογάριασε

πόσο πουλιέται το φιλί, στη δύση στην ανατολή.
Της κόρης πιάνει τέσσερα, της χήρας δεκατέσσερα.

Μαντινάδες
Μαζί εξεκινήσαμε να πάμε εις τη χώρα
κι εδά μου λες κουράστηκα και μοναχός προχώρα.

Όμορφα που τραγούδησες ωραίο παλικάρι
θα σε παρακαλέσωμε να τραγουδήσεις πάλι.

Πολλά χωριά εγύρισα, πολλούς λεβέντες είδα
σαν τη δική σας λεβεδιά αλλού ποθές δεν εία.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.

Θαλασσινά μπάνια
Το καλοκαίρι έφτασε, είναι καιρός για μπάνια,
όλοι τρέχουν στο γιαλό κι η θεία μου η Βάνια,
που κίνησε απ’ το χωριό και φάνηκε στην πόλη,
στη πλαζ να πάει μοναχή, να τη θωρούνε όλοι.
Σουλτάνα ‘ναι το όνομα, Βάνια το έχει κάνει,
ν’ ακούγεται πιο όμορφο, και το μαγιό της βάνει.
Στη πλαζ σα βγήκε τρόμαξαν, όλοι και την κοιτούσαν,
που με γελάδα έμοιαζε, κρυφά χαμογελούσαν.
Κοιλιά καπούλια έτοιμα, τρίδυμα για να βγάλει,
τρίχες παντού ολόμαυρες, πλεξούδα να τις κάνει.
Κι ως έβλεπε να την θωρούν, αστείες πόζες παίρνει,
ώσπου ‘ρθε ένας γεροντής, και σπίτι την εφέρνει.
Ετούτα γίνανε Γιαννιό, σε πλαζ οργανωμένη,
κι εσύ ‘σουν Βλάτος με Μαριώ, την καλοπατρεμένη.
Μα μου ‘πανε και τούτονα, πως έβγαλες λαυράκι,
σε παραλία σ’ είδανε, με ένα πιτσουνάκι.
Δεν είναι τούτα σοβαρά, και Τραμπ μόνο θυμίζει.
να το πιστέψω δε μπορώ, κουτσομπολιό μυρίζει.
Κόσμος πολύς ήταν στη πλαζ, πατείς με και πατώ σε.
μεγάλο λάθος είν’ αυτό, σου λέω π’ αγαπώ σε.
Αρά πρέπ’ όλοι νάμαστε, σ’ απόσταση μετρία,
που περιμέν’ ο κορονιός, στην άλλη τη γωνία.
Πήγε κι εμέ η Φωτεινώ, στη θάλασσα λιγάκι,
στην έρημη ακρογιαλιά, επά στο Σφηναράκι.
Τα πόδια μου τα βούτηξα, στο γόνυ παραπάνω,
τη μία χέρα ολάκερη, γιατί πρέπει να γιάνω.
Για τούτονα αδερφοχτέ, παρ’ τη Μαρία γλάκα,
μπάνια ούζο και μεζέ, χταπόδι πα’ στη θράκα.
Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε
Σφηναριώτης

Μπάνια και μπανιστήρια
Ο Κορωνιός καλά κρατεί, σε όλο τον πλανήτη,
μα οι τουρίστες ξετρυπούν. για μπάνια ως την Κρήτη.
Στον τόπο μας τους φέρνουνε, πλοία κι αεροπλάνα,
το πρόγραμμα ακολουθούν, που είχανε στα πλάνα.
Έστω κι αν καθυστέρησαν, ένεκα καραντίνας,
π’ όλους μας ταλαιπώρησε, τους τελευταίους μήνας.
Μα ‘συ που ψάχνεις αφορμή, βρήκες την ευκαιρία,
να γράψεις για μια θεία σου, τη Βάνια ιστορία.
Που όταν βγαίνει εις την πλαζ, κατατρομάζουν όλοι,
μπροστά πηγαίνει η κοιλιά κι ακολουθούν οι …κόλοι.
Εγώ τα μάτια μου σ’ αυτήν, δεν τα γυρνώ καθόλου
και δε μ’ αγγίζουν οι μπηχτές, στο λέω άνευ δόλου.
Μάθε πως δε μ’ απασχολεί, η μακρινή σου θεία,
που εμφανίζεται συχνά, με πόζα ηλιθία.
Ίσως εάν τη λέγανε, τη θειά σου Θεοδώρα
κι ήταν πολύ μικρότερη, να έτρεχα με φόρα.
Μα τώρα μπλιο γεράσαμε, δεν είμαστε κοπέλια,
να παίζουμε στις αμμουδιές, με χάχανα και γέλια.
Γι αυτό στο Σφηναράκι σου, τα μπάνια σου να κάνεις,
να μη στα ψάλ’ απ’ την καλή, γι αδερφοχτός σου Γιάννης.
Και κάποια μέρα σίγουρα, διαδρομή θ’ αλλάξει
και στο χωριό σου θα βρεθεί, ψάρι του έχεις τάξει.
Μια παροιμία μολογά, δε κάνω καλαμπούρι,
Αγιού μη τάξεις τάξιμο και του παιδιού κουλούρι.
Εννιαχωριανός