Τα θαύµατα
του Ιησού
Του Ιησού τα θαύµατα, στη γήινη πορεία
ήταν αµέτρητα θαρρώ, ως τα τριάντα τρία.
Τα χρόνια του που έφυγε κι ανέβει στα Ουράνια,
δίπλα εις τον Πατέρα Του, µε δίχως περηφάνια.
Από ψηλ’ αγωνίζεται, για των ανθρώπων γένος
ως είν’ απ’ τον Πανάγαθο, αιώνια ταγµένος.
Για τους ανθρώπους όπου Γης, σε όλο τον Πλανήτη
και συνεχίζει θαύµατα, να κάνει και στη Κρήτη.
Όπως εκείνα που ΄κανε, τότε στην Παλαιστίνη,
που συγκινήσανε πολλούς, την εποχή εκείνη.
Πίστεψαν και βαπτίστηκαν, Χριστιανοί γινήκαν,
τη ∆ιαθήκη τη παλιά, στην άκρη την αφήκαν.
Μα δεν πιστέψαν Γραµµατείς, ούτε και Φαρισσαίοι
που Βασιλιά στα µέτρα τους, πρόσµεναν σαν Εβραίοι.
Και µένουν µέχρι σήµερα, κι ως επί του παρόντος,
στο οφθαλµόν αντ’ οφαλµού κι οδόντ’ αντί οδόντος.
Γι’ αυτούς δεν εγεννήθηκε, ακόµα ο Μεσσίας
κι ίσως προσµένουν µέχρι και, ∆ευτέρας Παρουσίας.
Κι αν γίνονται και σήµερα, θαύµατα εις τον κόσµο,
εκείνοι δεν πιστεύουνε, για δε µυρίζουν δυόσµο.
Εννιαχωριανός
–
Γνώρισε… Γνώρισε..
τον εαυτόν σου
Γνώρισε τον εαυτόν σου,µάθε ποιός είσαι
από που έρχεσαι. και που πηγαίνεις
στην πορεία σου µην κάνεις :
άταχτες υποχωρήσεις και συµβιβασµούς
ΕΣΥ αποφασίζεις για σένα και όχι οι άλλοι.
ΑΠΕΚΤΕΙΣΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ του εαυτού σου
Το στοίχηµα της ζωής. πρέπει να το κερδίσεις
και θα το κερδίσεις µόνο όταν κάνεις
ΟΤΙ σου λέει ο εαυτός σου και η συνείδηση σου.
Μιχάλης Παπαδερός
–
Παραµονή
Πρωτοχρονιάς
Ήρθαν τα Γέννα του Χριστού, µάθια µου αγαπηµένα,
πάντα το Φως να φέρνουνε στον κόσµο και σε σένα.
Παραµονή Πρωτοχρονιάς γροίκα* τον Άη Βασίλη
που’ ρχεται απ΄την ανηφορά** τα δώρα του να στείλει.
Βγαίνει πάνω στην άµαξα που την τραβούν ζαρκάδια
και ταξιδεύει ακούραστα στση νύχτας τα σκοτάδια.
Λέρια*** πολλά στον ουρανό ακούς να κουδουνίζουν
και τα γερακοκούδουνα**** µηνύµατα σκορπίζουν.
Στη στέγη καθενιούς σπιθιού ο Άγιος ξεπεζεύει*****
κι απ΄τη µεγάλη άµαξα τα δώρα αναµαζεύει.
∆ώρα για όλα τα παιδιά ρίχνει απ΄την καµινάδα
-κιανένα δεν αποξεχνά στση βιάσης τη ζαλάδα.
Πρωί -πρωί Πρωτοχρονιάς στο τα δώρα µας θα βρούµε
και κουταλίτη****** αν έφαγε ο Άγιος θα ιδούµε.
Οπέρσις******* µ΄άφηκε και µε ένα ωραίο γράµµα
µεγάλο νάναι πάντοτε τσ΄αγάπης του το θάµα!
Πηνελόπη Ντουντουλάκη
*Γροίκα=άκου (ακροώµαι, αφουκράζοµαι)
**Ανηφορά=καµινάδα
***Λέρια=κουδούνια αιγοπροβάτων
****Γερακοκούδουνα=µικρά κουδουνάκια (κάποιες φορές τα βλέπουµε και στο δοξάρι της λύρας)
*****Ξεπεζεύει=κατεβαίνει από την άµαξα
******Κουταλίτης=παραδοσιακός εορταστικό κέρασµα της ορεινής Κρήτης, είδος λουκουµά που προσφέρεται την Παραµονή της Πρωτοχρονιάς. Λέγεται κουταλίτης επειδή η νοικοκυρά «κουταλίζει»,ρίχνει κουταλιές από τον χυλό στο καυτό λάδι.
*******Οπέρσις=πέρισυ, τον περασµένο χρόνο
–
Χριστούγεννα αγάπης
και ειρήνης
Άστρο την γη εφώτησε όλην την οικουµένη,
δόξα εν υψίστοις αντηχεί ειρήνη αγγέλει.
Ο Ιησούς γεννήθηκε . από την Παναγία,
οι ουρανοί αγάλλονται ψέλνει η εκκλησία.
Οι καµπάνες των Χριστουγέννων χαρµόσυνα ηχούν,
ευχές παντού ακούγονται οι Χριστιανοί υµνούν.
Η αγάπη µε το Θείο σε Σπήλαιο γεννιούνται,
οι άνθρωποι ανά την γη σε οµόνοια καλούνται.
Εκ της Περσίας έφθασαν τρεις µάγοι µε τα σµύρνα,
χρυσό και δώρα φέρανε στον Θεάνθρωπο σωτήρα . .
Χρόνια πολλά σ’όλους µας παντού ας ευχηθούµε,
µε υγεία και ειρήνη αιώνια ας ζούµε. Ανάβυσσος 24.12.2024.
Χαρούµενες και ευτυχισµένες γιορτές σε όλους.
Θεόδωρος ∆.Ηλιάκης.
Μέλος της ∆ιεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών.
Μέλος της Ένωσης Πνευµατικών ∆ηµιουργών Ν.Χανίων και άλλων Πολιτιστικών Φορέων.
–
Breathless
Γεννηθήκαµε για να ζήσουµε αιώνια, όχι για να πεθάνουµε.
Νείροµαι τη ζωή, τη χαρά την πνευµατική, µε τα ορµέµφυτα
να φέρνουν πορφυρή βροχή.
Σκέψεις που αποτυπώνω στο χαρτί που γράφω
κλινήρης ων, ψάχνοντας την αλήθεια στων σφαιριστηρίων
τον κρότο και στην «χωρίς ανάσα» ηδονή των καλοκαιρινών µας
ερώτων.
Το κακόβουλο λογισµικό, µας τροµάζει σα να ‘µαστε
µικρά παιδιά.
Κι όµως: καθώς περπατάµε είναι η ζωή µας µε τ’ όνειρο
δεµένη.
Θαυµατοποιοί, κλόουν κι αρλεκίνοι τρώνε απ’ το µεροκάµατο
τα θελκτικά αµφίψωµα που τους κάνουν τον κόσµο
καλύτερο.
Προτάσεις, λήµµατα και θεωρήµατα προκαλούν
τις µατωµένες διάνοιες να τα αποστηθίσουν.
Στις όχθες των ποταµών κάποια φυσιολατρική βόλτα
καταλήγει τυλιγµένη µε σεντόνια, παπλώµατα και
κουβέρτες: Πλησιάζουν πια τα Χριστούγεννα.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
–
Η Παναγιά Μητέρα
νανουρίζει το θείο βρέφος…
Μην κοιµηθείς Άγια χαρά, Παιδί µου πού ‘ σαι ξένο.
Ξάγρυπνο µένει το κακό, Ανάσα µου, Χριστέ µου…
Μην κοιµηθείς ακοίµητε, τα βλέφαρα µην κλείσεις
µοναδική µου απαντοχή, όλου του κόσµου ελπίδα…
Μην κοιµηθείς Πλάστη και Γιέ. Το φως µου, φως του κόσµου
παρακαλώ να µη σβηστεί. Μην κοιµηθείς Καλέ µου…
(Από την καντάτα «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», σε στίχους Βασίλη Χαρωνίτη
και µουσική Γιάννη Μεντζελόπουλου)
–
Mαντινάδες αφιερωµένες
στη ζωή
Εις τη ζωή ο άνθρωπος µένει κάµποσα χρόνια,
µετά στη «µετανάστευση» παντοτινά, αιώνια.
Εις τη ζωή τον άνθρωπο Θεός έχει προικίσει,
µε δώρα αγάπης και χαράς τα χρόνια του να ζήσει.
Εις του ανθρώπου τη ζωή λύπες, χαρές συζούνε, µόνο αλλάζει η φορεσιά στο χρώµα που φορούνε.
Μέσα στ’ ανθρώπου τη ζωή τα βάσανα ‘χουν πίκρα,
µα οι χαρές την έχουνε τη πιο πολύ τη γλύκα.
Είν’ η ζωή πολύ γλυκιά κι ας είναι κουρασµένη,
µα όταν έρθει η χαρά γίνεται ξεχασµένη.
Πάντοτε ανταµώνουνε η ζήλια µε τη πίκρα,
µα η αγάπη µε χαρά σα µέλι έχουν γλύκα.
Αρολιθιανάκης Γ. Ανδρέας
