Η αιωνιότητα
Είναι σορός το σαρκίο κι ένδυμα,
και ιδού ο σορός μας σεπτή, σαν ξεπλήρωσε
η αγιότητα που ήρθε και μύρωσε
στο θείο έλεος, στην αγάπη, στη μέριμνα!
Μα η περιρρέουσα φθίνουσα ατμόσφαιρα
κι όλο το ύδωρ τριγύρω μολύνθηκε
και της ζωής το φθαρτό μας περίβλημα
που σ’ όλο το φάσμα του χρόνου ενδύθηκε
αμαρτιών την πληγή και το οίδημα!
Ιδού ο σορός, το σαρκίο που λάβαμε
και αυτή η ζώσα ψυχή που παραλάβαμε
που κατακάφθηκε στο πυρ του αιώνα μας
ιδού στη γήινη, φθίνουσα ατμόσφαιρα.
Ιδού σωροί, κι ο αγέρας, το άζωτο,
το οξυγόνο τις φωτιές ζωοπύρωσε,
καθετί το δοσμένο και το άδοτο
μέσα στη σφαίρα ετούτη τ’ ακύρωσε!
Σε λειτουργία στα χέρια μας πρόσφορα,
τα “Σα εκ των Σων” σε κόσμο μας “έκπαλο”,
πλάστηκαν πλήθη, μοιράστηκαν απλόχερα
προς μέλλοντα χρόνο μας, και τόπο μας έκπαγλο!..
Καθώς ενσκύβει σ’ αυτά η αιωνιότητα
σμίγει μαζί με τα άφθαρτα πρότυπα
αυτής της μόνης αιώνιας κοιτίδας μας,
της ζωογόνας, ουράνιας πατρίδας μας…
Κι ενώ το σαρκίο, το ένδυμα – λείψανο
ιδού ματαιότης στα μέλη του σώματος
που αναλύει σε κόκκους του χώματος,
ιδού! Απ’ τη Γη εναέρια υπερύψαντο!
Και ιδού στο αιώνιο παρόν πως προσχώρησε
του Θεού και η Γη και τ’ ανθρώπινα,
και απ’ το έλεος του ουδέν δε μας χώρισε
κι απ’ όσα οι Απόστολοι πρόβαλλαν, πρότειναν!
Λένα Αλυγιζάκη
Ηλιοβασίλεμα
Ξεγελασμένοι
από τα χρώματα και το φως
του ηλιοβασιλέματος,
θαρρούσαν
πως ολόκληρη την μέρα
εμπρός τους έχουν.
Αν και ο ήλιος κόντευε πια να δύσει.
Γεώργιος Η. Ορφανός
Βόλτα σαν κάνω στα Χανιά
Βόλτα σαν κάνω στα Χανιά, τα πρωινά συνήθως
φίλους παλιούς μου συναντώ, ανάμεσα στο πλήθος.
Πολλοί μ’ αναγνωρίζουνε, π’ εγώ δεν τους γνωρίζω
ίσως το χρώμα των μαλλιώ, μπερδεύει με το γρίζο.
Άλλους αναγνωρίζ’ εγώ κι εκείνοι με ρωτούνε
«ποιος είσαι και που δούλευες» να κατατοπιστούνε.
Σαν συναντήσ’ ένα γνωστό, έχω χαρά μεγάλη
κι απλώνουμε πολλές φορές μια ανοιχτή αγκάλη.
Τα χρόνια που περάσανε, αφήνουνε σημάδια
στο πρόσωπο μα η καρδιά, ποτέ δε μένει άδεια.
Μια καλημέρα που θα πεις και σ’ άγνωστο ακόμα
μέρες Χριστουγεννιάτικες, αγάπης έχει χρώμα.
Σίγουρα ανταπόκριση, βρίσκεις και από άλλους
απλούς ανθρώπους του λαού, παράδοσης δασκάλους.
Εις τα χωριά και σήμερα, τους ξένους χαιρετάνε
και τους καλημερίζουνε όπου τους συναντάνε.
Χρήματα ο χαιρετισμός δεν σου ζητά να δώσεις
και όταν σου προσφέρεται να τον ανταποδώσεις.
Ιδίως τα Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα
όλοι πρέπει να βγάλουμε, συμφέροντος τη μάσκα.
Εννιαχωριανός
Μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
