Η Οπτασία
Μια οπτασία στους καιρούς, όλη της γέρνει χάµω
κι απλώνει φωτοστέφανο η κεφαλή της πάνω,
µε µι’ αγκαλιά ολάνοιχτη, µε απλωτό µαντήλι,
στην κάθε παιδική ψυχή πούναι µικρό καντήλι.
Με ζώνη απ’ το ένδυµα που όλα τους τα ζώνει,
µε Σκέπη απ’ την κεφαλή που σέρνεται ως το χιόνι
σαν µια νεφέλη απαλή που σπεύδει και σκεπάζει
τόσα παιδάκια ορφανά που βρίσκονται στο αγιάζι!
Και δεν ακούγεται οιµωγή, κανένα δε στενάζει
τα χέρια της είναι η στρωµνή που κάθενα πλαγιάζει,
και γύρω η Γη στην σιγαλιά, µέσα στην προστασία,
κάθε παιδί αναγαλλιά σ’ αυτήν την Οπτασία…
Η Οπτασία έγειρε από του Παραδείσου
τα µέρη, κι ούτε πια µιλιά στον κόσµο της αβύσσου,
του χάους που όλο προχωρά, πολέµους που συρράσει,
µα δεν µπορεί µες στην σιγή την παιδική να φτάσει!
Γαλήνη κι ασφάλεια δε θα την διασπάσει·
ως το καθένα το παιδί, νανούρισµα έχει φτάσει,
η κάθε ωδή που ακούγεται απ’ τους Ουρανούς της
κι η αγάπη που εκχέεται του Υιού της και Θεού της!
Λένα Αλυγιζάκη
Ο Έλληνας
στην άσφαλτο
Ο Έλληνας στην άσφαλτο
Βαρύ φόρο πληρώνει.
Γιατί πιωµένος δυστυχώς
Αρπάζει το τιµόνι.
Ο οδηγός νηφάλιος
Ούτε κρασί δεν πίνει.
Και το καλό παράδειγµα
Πάντα στους άλλους δίνει.
Το αλκοόλ µία απειλή
Θολώνει το µυαλό σου.
Μην πίνεις όταν οδηγείς
Στο λέω για καλό σου.
Κανόνας απαράβατος
Αυτοί που οδηγούνε.
Ποτέ δεν πίνουν αλκοόλ
Και ζώνη να φορούνε.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη.
Αξίες…
Στης αλήθειας το φεγγάρι
λίπασµα µπόλικο έχω πάρει
δεν θα µας βγει πια σε κακό
µόνο έλα να σε δω λίγο να παρηγορηθώ.
Η ειρήνη µ’ έχει θρέψει
στην αγάπη αγναντέψει
στη ζωή έχω νταντέψει
κάνε ό,τι θες όπως κι αν το στρέψει.
ΦΕΖΑ – Κατερίνα Αρχοντάκη
