Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Στο περιβόλι της ψυχής

Στ’ όμορφο περιβόλι σου σφήκες να μην αφήνεις
να τ’ ακουμπάνε τ’ άνθη του*, θα σου τα φαρμακώσουν
και δάκρυα θα χρειαστούν πολλά να τα ξεπλύνεις,
να βρουν πάλι τη χάρη τους, ευωδιές να ξαναδώσουν.

Με της αγάπης τα φτερά γλυκά να τα σκεπάζεις
να μην σπάσει το μίσχο τους ο άνεμος της οργής,
με υπομονή το δρόμο τους πρέπει να τον χαράζεις
και να τον σκάβεις με το υνί μιας άμετρης στοργής.

Με το νερό της απονιάς ποτέ μη τα ποτίσεις
γιατί θα βγάλει ο μίσχος τους αγκάθια που όπου μπηχθούν
πόνο φέρνουν και δάκρυα και μην το λησμονήσεις
πως ερπετά στις ρίζες τους να μπουν καραδοκούν.

Κι αν νιώσεις κούραση βαριά στους ώμους, μην αφήσεις
να σου λυγίσει την ψυχή κι όρθιος να σταθείς,
γιατί ότι όμορφο στέριωσες μπορεί να το γκρεμίσεις
και μες σε πέλαο βαθύ μια μέρα να βρεθείς.

Μπορεί κάποιο λουλούδι σου ποτέ του μην ανθίσει
κι ο μίσχος και τα φύλλα του μι’ αυγή να μαραθούν,
όμως πικρή το στόμα σου λέξη μη ξεστομίσει…
της Γης όλα τα πλάσματα τη μοίρα τους ακλουθούν!
άνθη: παιδιά

Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων

Μια χώρα του Πλανήτη

Μία φορά κι ένα καιρό ευλογημένο τόπο
επέλεξε για κατοικιά, μικρή μερίδ’ ανθρώπω.
Σε χρόνους προϊστορικούς σε προ Χριστού αιώνες
αγκυροβόλησαν σ’ αυτόν με επικούς αγώνες.
Πανέμορφη περιοχή ιδανικό το μέρος
να κατοικεί ο άνθρωπος χειμώνα και το θέρος.
Πόλις οικοδομήθηκαν στου χρόνου την πορεία
π’ αφήσανε τα ίχνη τους στην κοσμοϊστορία.
Άλλοι λαοί προσπάθησαν για να τσι καταλάβουν
βάρβαροι κι απολίτιστοι μ’ απάντηση θα λάβουν.
Ελάττωμά τους σοβαρό ήταν η διαμάχη
που μεταξύ τους είχανε ποια τα πρωτεία θα ‘χει.
Όμως μπροστά στον κίνδυνο ίσχυε ο κανόνας
εν τη ενώσει η ισχύς δεν δρούσαν κατά μόνας.
Δείγμα γραφής αποτελούν η Σπάρτη κι η Αθήνα
σε Θερμοπύλες, Πλαταιές αλλά και Σαλαμίνα.
Η πρόοδος που είχανε, είχαν’ αφορμή κι αιτία
και την χρηστή διοίκηση και τη Δημοκρατία.
Σοφοί αναδειχτήκανε όπως και φιλοσόφοι
και Ιπποκράτης ο γιατρός με σήμα του τον όφι.
Μνημεία ανεγείρανε σαν και τον Παρθενώνα
π’ ολόκληρ’ ανθρωπότητα κλείνει σ’ αυτόν το γόνα.
Σε δώδεκα πιστεύανε θεούς τα χρόνι’ εκείνα
μα είχαν και στον “Άγνωστο” βωμό εις την Αθήνα.
Ώσπου ο Παύλος δίδαξε για μια θρησκεία νέα
και την ασπάσυηκ’ ο λαός απόφαση γενναία.
Έκτοτε στον αληθινό Θεό πιστεύουν μόνο
και στσ’ εκκλησιές προσέρχονται ολόκληρο το χρόνο.
Μα η κατάρα η παλιά του διχασμού και τώρα
κρατάει και ταλαιπωρεί περίσσ’ αυτή τη χώρα.
Κι οι σύγχρονοι πολιτικοί ερίζουν για τη μάσα
κι έχουμε γίνει βούκινο στην Οικομένη πάσα.
Δεν υπακούν στην εντολή «ο έχων δυο χιτώνας,
τον ένα δίνει στον φτωχό» που ‘ναι Χριστού κανόνας.

Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων

Στη Ντεριανή τη ρεματιά (ΜΝΗΜΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΡΑΥΤΗ)

Στη Ντεριανή τη ρεματιά μέγα καντήλι ανάφτει
για έναν ριζίτη και βοσκό, τον ξακουστό Καραύτη.
Ακρίτας τση Παράδοσης και τση πρεπιάς καμάρι
ήταν εκείνος -ποιος μπορεί τη θέση του να πάρει?
Γέρνουν με θλίψη οι καστανιές, οι κούμαροι χλωμιάζουν
οι σκίνοι και οι καρυδιές πικρά αναστενάζουν.
Βαριά σιωπή απλώνεται κι ο φάραγγας σφαντάσσει
-θωρεί μεγάλη την πληγή, θλίβεται και τρομάσσει.
Πρόβατα δεν σαλεύουνε, λέρια δεν τραγουδούνε
μόνο αγριοπερίστερα σαν τσι ψυχές πετούνε.
Αναζητούνε τα βουνά κείνον που έχει φύγει
και τούτη η παραπόνεση τον τόπο όλο τυλίγει.
Όμως στ’ αχνοδιαφώτισμα κάποιος περνοδιαβαίνει
κι ένα σκοπό ριζίτικο λαλεί ως ξεμακραίνει.
Μέχρι του δρόμου τη στροφή γροικάται η μελωδία
κι ύστερα ανάρια απλώνεται και φτάνει στην πλατεία.
Κι απ’ την πλατεία του χωριού, που η αυγή χρυσώνει,
εκείνο το τραγούδισμα στα νέφαλα αποσώνει!

Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ
Ο Απαράδεκτος

Η Εξουσία που κρατάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, πάρτο λέγοντας και Συ.
Κι ένας που εσχάτως το’ χάσε για να το ανακτήσει ,
αυτόν που του το στέρησε θα τον κατηγορήσει
για: Αδράνεια, ανικανότητα , λάθη , παρανομία ,
υπουργούς ακατάλληλους και για την “πανδημία”
την ώρα που ο νικητής της πανδημίας την μπόρα
την διαχειρίστηκε πιο καλά από κάθε άλλη χώρα
και είχε πληθυσμιακά τις πιο μικρές απώλειες .
Γι ‘αυτό οι κατηγόριες του είναι ψευτιές και δόλιες
κι αντεθνικές σε μια στιγμή που η χώρα κινδυνεύει
απ’ την Τουρκία και χίλια δυό … και ηρωικά παλεύει .
Ποιος ειν’ ο απαράδεκτος αν τον κατονομάσω
είναι θαρρώ πλεονασμός , τα λόγια μου θα χάσω
αφού εις τις οθόνες τους τον βλέπουν νύχτα μέρα
κι αυτοί που τον ψηφίσανε κι όσοι τον κάμαν πέρα .

Παύλος Πολυχρονάκης

Στο μπαλκόνι εφτά ( VII )

Είλωτες σκέψεις
στις δανδέλες
της πείνας τους

εκεί
που ακόμα
κι ο λίβας κωφεύει
τενεκέδες
αντίστασης
ενάντια στο θόρυβο
του ήλιου που δύει
σκοπευτικά φλάς
πάνω σε παλλόμενες
ράγες

εκεί
που το τίποτα
μουλιάζει
στο μπαλκόνι εφτά
παραμυθικά
καραβάνια μοναξιάς
γλείφουν
την ταπετσαρία
της αφυδατωμένης
αγάπης
ρολά μνήμης και λήθης
πάνω σε τοίχους
και ημερολόγια
με μαντινάδες

εκεί
που τα θαυμαστικά
κουραστήκαν
κι αλλάξαν στάση
χάσκουν τα κόμματα
και οι τελείες
διακοσμητικά είναι λέπια
σε ουρές
πλασμάτων της αβύσσου
και οι ψυχές
πάνω στο γάλα
έρημων απαντήσεων
χορεύουν

εκεί
που η γλάστρα διψά
στο κενό να βουτήξει
και η κούπα ζεστή
περιμένει
κάποιο χέρι να κάψει
η ημισέληνος
φέτα που λάμπει
στο κολωνάτο ποτήρι
με τεκίλα και πάγο

εκεί
που συνηθίσανε
τα αρώματά μας
να μπλέκονται
στο μπαλκόνι εφτά
σε τοίχους
με κλουβιά άδεια
αφού τα φτερά
δε γιόρτασαν
τις φυλακισμένες
αρθρώσεις
αιωροπτερισμοί
ιδρωμένων σκέψεων
στα μαντήλια
του καύσωνα
στα ντουβάρια της λάβας

εκεί
που τα κορμιά
χύνονται
μες στον χρόνο
σε καρέκλες
με άρωμα λιβάνι
πνευματικοί δημιουργοί
άυλης αποσύνθεσης
συνθέτουν σαΐτες
αποκοτιάς
στα παλιά πλακάκια
που φτύνουν
ξεραμένους λεκέδες
που προσπαθούν
να υπάρξουν
ιπτάμενα κάγκελα
που μασούν τ
η σκουριά τους

εκεί
που η απώλεια
κινδυνεύει
εδραιωμένα
μοιρογνωμόνια
εφτάζυμης φθοράς
αγγεία γυμνής ψυχής
που ξεχνά να πεθάνει
στο μπαλκόνι εφτά
στη σιωπή του τίποτα
στο άλαλο νερό
στην ίντσα
του άσπορου σκοταδιού
ζαρώνει το δρεπάνι
στα λευκά κελιά
λιωσμένων φτερών
στην ασχήμια
της ελευθερίας
προσπαθώ να πετάξω

εκεί
στο μπαλκόνι εφτά
κάθισα απόψε
(εγώ)
ένας γλάρος.

Lina Ginger Kelaidi
linaginger676@gmail.com