Άνοιξη Καλοκαιράκι
Νωρίς – νωρίς και με μεράκι!
Ήρθε το καλακαιράκι
θα πούμε το νερό νεράκι
για δεν ανοίξαν οι πηγές
και προμηνύονται πληγές…
Η Άνοιξη ξύπνησε νωρίς
θυμίζει καλοκαίρι
οι μέλισσες βρήκανε καιρό
να βγούν στα γύρω μέρη
Τα πουλιά χαρούμενα
χαίρονται τον ήλιο
να μην ετέλειωνε ποτέ
το πάρτυ του ΕΛ Νίνιο!
Όμως η δίψα έρχεται
και οι πηγές στερεύουν
τα περιθώρια ζωής
όλο και πιό στενεύουν…
Τα αποδημητικά πουλιά
αλλάζουνε πατρίδες
δεν είναι όπως ήτανε
μόνιμοι Ευπατρίδες!
Είναι αδιανόητο
τι θα ακολουθήσει
αν Άνοιξη-Φθινόπωρο
η Φύση τα εκπορθήσει..
Για περιβάλον κόπτονται
οι περιβαντολόγοι
ότι δεν εισακούονται
είναι πολλοί οι λόγοι…
Τώρα ο κόμπος έφθασε
που λένε ως το χτένι
και δεν υφαίνει το αργαλειό
η φύση Αρρωσταίνει..
Ένα το κρατούμενο
δεν χωράει άλλο
πρέπει να βάλει ο Μανωλιός
ένα καπέλο άλλο!
Οι άνθρωποι όπου Γής
όχι μόνο πεινούνε
αλλά το πιό οδυνηρό
είναι ότι διψούνε
ΠΑΣΗΣ λογής διψούνε…
Το σπίτι μας είναι η Γή
θέλει όμως φροντίδα
να μην αλλάξουν οι καιροί
σε νάρκη να μην πέσουμε
σε πολεμοπαγίδα….
Παγκόσμιοι διανοητές
δεν φτάνουνε τα λόγια
ο χρόνος θέλει εγρήγορση
και όχι κομπολόγια
Φαίνεται Ενωθήκανε
Φθινώπορο- Χειμώνας
Άνοιξη -Καλακαίρι
και άμα στερεύουν οι πηγές
είναι κακό χαμπέρι…
Μιχάλης Παπαδερός
Η ΚΡΗΤΗ
Στο πέρασμα
των αιώνων
Από προ Χριστού η Κρήτη
ήταν κέντρο του πλανήτη
και μετέδωσε τα φώτα
του πολιτισμού πιο πρώτα.
Ο Απόστολος ο Παύλος
που κι αν ήτανε μεγάλος,
στην προς Τίτον ‘πιστολή του
του ‘δωσε τη συμβουλή του
Άπιστους να κάνεις πέρα,
μετά πρώτη και δευτέρα,
νουθεσία που θα δώσεις,
και δεν βλέπεις … αποδόσεις.
Το νησί μας στους αιώνες,
μάχες δίνει και αγώνες,
με κατακτητές βαρβάρους
και Σαρακινούς – κουρσάρους.
Στον Φωκά το Νικηφόρο,
όλ’ οφείλουμε το δώρο
της επιστροφής και πάλι
εις του Έθνους την αγκάλη.
Ευρωπαίοι θα θελήσουν
το νησί να κατακτήσουν
κι έχουν οι Ενετοί αφήσει
τα σημάδια ‘πο τη Δύση.
Στα Χανιά χτίσανε τείχη
μα δεν είχανε την τύχη
νερό να γεμίσ’ η τάφρος,
κάπου κάτι πήγε λάθος.
Μα τ’ Ενετικό λιμάνι
την αξία του δεν χάνει,
όσο το φωτίζ’ ο Φάρος
κι ο Φιρκάς του δίνει βάρος.
Τούρκοι κι αν μας καταλάβουν
την απάντηση θα λάβουν,
όσα χρόνια κι αν περάσουν
το νησί μας θα το χάσουν.
Γερμανοί θα το πατήσουν,
μα το αίμα τους θ’ αφήσουν
και στου Μάλεμε τα μέρη
έμεινε στρατός ασκέρι.
Μα την έχουν πλήξει κι άλλες
συμφορές πολύ μεγάλες
και του Μίνωα τα χρόνια
δεν κρατήσανε αιώνια.
Δύναμη από τη φύση,
την Κνωσό θα αφανίσει
και τελειώνει η πορεία
που ‘γραψε στην Ιστορία.
Μα κρατάει η «βεντέτα»
που μας κάνει … οπερέτα,
στίγμα είν’ από τα λίγα
που σου φέρν’ ανατριχίλα
Όμως θα αντέχ’ η Κρήτη
σαν το γέρο- Ψηλορείτη,
θα γλεντά και θα χορεύει
και τσοι ξένους θα μαγεύει.
Το ριζίτικο τραγούδι
μοιάζει αμάραντο λουλούδι
που τις συντροφιές στολίζει
και την Κρήτη μας πρεπίζει.
Αρχοντιά και ντομπροσύνη
λεβεντιά και καλοσύνη
λίγα είν’ απ’ τα προσόντα
και στα χρόνια τα παρόντα.
Καζαντζάκης – Βενιζέλος
δεν θα υπογράψουν «τέλος»
και η μπένα του Κορνάρου
θ’ αντιστέκεται του Χάρου.
Και θα μένει στους αιώνες,
μαθημέν’ είν’ απ’ αγώνες,
δύναμη που την ξανάδα
στο Κρι – κρί και στη σανάδα,
που κυριαρχούν αιώνια,
στη Μαδάρας τα μπαλκόνια.
Εννιαχωριανός
Η απουσία
Με εκσκαφές στα βάθη της ψυχής, μετράμε
τη απώλεια ενός ακόμα προσώπου.
Κλοιός χαρμόσυνου πένθους τον περιβάλλει
και σπασμοί δακρύων γεννούν μια καινούργια
θεολογική ελπίδα.
Κίβδηλα συναισθήματα απ’ τους εχθρούς·
τα σχόλια δίνουν και παίρνουν.
Η γλυκοζυωμένη τώρα, χτυπάει το μηδέν
με την πίκρα ν’ αναδύεται και ν’ αφήνει
τον διαβήτη ασυναρμολόγητο.
Στο μέλλον θα μας χρειαστούν οι συνεδρίες
και τα φαρμακευτικά σκευάσματα:
Παρακεταμόλη, ασπιρίνη και υδρογονωμένοι
υδατάνθρακες.
Ως εδώ με το παρόν· παρελθόν και μέλλον
διαγράφονται μ’ ευκρίνεια.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Σκόνη
Σκόνη,
σηκώνεται σκόνη.
Απλώνεται στη γη
πνίγει τις φωνές μας
κόβει την ανάσα
είναι τα ουρλιαχτά
των παιδιών
Ακούει κανείς;
Είναι τα ουρλιαχτά
της γης.
Ακούτε;
Μάνες πεθαίνουν μαζί
με τα μωρά τους
Οι άντρες σιωπούν
Οι άνθρωποι σβήνουν
Σκόνη
Τα μάτια δακρύζουν
Ποιος ακούει;
Πλανήτης γη, 2020
Μαρία – Χριστίνα Παγάνη
Η Κάθαρση
Καθένας άνθρωπος,… έχει δικαίωμα στην ζωή,….
κανείς δεν δικαιούται,… σε βάρος του να εγκληματεί.
Προπαντός ο νέος,… που μοιάζει με ανατολή,….
δεν πρέπει του να φεύγει,… πρόωρα από την ζωή.
Για όποιον εγκληματεί,…. η νέμεσις αυστηρή,….
το δίκαιο επιβάλλει,…. την ισόβια ποινή.
Ένας δεκαεννεάχρονος,…. θύμα εγκληματία,….
τον στερήθηκε πρόωρα,…. όλη η κοινωνία.
Από χέρι ομάδας,…. έσβησαν όνειρα σπουδών,….
από έγκλημα φονιά,…. θανάσιμων των πληγών.
Η Θέμης στον ρόλο,…. ο νόμος ορίζει το εύρος,…
.η δικαιοσύνη τον λόγο,… οι φυλακές το σθένος
. Κανείς ο οίκτος,….καμμία η δικαιολογία,…
.η θεία δική προστάζει,… την Κάθαρση η τιμωρία.
Θεόδωρος Δ.Ηλιάκης
Της ειρήνης περιστέρι
Άνοιξε τις φτερούγες σου τσ’ ειρήνης περιστέρι
να πας στη Μέση Ανατολή, Γάζα στου Ισραήλ τα μέρη.
Κράτα κι ένα κλαδί ελιάς, ρίξε το στα κανόνια
ν’ ανθίσουν σπόρο ειρηνικό που να κατά αιώνια.
Σταμάτησαν οι αναπνοές, τα μάτια εθαμπωθήκαν
τα χείλη εμαραθήκανε, τα πόδια εκοπήκαν.
Πόλεμος πάλι ακούστηκε, κι όλοι τα όπλα πιάνουν
και την ειρήνη από παντού εις το σημάδι βάνουν.
Κι αυτή στη μέση στέκεται, τα χέρια πάει ν’ απλώσει
άστε να όπλα μη χαθώ πριχού ο ήλιος δώσει.
Στους ώμους της καθότανε κάτασπρο περιστέρι
κρατώντας το κλαδί ελιάς μήνυμα για να φέρει.
Μα πέφτει πρώτη μπαταριά και σπούνε τα φτερά του
από τα όπλα που σκορπούν μέρα του θανάτου.
Ιφιγένεια Μπομπολάκη Βουρδουμπά
Αγελάδες και βόδια
Στο μεγάλο λιβάδι.
Με στοργή και θυσίες.
Οι αγελάδες τα παιδιά τους αναθρέφουν.
Ποτέ δεν φαντάζονται πως τα βλαστάρια τους
σε κουζίνες ανθρώπων
οικτρό θα βρούνε τέλος…
Εντούτοις κάποια βόδια από μικρά,
αν και θαρρούν πως απ’ το ανθρώπινο χέρι και στομάχι θα γλιτώσουν,
αν και της βόειας ευτυχίας τα σκαλιά νομίζουν πως θα πλησιάσουν,
πάντα βόδια είναι και μένουν,
προσηλωμένα στα «ενταύθα και νυν»…
Γ. Η. Ορφανός
