‘‘Αγώνας’’
Για την ανάγκη της ύπαρξης του,
απέκτησε καρτερικότητα, δύναµη, στόχο,
πείσµα, αντίσταση, επιµονή και αντοχή.
Σύρθηκε επί χρόνια στο έδαφος πεσµένο
κι ανήµπορο, µα τώρα, καµαρωτό τεντώνεται
ανάµεσα στ’ άλλα δέντρα, για να κατακτήσει
και πάλι τον ήλιο!
Μαίρη Κουτρούλη Σκαµνάκη
Ιδιωτ. Υπαλ. – Συγγραφέας
Μέλος ∆.Σ. Ένωσης
Πνευµατικών ∆ηµιουργών Χανίων
Άγνωστος προορισµός
Εκεί που πάλι σκέφτεσαι τα λάθη που ‘χεις κάνει,
Ξεχνάς όλα εκείνα που έκανες σωστά.
Και γι’ άλλη µια φορά ψάχνεις τι θα ‘πρεπε
ν’ αλλάξεις,
Το πώς θα ‘ταν το µέλλον σου σε σχέση µε παλιά.
Σε απέραντο ταξίδι αναστοχαστικό,
Μονάχος ταξιδεύεις• Ποιος είσαι; Πού οδεύεις;
Μα αν τυχόν φουρτούνες στον δρόµο συναντήσεις,
Αέρα, καταιγίδες και προβλήµατα πολλά,
Το κουράγιο, την ελπίδα, ποτέ σου να µη χάσεις.
Θυµήσου πάλι εκείνα που έκανες σωστά.
Ειρήνη Καραντωνάκη φοιτήτρια
Αθηναϊκά σκαριφήµατα
Φυλάγοµαι απ’ ό,τι µε πληγώνει·
περπατάω νοερά στα παλάτια τ’ ουρανού.
∆ίνοµαι στα κορίτσια και κινδυνολογώ.
Η αλήθεια εκπορεύεται από την καρδιά και
διατυπώνεται στο χαρτί παίρνοντας άδεια
από τα κύτταρα του εγκεφάλου.
Είµαι σε διάσταση µε τη λογική και ταλανίζοµαι.
Οι φίλοι περιµένουν τη βόλτα, οι απειράριθµοι
µανδύες της γης κλονίζονται από τα γεωδαισιακά
κύµατα των σεισµών.
Κρατάω την αναπνοή µου, κοιτάζοντας το ρολόι
που µετράει χτύπους αίµατος.
Ελπίζω, πιστεύω, φοβάµαι
είναι δέσµιος.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
∆ήµος και ∆.Ε.Υ.Α.Χ.
Κάθε που κατεβαίνω ‘γω, εις των Χανιώ τη πόλη,
βλέπω τσι δρόµους που περνώ, να ‘ναι σκαµµένοι όλοι.
Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, υπάρχουν συνεργεία,
της ∆.Ε.Υ.Α.Χ. που σκάβουνε, εκτός κι αν είν’ αργία.
∆ρόµους και πεζοδρόµια, κάνουνε άνω κάτω,
εργάτες, µηχανήµατα, ακόµα και Σαββάτο.
Ετούτο, ο Νιαχωριανός, το βλέπει και το γράφει,
που ψάχνει µε την πένα του, ίσως και βρει… χρυσάφι.
Μπορεί να είναι συγγενής και θείος του ∆ηµάρχου,
όµως αβάντα δεν κρατά, σε όλους όσους άρχουν.
Τα ψάλλει στους πολιτικούς, για την Οικονοµία,
τα δώρα που µας κόψανε, τα κρατικά ταµεία.
Μα Υπουργοί και Βουλευτές, έχουνε θησαυρίσει,
αφού γιαυτούς ουδέποτε, δεν στέρεψε η βρύση.
Όµως του ∆ήµου οι δουλειές, κάποτε θα τελειώσουν,
και τα Χανιά πιο όµορφα, θα µασε παραδώσουν.
Μακάρι κι οι πολιτικοί, να τονε βρουν τον τρόπο,
να κάνουνε πιο εύκολο, το βίος των ανθρώπω.
Και να ‘ρθουνε καλύτερα, τα ύστερ’ απ’ τα πρώτα,
να γράφω για ευχάριστα, µονάχα γεγονότα.
Εννιαχωριανός
Στιχάκια
Να το ντελικανιδάκι µου
κοίτα εκεί παιδάκι µου
τρώγε να µεγαλώσεις
µε τον καιρό να τον γραπώσεις.
Χαρά να δουν τα µάτια µου
και τα δικά σου γιε µου
αχ! να ξηµέρωνε ξανά
τούτη η µέρα Θε µου.
Φέζα – Κατερίνα Αρχοντάκη
Φως, Έρωτας, Ζωή, Αγάπη
