Τώρα που ξαναγύρισες
Τώρα που ξαναγύρισες αγάπη μου κοντά μου
δεν θέλω λέξη να μου πεις μόν’ δώσ’ μου ένα φιλί,
να σβήσει τη φωτιά που καίει χρόνια τα σωθικά μου
κι από τα χείλη μου μακριά να διώξει τη χολή.
Μέσα στην κρύα χόβολη μια σπίθα έχω κρυμμένη
απ’ του έρωτά μας τη φωτιά που ‘σβησε μιαν αυγή,
έλα ν’ ανάψει απ’ την αρχή, η ζωή μας περιμένει,
του χωρισμού να κλείσουμε την ανοιχτή πληγή!
Στης λησμονιάς το πέλαο θα ρίξω όλες τις πίκρες
που ο χωρισμός σου μου έδωσε να τις γευτώ μι’ αυγή,
κι όλα τα λόγια τα πικρά που σαν κεντριά από σφήκες…
και στο κορμί μου ανοίξανε πληγή που αιμορραγεί.
Τους δείχτες, απ’ του ρολογιού του χρόνου, θα γυρίσω
στη μέρα που σε φίλησα, τ’ όμορφο δειλινό,
κι από τα φύλλα της καρδιάς του χωρισμού θα σβήσω
τα μελανά σημάδια του, άλλο να μην πονώ.
Τον τσακισμένο(ν) αργαλειό που είχαμε στην αυλή μας
και τα όνειρά μας πλέκαμε με νήμα της χαράς,
έλα να τον στεριώσουμε, χαλί για την ζωή μας
χέρι – χέρι να πλέξουμε … Ω, μη χασομεράς!
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
Ρίμα
Όνειρο το είδα λυγερή, να μου το ξεδειλιάνεις
απόψε χώρες όριζα και πράσα επρασολόγου
και λεπτοκάρια ετσάκιζα μικρή μου στη ποδιά σου.
Δεν το θωρείς βαριόμοιρο, μόνος και μοναχός σου
οι χώρες είναι χωρισμοί, τα πράσα είναι πίκρες,
τα λεπτοκάρια μπαλωθιές, ξεχωρισμός για πάντα.
Ριζίτικο
Γυάλινος πύργος έδειξε τσ’ Ανατολής τη μπάντα
παιδιά ποιός Ρήγας κάθεται γι τίνος πλούσιου είναι;
– Μουδέ και Ρήγας κάθεται, μουδέ και πλούσιου είναι
μονό ‘ναι μιας πεντάμορφης.
Διώξε με μάνα διώξε με, τη νύχτα με φεγγάρι
και την αυγούλα μάνα μου με δροσιά
μη μ’ εύρη το σκοτάδι.
Κι εγώ πολύ σε κούρασα, μη σε κουράσω πάλι
κι εσένα Μάνα μου και τον Κύρη μου.
Προσφυγικό από τους παλιούς παλιό
Έχω μια κόρη φιλενά κι είναι χρονώ εικοσεννιά
κι αν θέλει τηνε παίρνω κι αν θέλω τηνε παίρνω.
Όμορφη Κρήτη ρήγισσα, χιλιοτραγουδισμένη
και αίμα για τη λευτεριά, το χώμα σου βαμμένο
κι ο Φάρος σου λαμποκοπά πάνω στον Ψηλορείτη.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
H νίκη της ζωής
Εκεί που σε περιμένω να ‘ρθεις
μ’ αφήνεις μόνο.
Χίλια δυο στολίδια χαρούμενα
τριγυρίζουν στα μάτια σου.
Βλέπεις τον μανδύα που φορούσε
ο μεγάλος ζωγράφος κι απορείς.
Ενώστε τις φωνές σας να γίνουμε
φωτιά και σαν κομήτης να αστράψουμε
στον πάμφωτο ουρανό.
Ενώστε τις ψυχές σας και
τραγουδήστε και πείτε πως η ζωή
είναι μία και πως το μόνο μας
στοίχημα είναι να νικήσουμε
τον θάνατο.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Πανδημίας επακόλουθα
Πανδημίες στον Πλανήτη έχουμ’ αραιά και πού
που ταλαιπωρούνε πλέρια όχι την κυρ’ αλεπού.
Τους ανθρώπους και τσι χώρες ολοκλήρου του ντουνιά
και τις πιο μεγάλες πόλεις ίσαμε και τα Χανιά.
Τον κοσμάκη κλείνουν μέσα για να μην κυκλοφορεί
κι όταν βγαίν’ από το σπίτι, πάντα μάσκα να φορεί.
Μασκοφόρος έχει γίνει μέχρι κι ο Πρωθυπουργός
που μ’ ομόλογούς του τρέχει και δεν παραμέν’ αργός.
Μαγαζιά κι επιχειρήσεις παραμένουνε καιρό
με ρολά κατεβασμένα συμμετέχουν στο χορό.
Τα… νυχάκια οι κυρίες για να περιποιηθούν
λίγο δύσκολο το βλέπω αν τα μέτρα δεν αρθούν.
Μάλλον διαμαρτύρονται δια το Θεαθήναι
εδώ καράβια χάνονται και για τσι βάρκες είναι.
Όμως έχει παραγίνει όλο τούτο το κακό
και σε ριμαδόρους δίνει άφθονο το υλικό.
Κάθε μέρα σατιρίζουν την κατάσταση αυτή
και δεν βρίσκεται κανένας να τους σύρει το αυτί.
Με τον τρόπο του καθ’ ένας και το στιλ του στιχουργεί
δίχως ποιητή τη βέρα σάτιρα δημιουργεί.
Τα Χανιώτικα τα νέα έχουν στήλη ειδική
ποιητών και ριμαδόρων π’ εμφανίζονται εκεί.
Κάθε μέρα και καινούριοι στην παρέα έρχονται
κι οι παλιοί δοκιμασμένοι πρόσχαρα τους δέχονται.
Εννιαχωριανός
Εμβόλια – εμβολιασμός
Ή μόνη μας παρηγοριά, στού κορωνιού τή δύνη,
νά έρθει τό εμβόλιο, νά δούμε τί θά γίνει.
Όλοι τό περιμένομε, κι΄ έχoμε αγωνία,
νά φάει κλοτσιά ό κορωνιός, ν΄αδειάσει τή γωνία.
Όλοι μας περιμένομε, μέσα στήν τρικυμία,
γιά νά κοπάσ΄ η θύελλα, νά έρθει ηρεμία.
Όλοι μας περιμένομε, εξ΄ουρανού τό μάνα,
νά έρθει τό εμβόλιο, νά παίξει κ΄η καμπάνα.
Έρευνες καί προσπάθειες, μέ διαφόρους τρόπους,
βρήκανε τό εμβόλιο, νά σώσουν τούς ανθρώπους.
Ήρθανε τά εμβόλια, νά εμβολιαστούμε,
απ΄τόν αόρατο εχθρό, νά αποχωριστούμε.
Άρχισ΄ο εμβολιασμός, άρχισ΄η πρώτη δόση,
μά ως τό τέλος τής χρονιάς, νά δούμε αν τελειώσει.
Πρόεδρος καί Πρωθυπουργός, τό έκαναν συμβολικά οί πρώτοι,
νά πάνε όσο πιό πολλοί, νά μπολιαστούν ανθρώποι.
Μέ τό εμβόλιο αυτό, φαίνεται ήρθ΄η ώρα,
νά δαμαστεί ο κορωνιός, νά φύγει εδώ καί τώρα.
Σταύρος Νικητάκης
Σάλπισμα
Εμπρός για μια Ελλάδα νέα,
Ελλάδα οικουμενική ,
με μια προσπάθεια γενναία
σοφή και υπερκομματική.
Να διαγράψουμε τα πάθη,
τον άγονο αυταρχισμό,
να διδαχτούμε απ΄τα λάθη
που βλάψαν τον Ελληνισμό.
Να αποδράσουμ΄απ ΄την πλάνη
μα κι απ΄τον ωχ – αδερφισμό,
το λιθαράκι του να βάνει
καθείς για όλων το σωσμό.
Με τη συνείδηση να πάμε
με ομοψυχία και ηθικό
και ένα μόνο να κοιτάμε:
Συμφέρον μας το Εθνικό
Παύλος Πολυχρονάκης
