Ευχαριστίες σε ζωγράφο
Μέρες Χριστουγεννιάτικες τούτη τη ρίμα γράφω
για ένα γνώριμο παλιό κι εξαίρετο ζωγράφο.
Εις την οδό Καραολή διατηρούσε στέκι
απόστρατος χωροφυλακής, δεν κράτουνε… τουφέκι.
Υπάλληλος του ΤΕΒΕ ‘γω τότε επί συμβάσει
που εισφορές εισέπραττα εν περιπτώσει πάσει.
Και κάθε μήνα μια φορά λίγο τον ενοχλούσα
μικροποσό μου έδινε κι ένσημα του κολλούσα.
Έτσι εγνωριστήκαμε με τον Κοκολογιάννη
που ‘χε μικροκατάστημα κοντά στο Σαντριβάνι.
Κι απόκτησα για λόγου ντου τη πιο καλή ιδέα
έστω και αν ουδέποτε εκάναμε παρέα.
Ύστερα πήρα σύνταξη και χάθηκαν οι δρόμοι
όμως δεν άλλαξε γι’ αυτόν η αρχική μου γνώμη.
Μετά ‘πο χρόνια διάβασα, ρίμες με τ’ όνομά του,
μα δεν κατάλαβα πως τα στιχάκι’ ήταν δικά του.
Ούτε και κείνος ήξερε πως ρίμες χρόνια γράφω
και είμαστε συνάδελφοι σ’ αυτό με το ζωγράφο.
Μα σαν τ’ ανακαλύψαμε, βρεθήκαμε και πάλι
μιλούμε στο τηλέφωνο κι έχω χαρά μεγάλη.
Και σαν θα φύγ’ ο κορωνιός και λήξ’ η καραντίνα
πιστεύω να ‘νταμώσουμε να πιούμε μια ρετσίνα.
Όμως αυτά που μου ‘γραψε σ’ εφημερίδας φύλλο
πολύ με συγκινήσανε και να το πω οφείλω.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Παύλος Φύσσας
Αχ, σκοτώσανε το παλικάρι
Στου δρόμου τη λερή γωνιά
Στον ουρανό δεν είχε φεγγάρι
Παρά μόνο πηχτή σκοτεινιά.
Παύλος Φύσσας τ’ όνομά του
Και στη ματιά του η λεβεντιά
Τραγούδια είχε στα χείλη του
Και στην ψυχή του ομορφιά.
Αχ, σκοτώσανε το παλικάρι
Που είχε γενναία καλή καρδιά
Δακρυσμένο ένα γκρι φανάρι
Και στην πολιτεία παγωνιά.
Παθιασμένα μαχότανε τη βία
Κόντρα ήταν στην απανθρωπιά
Μα σβήσανε τα όνειρά του
Με μια θανατηφόρα μαχαιριά.
Αχ, σκοτώσανε το παλικάρι
Που είχε τον ήλιο στα μαλλιά
Ο άνεμος κακός δίχως χαλινάρι
Και στα σωθικά μας συννεφιά.
Ισίδωρος Καρδερίνης
Ο Φτωχούλης
Ήρθαν πάλι σύννεφα, κι’ όλο ψιλοβρέχει,
ο φτωχούλης στην γωνιά, τίποτα δεν έχει
λίγο να προφυλαχτεί, απ΄ το ξεροβόρι,
ούτε κάμαρα ζεστή, ούτε πανωφόρι.
Κι’ όλο γύρω του κοιτά, με ματιά θλιμμένη,
σκέπτεται τη μοίρα του την κακογραμμένη,
και κυλά το δάκρυ του, εις το πρόσωπό του,
σιγανά παρακαλεί, κι’ αυτός τον θεό του.
Λίγο να τον λυπηθεί, να τον ελεήσει,
μόνο του στη χειμωνιά, να μην τον αφήσει.
γιατί ξέρει πια καλά, ότι δεν θ’ αντέξει,
και προσμένει ο φτωχός, άστρο να του φέξει.
Μία φάτνη να βρεθεί, να μπει να κουρνιάσει,
ώσπου ο βαρύς χιονιάς, λίγο να κοπάσει.
ηλιαχτίδα να φανεί, για να τον θερμάνει,
την απελπισία του, λίγο να γλυκάνει.
Ελευθερία Κατσιφαράκη
Συντ. Δημοσιογράφος
Αντιπρόεδρος Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων
Μέλος Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
Μια είναι η ζωή
Ο κάθα εις που θεωρεί ιντά ‘ναι στα τριγύρω
λέει πού θα ‘βρω μια σπηλιά γη μια γωνιά να γείρω.
Μεγάλη απογοήτεψη έπιασε το λαό μας
με τουτανέ χωρίς ντροπή που λέγονται ομπρός μας.
Ούλοι εδά γενήκαμε και έχουμε μια γνώμη
αφού αέρα πήρανε τα έθιμα κι οι νόμοι.
Θαρρώ δεν το κατέμε μπλιο όντε ζητούμε πράμα
πως η ζωή μας είναι (μια) με του Θεού το τάμα.
Ετσά σ’ ούλο το διάβα τζη κουράγιο, ψυχραιμία
κορωνογιός σαν έπιασε εδά την κοινωνία.
Ο Παντοκράτορας θωρεί τσ’ ανάγκες των ανθρώπω
για τον καθένα χωριστά έχει ζωή και τρόπο.
Σαν έρθει ο νους στην κεφαλή ο κάθα εις ας κρίνει
ιντά ‘καμε στη ζήση ντου κι Εκείνος θα μας κρίνει.
Ούλοι γενήκαμε τρανοί επιστήμονες μεγάλοι
Αυτός στην άλλη μια ζωή θα μασε κρίνει πάλι.
Παρακαλούμε το Θεό, φτάνει στη γη ετούτη
τα όσα επεράσαμε δεν θέλουμ’ άλλα πλούτη.
Χριστιανοί απού ‘μαστε Εκείνον προσκυνούμε
ελπίζουμε στον Ουρανό μόνο (Αυτόν) να δούμε.
Γιατί η ζωή μας είναι μια απ’ το Θεό δοσμένη
κι ότι έκαμε καθ’ εις επά εκειά τον ανημένει.
Μαδαρίτης
Ρούσσος Βουρδουμπάς (1821)
Επήρα γύρα τα βουνά εις τω Σφακιώ τα μέρη,
κι άκουσα οθέν το πρόσγιαλο, ένα πουλί να κλαίει,
για τσι γενιές που φύγανε απ’ το Σφακιώ τα μέρη.
Κλαίει του Ρούσσιο τη γενιά που σπάσαν τα κλαδιά της,
και τα πουλιά πετάξανε και φύγανε μακριά της.
Τρέμει ‘νας βράχος ριζιμιός στη χώρα στο μετόχι,
στην Ίμπρο στην Ανώπολη, εις του Κατρέ τ’ αυλόχι.
Ρούσσιο ‘που πέρνας τρέμανε των άπιστων τ’ ασκέρια,
με τ’ άξιο μαυρομάνικο στα τιμημένα χέρια.
Ρούσσιο που σε φοβούντανε οι αλλόθρησκοι Μπουρμάδες,
και τάζανέ σου ανέ τ’ άφηνες μετόχια μπουναμάδες.
Μα εσύ ‘χες ένα όνειρο, κι έτρεφες μιαν ελπίδα
να την εδείς ελεύθερη την Άγια σου πατρίδα.
Κι εχάριζές των τα φλουριά τ’ ασήμια τα μετόχια,
με το σπαθί ξαγόραζες της λευτεριάς τα γρόσια.
Που είναι ήλιος λαμπερός, μπόρα σκλαβιάς δεν έχει,
περπατησιά αγέρωχη όπου τη γης την τρέφει.
Στη φυλακή σε βάλανε με το Πολογιωργάκη,
μαζί και μ’ άλλους Σφακιανούς που ‘χατε μπαϊράκι.
Μα οι γενναίοι τη φυλακή, σπούνε δεν τη φοβούνται
και ως και ‘σεις επράξατε γενιές θα το διηγούνται.
Σαν το θεριό επάλεψες, απού τα γεννοφάσκια,
ως τα βαθιά γεράματα απού ‘κλεισες τα μάτια.
Να ‘ταν ο χάρος δίκαιος, να ‘τανε πατριώτης,
να σου χαρίσει τη ζωή που ‘σουν καλός Παιγνιώτης.
Για να διδάσκεις τσοι γενιές απού ‘βγάλε η ρίζα,
πως ειν’ τα πλούτος στη ζωή μια λεύτερη πατρίδα.
Ρούσσιο θε να ‘ρθω στο γετίμ να σκύψω να φιλήσω
το χώμα που σε σκέπασε μ’ άνθη να το ραντίσω.
Να ‘ναι το χώμα ελαφρύ, να ‘χει καρδιά αέρα,
για δεν εμπόριε στη σκλαβιά, να ζήσει ούτε μια μέρα.
Το χρέος σου εξεπλήρωσες, και ήσυχος κοιμήσου,
και οι γενιές απ’ τη φλέβα σου βαστούνε τη τιμή σου.
Σε κάμπους εριζώσανε όλο τον κόσμο πιάσαν,
πως ειν’ απ’ του Ρούσιο τη γενιά ποτέ δεν το ξέχασαν.
Ιφιγένεια Μπομπολάκη – Βουρδουμπά
Γεράνι
ΕΘΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ
Θρασύς-υβριστής και εύθικτος
Εφημερίδα Γαλλική είχε καταχωρήσει
γελοιογραφία του Ερντογάν , που ’χει αληλοΐσει
και διαλαλεί ότι αυτό έτσι δεν θα τ’ αφήσει
και την τρωθείσα του τιμή θα την υπερασπίσει .
Γι ‘ αυτό στα Δικαστήρια αμέσως θα προσφύγει
κι <<ικανοποίηση ηθική>> τεράστια θα ζητήσει .
Και αν αποζημίωση του δώσουν πολύ λίγη
με μέσα στρατιωτικά θα την διεκδικήσει .
Κι όλη η Γη παραμιλάει !
Κοίτα ρε φίλε ποιος μιλάει…
Ο πιο χυδαίος υβριστής αφού δεν έχει αφήσει
τίποτα στην Υδρόγειο που να μην το’χει φτύσει
θίχτηκε που τον πρόσβαλαν και τον γελοιογραφήσαν
σα να μην ξέρει ο άξεστος ότι τονε τιμήσαν
αφού όλοι οι πολιτικοί τιμή το θεωρούνε
αλλά και διαφήμιση σαν τους γελοιογραφούνε.
Και είπε ο σατιρικός : Σιγά να μην εθίχθη
Του κόσμου << το παχύδερμο >> που γελοιγραφήθη .
Για βλάκες και κορόϊδα τους Γάλλους τους περνάει
και προσπαθεί με απειλές παράδες να τους φάει .
Παύλος Πολυχρονάκης
