Η Ζωή είναι να την Ζείς
Η Ζωή είναι να την Ζείς
να δίνεις µάχες και να τις κερδίζεις
αν χάνεις όµως και καµιά φορά
ανασυντάξου να ξανά κερδίζεις
∆ύσκολος ο στίβος της Ζωής
εµπόδια έχει και λαχτάρες
και κάθε φορά που βγαίνεις νικητής
η ψυχή στολίζεται µε χάρες
Το θέµα είναι να ανεβείς στις κορυφές
αετούς και αγρίµια να γνωρίσεις
του ύψους να νοιώσεις ηδονή
και των κορφών τις πέτρες να φιλήσεις
Παίξε και γέλασε ,δεν είναι η ζωή
ούτε τύχη είναι και ότι να σου λάχει
είναι σκληρή δεν σου χαρίζεται κανείς
µόνο µε κόπο κερδίζονται οι λαχνοί
και µε θυσίες και αγώνα κάθε µάχη
Ο αγώνας αν είναι τίµιος και ηθικός
νοιώθεις σαν άγγελος στα επουράνια
πετάς από κορφή σε κορυφή
και νοιώθει η ψυχή σου περηφάνεια
Ζωή την λένε την Ζωή
γιατί είναι η ενέργεια που έχεις
είναι ένα καύσιµο και αγαθό
που δεν κινείσαι αν δεν το προσέχεις
Η ζωή είναι Ταξίδι µαγικό
µε τα άσχηµα και τα καλά να συµβαδίζουν
σαν τα ανεβοκατεβάσµατα του ανσασέρ
να συνορίζονται τα βάθη ή τα ύψη
ποιά και πώς να σε κερδίζουν
Η Ζωή είναι για να ΖΕΙΣ
µπορείς σε όποια θέση αν βρεθείς και είσαι
αρκεί το Μίτο της Αριάδνης να κρατάς
των Μινωταύρων Λεία να µην προωθείσαι
Σαν Οδυσσέας την Ιθάκη σου αν βρείς
θα είσαι ο Ευτυχέστερος στον κόσµο
και τους µνηστήρες σου να ρίξεις κατά Γής
να µην τους έχεις Βάρος σου στον Ώµο !
Τον Ηρακλή να έχεις κατά Νούν
τη µάχη µε τη µάχη που κερδίζει
άθλους να καταγράφει σοριδόν…
Η Ιστορία του να είναι Φάρος Οδηγός
πρός τις καρδιές, να παραδειγµατίζει
Γράψε και εσύ την Ιστορία σου µπορείς
µη την αφήσεις να στην γράψουν άλλοι
Πρέπει τα ταξιδάκι της Ζωής
νάναι ντυµένο µεγαλοπρεπές
<<. µε όπως του Αξίζει κάλλη! >>
Μιχάλης Παπαδερός
Ύµνος στους γενναίους της Κρήτης 1941
«Γνώρισε το µεγαλείο των προγόνων µας και φρόντισε να διατηρηθεί, για να νιώθεις ασφαλής και βέβαιος για το αύριο»
Χαίρε Ελάδα µε την Κρήτη
των γενναίων το νησί
όπου πρόσφερε σ’ εχθεούς
τη µεγάλη προσβολή,
Σηκωθείτε πολεµάρχες
του σαράντα γενεά
για να δείτε η πατρίδα
περηφάνως σας τιµά.
Αγωνιστές της Λευτεριάς
ποτέ δεν σας ξεχνούµε
την ηρωική θυσία σας
πάντοτε θα τιµούµε.
Χαίρε Κρήτη µε τα κάλλη
και την τόση οµορφάδα
που στολίζεις τα πελάγη
και δοξάζεις την Ελλάδα.
Χαίρε Ελλάδα µας µητέρα
των ηρώων των πολλών
όπου έπεσαν στις µάχες
των τρανών ιδανικών.
Ακούστε αδέλφια Έλληνες
σε όλους τους καιρούς
αν είµαστε ενωµένοι
δεν θα χουµε εχθρούς!!
Μάης 1941 – Μάης 2024
∆ιονύσης Γεωργακόπουλος (Σάκης Πόθος-Ολύµπιος) Ειρηνολαµπαδηδροµος 1982, απόγονος εθελοντή Μακεδονοµάχου 1912 (οµογενούς µετανάστη εξ Αµερικής)
Ο πύργος
Στης ζωής την οικοδοµή
µάστορες και κάλφες,
αντάµα µε τον πηλό και τα τούβλα,
ποτέ δεν πρέπει να λησµονούν
της Βαβέλ τον πύργο.
Η θωριά του
πάντα να ‘ναι στο νου και στα µάτια τους
µπροστά…
Γ. Η. Ορφανός
Φαράγγι Καντανιώτικο
Φαράγγι Καντανώτικο τσι δόξας το καµάρι,
που µόνο φωτοστέφανα έχεις για µαξελάρι.
Στσι εποχές που φεύγουνε δε χάνεις τσ’ οµορφιές σου,
γιατ’ ιστορίας λούλουδα έχουν οι αγκαλιές σου.
Κάθε που είναι άνοιξη προτού τα καλοκαίρια,
γίνουντε και πιο όµορφα απού ψηλά τ’αστέρια.
Κάτω από δάφνες µε µερθιές βρίσκονται σκεπασµένοι,
κι’άλλοι στσι γύρω εκκλησιές µ’αυτοί λουτρουιµένοι.
Οι ίρωες που πέταξαν γινήκανε αστέρια,
κι’αιόνια ανασαίνουνε µε λευτεριάς αέρια.
Λογιών λογιών οι οµορφιές στολίζουν το κορµί σου,
µα φορτωµένοι και µ’ ανθούς είν’οι αροδαµοί σου.
Που περιµένουν τα πουλιά φωλίτσες για να χτίσουν,
γιατί µε τα τραγούδια τους τη φύση θα στολίσουν.
Φαράγγι Καντανιώτικο των’αετών ληµέρι,
πούσε σηµείο αναφοράς σ’ούλα τσι γής τα µέρη…
Μαρία Νικ. Γρυφάκη
Συγγραφέας
Επτάστερος
Πανάξιος πρωταθλητής, µέσα στη Γερµανία,
Ο Π.Α.Ο. αναδείχτηκε και πήρε τα ηνία.
Στου Μπάσκετ το Φάιναλ φόρ, εγύρισε και πάλι,
εκεί που τον περίµενε µια έκπληξη µεγάλη.
Το έβδοµο αστέρι του, κέρδισε στην Ευρώπη,
την ΡΕΑΛ δεν φοβήθηκε, που έχασε το τόπι.
Επτάστερος εγίνηκε, µε την µεγάλη νίκη,
τσ’ Ευρώπης το πρωτάθληµα το κάνει πια… τσιφλίκι.
Στο θρίαµβο προχώρησε, µε αρχηγό τον Σλούκα,
που βέρα Σελινιώτισα, του βάρεσε… ντουντούκα.
Αλλά και παίχτη Κρητικό, έχ’ η οµάδα, µέσα.
Καλαϊτζάκη στ’ ονόµα, που χει καρδιά και µπέσα.
Με Ναν αλλά και Μίτογλου, Γκραν και Αντετοκούµπο,
η οµαδάρα έβαλε, στη µηχανή τση τούρµπο.
Και µε θεριό στη σύνθεση, Λεσόρ το όνοµα του,
που είν’ ανεπανάληπτα τα κατορθώµατά του.
Θα προχωρήσ’ ακάθεκτη, για την ογδόη κούπα,
µε Γιαννακόπουλ’ εντολή και αρχηγό το Σλούκα.
Η εποχή Οµπράντοβιτς, ξανάρχεται και πάλι,
τότε που όλοι είµαστε, µια ανοιχτή αγκάλη.
Καινούργι’ αστέρια θα ΄ρθουνε εις την οµάδα τώρα,
που ο Παναθηναϊκός, πήρε την ανηφόρα.
Για να πανηγυρίσουνε, νίκες µε τον Πανάθα,
που κάποια χρόνια έµεινε, κατά που λεν στη ψάθα.
Μα τώρα γύρισ’ ο τροχός κι έφθασε πάλι η ώρα
να ξαναλάµψ’ όπως παλιά, σ’ Ευρώπη και στη χώρα.
Εννιαχωριανός
Η νοσταλγία του Οδυσσέα
στο Νησί της Καλυψώς
Στο νησί όµορφης θεάς
Ξακουστός βασιλιάς
Μετά της Τροίας, τα δεινά
Ζει άπλετα δεσµά
Χρόνια τώρα µακριά
Από της Ιθάκης τα νερά
Κλαίει, κλαίει γοερά
Την πατρίδα αναζητά.
Νιώθει αιχµαλωτισµένος
Σε περίβρεχτο νησί
Και στους κόρφους βουτηγµένος
Μιας περίεργης καλλονής.
Με το βλέµµα στραµµένο
Μες στο κύµα τ’ αφριστό
Τόσα χρόνια κουρασµένος
Περιµένει λυτρωµό.
Εµµανουήλ Θεοδωράκης
Εκεί στους νέους
ασκητές…
Περιπλανήθηκε η σκέψη
εκεί στους νέους ασκητές
που διαπρέπουν στη σιωπή
πλάι στα συντροφικά µάτια των Αγίων…
Και πόσο οµιλούντα τα εικονίσµατα!
Πλάι σε ζωντανά φυτά εσωτερικού χώρου!
Και πώς θάλλουν στο φως της οικίας
και στο Φως µιας ελπίδας Άκτιστης!
Κάπου εκεί ακροβατώντας όλη η προσδοκία
για τα Μέγιστα του Θεού!
Καµιά ποταπή σκέψη, µήτε αχός πολέµου
δε χώρεσε και διασπάσει την σιωπή
και να µολύνει τα λιτά αντικείµενα:
Των ποιητών την πένα στο χαρτί.
Το χάραγµα στον τοίχο πρότυπου σπηλαίου.
Των Αναγνωστών το νοητό ψαλτήρι.
Αέναο ψαλτήρι µυστικό…
Τείχη του Ακτίστου µε χαραγµένα σηµάδια…
Με νοερά ευχή, κάπου εκεί
οι καινούριοι Ασκητές.
Και πλάι το πηγάδι του Ιακώβ,
και το αναβλύζων ύδωρ της Ζωής!
Και η έρηµος σιµά, και το Μάνα εδώ.
Το δείγµα Αγίας Γραφής, αρχαίας Γραφής,
που µεταδίδεται και στηλιτεύει
µέσα στην σιωπή την σπηλαιώδη,
τα έκτροπα του κόσµου!
Και φυγαδεύει εδώ να προστατέψει
την Ειρήνη της ανθρώπινης ψυχής!
Λένα Αλυγιζάκη
