Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

“Αύρα Καλοκαιριού”
Αφιερωμένο στο λιμανάκι της Νέας Χώρας

Ο ήλιος βγήκε· χάραξ’ η μέρα
με τις ακτίνες του τις πιο θερμές.
Και κρυφοπαίζει με τον αγέρα
κι όλο του κρύβεται στις φυλλωσιές.

Στέκουν αγέρωχα και τ’ αλμυρίκια
δίπλα στη θάλασσα τη δροσερή.
Τραγούδι στήνουνε και τα τζιτζίκια
με τη φωνούλα τους τη βροντερή.

Στη λαύρα του ήλιου, μια συναυλία
το Καλοκαίρι να διαλαλούν.
Για ένα περίπατο στην παραλία
με τη φωνούλα τους να μας καλούν.

Τ’ αλμυρίκια κι αυτά να σταλάζουν
την τόση αλμύρα που ‘χει ο γιαλός.
Και τα κλαδιά του μας το φωνάζουν
είναι δικός μας κι ο ουρανός.

Εδώ θα μείνω να ψιθυρίσω
στα ουράνια μια προσευχή.
Και ο αγέρας να φέρει πίσω
προσμένω πάντοτε μία ευχή.

Το βλέμμα στρέφω ίσια στον ήλιο
μ’ αυτός με διώχνει αυτοστιγμής.
Έχει δικό του κρυφό βασίλειο
και δεν αφήνει να τονε δεις.

Ποτέ κατάματα κανείς δε βλέπει
τον πύρινο δίσκο τον φωτεινό.
Μόνο στη δύση του το επιτρέπει
να καμαρώσουμε το δειλινό.

Μέσα στο ήρεμο το λιμανάκι
βάρκες λικνίζονται μες τα νερά.
Τόσο αθόρυβα με τ’ αεράκι
και τα σχοινιά τους, κρατούν γερά.

Γλάροι ολόλευκοι πετούν τριγύρω
στα καΐκια στριφογυρνούν.
Κι όλο βουτάνε σε κάθε γύρο
μα στο βράχο τους ξαναγυρνούν.

Εδώ θα μείνω να ψιθυρίσω
στα ουράνια μια προσευχή
και ο αγέρας να φέρει πίσω
προσμένω πάντοτε μία ευχή.
Μαίρη Σκαμνάκη – Κουτρούλη

Του χρόνου σταυροδρόμι
Τση σάτιρας ο ποιητής, τα θέματά ντου βρίστει
απ’ την πολιτική σκηνή που θεωρεί χειρίστη.
Επιεικής η έκφραση πως είναι αν μου πείτε
βρέστε την αυστηρότερη χωρίς να εκτεθείτε.
Όμως πιστεύ’ ακράδαντα πως αντικατοπτρίζει
τα δρώμενα στη χώρα μας ως ο τροχός γυρίζει.
Είναι νομίζω γνώρισμα ή άμα θες κουλτούρα
του Έλληνα πολιτικού να σκάβει στη… σαβούρα.
Κουκουλωμένα σκάνδαλα που ‘χανε βγάλει μπόχα
πως ξεσκεπάζουνται μετά θεμελιωμένο το ‘χα.
Εις τη Βουλή σκοτώνονται άδικα των αδίκω
σαν τς’ ατζαμήδες κυνηγούς που παίζουν των περδίκω.
Αφού τα περισσότερα παραγραφή τα πιάνει
με νόμο που ‘χει ψηφιστεί κι ας χτύπησαν ταβάνι.
Περί ευθύνης Υπουργών νόμος υπάρχει άλλος
και ασυλίας βουλευτών που ‘χει περίσσιο κάλλος.
Με ένα ασχολήθηκα απ’ τα πολλά… προσόντα
του Έλληνα πολιτικού στα χρόνια τα παρόντα.
Απ’ τσι παλιούς τα βρήκανε και τα κρατούν ακόμη
μα σύντομα θα ευρεθούν σε χρόνου σταυροδρόμι.
Και θα λογοδοτήσουνε για τα ‘χουν πεπραγμένα
μα σταματώ γιατί περνώ ως λεν’ τα εσκαμμένα.
Μακάρι να ‘ρθει σύντομα ετούτηνα η ώρα
για να σωθούμε και εμείς και η παντέρμη χώρα.
Οι εξαιρέσεις πάντοτε υπάρχουν στον κανόνα
κι έχομε υποχρέωση να κλίνουμε το γόνα.
Εννιαχωριανός

Iντα πρέπει ο κάθα εις να κατέει
Ο Πλάστης όντεν έπλασε ετούτονέ τον κόσμο
στσι πρωτοπλάστους όρισε να σέβουντ’ ένα νόμο.

Μα δεν υπολογίσανε παράδεισο εχάσαν
και δεν ελογαριάσανε γενιές π’ ακολουθήσαν.

Εδά ίντα να κάμουνε άρχοντες οι μεγάλοι
με τουτηνέ τη συμφορά απού μας ήρθε πάλι;

Θαρρούνε πως βρεθήκανε σε τουτηνά τη θέση
και θα μασε φορέσουνε νέες ψευτιές και φέσι.

Ξεχάσανε πως είμαστε λαοί ευλογημένοι
πριν ξεπροβάλλει ο ιός κι εδά δυστυχισμένοι.

Μητσοί ‘μαστε μα έχουμε δύναμη στην ψυχή μας
δύναμη που δε χάνουμε στα τέλη τση ζωής μας.

Τη δύναμη απούχουμε σε ούλη μας τη ζήση
δίπλα μας είναι ο Θεός δε θα μας λησμονήσει.

Η πίστη κι η συνείδηση πάντα μας συνοδεύουν
σ’ ούλη τη γη δικαίωση αυτή μόνο γυρεύουν.

Κι όντε θα φύγει η ζωή κάτι μας απομένει
για κεινουσάς που μένουνε θύμηση δεν ποθαίνει.
Μαδαρίτης

Γνωμικά – Λαογραφικά – παροιμίες κι από τους παλιούς παλιά

Εις του σπιτιού σου την αυλή μια λεμονιά ανθισμένη
τα λόγια σου δεν τα ‘κουσα σ’ όλη την Οικουμένη.

Αν βγάλει Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα
χαράς τονε τον Γεωργό που ‘χει πολλά σπαρμένα.

Πολλές φορές σου το ‘λεγα πρόσεχε την παρέα
και συ ‘παιρνες τα λόγια μου και τα ‘δινες τ’ αέρα.

Η όρεξη στον άνθρωπο έρχεται ώρες ώρες
μοιάζει με κείνο τον καιρό που φέρνει μπόρες μπόρες.

Τα χρόνια πάνε κι έρχονται κι ο ήλιος πάντα βγαίνει
μα η νιότη και η λεβεδιά σα φύγει δε γαέρνει.

Βασιλικούς, πρασιές – πρασιές να στρώνεις να κοιμάσαι
να κόβεις να μοιράζεσαι και μένα να θυμάσαι.

Σου εύχομαι καλή τύχη φίλη μου κι όπου κι αν είσαι γεια σου
κι όπου βρεθείς κι όπου σταθείς η Παναγιά κοντά σου.

Μας χώρισε η ξενιθειά μα ‘μεις κι ανε χωρίσαμε πάλι θ’ ανταμωθούμε
πάλι θα σμίξουμε τα δυο τα πάθη μας να πούμε.

Ο Ριζίτης Μ.Τ.