Η αγάπη είναι μονόδρομος…
Η αγάπη είναι μονόδρομος· υδάτινη οδός
των Αιγαιοπελαγίτικων νησιών.
Με βήματα μικρά, περπατάμε στα
κρύσταλλα που στοιβαγμένα αιωρούνται
κάτω από τις κίτρινες φυλλωσιές των δέντρων.
Στη σκιά του απογευματινού μας περιπάτου
υδρορροές φέγγουν ονόματα, τρανά, κραυγαλέα
για να γεμίσουν οι σάρκες των θνητών
από μώλωπες.
Ισορροπώντας στο νήμα της ατράκτου,
γοητευόμαστε από ‘κείνους τους ρομαντικούς
που έμειναν ασυμβίβαστοι.
Μεταποιούμε τον πόνο σε δάκρυα, τη σιγή
σε ουρλιαχτά, τον κονιορτό της ερήμου,
σε ύδωρ ζων, αλλομένου εις ζωήν αιώνιον.
Κι όλο συζητάμε· μαζευόμαστε κάτω απ’ το
φεγγάρι και μονολογούμε πρόσωπα,
ανθρώπους που χάθηκαν κι αφαίρεσαν
τη νύχτα απ’ το ξημέρωμα.
Θυελλώδεις νεανικές ψυχές που αφοσιώθηκαν
στον Θεό κι αγίασαν.
Δυο – δυο, τραγουδάμε ψαλμούς κι αμφίβια
παραγγέλματα άναρθρα απαγγέλλουμε.
Στη δίνη του ελέους, οι σάρκες λιώνουν κι
οι ψυχές ανίστανται για να βιώσουν
το μεγαλύτερο όνειρό τους:
Την αιωνιότητα.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Του Βαλεντίνου “χρόνια πολλά”
Του Βαλεντίνου σήμερα και <<ο Έρωτας γιορτάζει>>
πετραχείλια με λαγούς σε ερωτευμένους τάζει!
Δεν έχει όρια ο Έρωτας, ούτε αρχή και τέλος
και δεν αποχωρίζεται το <<κόκκινο του βέλος!>>
Χωρίς τον έρωτα η ζωή, θα ήταν χωρίς ουσία
το τέλος του θα σήμαινε, Δευτέρα Παρουσία!
Ο έρωτας είναι του Θεού, Άρχάγγελος μεγάλος
αν τον λατρέψεις γίνεσαι, αμέσως κάποιος άλλος…
Είναι πυραυλοκίνητος και νικητής του χρόνου,
σε πάει όπου φανταστείς μέχρις <<Θεού το Θρόνο>>
Ο Έρωτας, ο Έρωτας υπόθεση μεγάλη,
απ´τη μια άκρη σε πετά, στου ουρανού την άλλη!
Ο Έρωτας, ο Έρωτας, μη γίνεται σαλάτα
ο Έρωτας, ο Έρωτας θέλει και σοκολάτα!!
Θέλει παρακολούθηση, ο Έρωτας μεγάλη
γιατί αν τον χάσεις, χάνεται, και άντε βρές τον πάλι…
Χρόνια πολλά στον Έρωτα και στους Ερωτευμένους
ο Έρωτας είναι η ΖΩΗ και θέλει Ευτυχισμένους!
Έρωτα με τα βελάκια σου, καλά να σημαδεύεις
γιατί άμα ξεφύγουνε, πονάς και μας παιδεύεις
Φίλος με τον Έρωτα είναι και ο Μιχάλης
και οπαδός της ομορφιάς, της νίκης και της πάλλης.
————————————
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΕΥΧΕΣ, σε όλους τους Ερωτευμένους
και όπου Γης και αν βρίσκονται τους καρδιοχτυπημένους!!!
—————————
Μιχάλης Παπαδερός
Στο μεγαλείο τ’ ουρανού
Στο μεγαλείο τ ´ ουρανού να φύγουμαι ταξίδια,
και ούλα τ ´ αστεράκιαντου να κάμουμε στολίδια.
Στσ ´ αβίσους με τα πέλαγα Μαζί να ξεχαστούμε,
και τσ ´ ευτυχίας τσι χαρές να ψάξουμε να βρούμε .
Στου παραδύσου τσ ´ ομορφιές που οι αγγέλοι ζούνε,
έχουν παλάθια κι όι θεοί απού μας κηβερνούνε.
Θα ξεκλειδώσω τσ ´ουρανούς πούνε μανταλωμένοι,
μέσα να σεργιανίσουμε Μαζί αγκαλιασμένοι.
Του παραδύσου τσ ´ομορφιές να ψάξουμε να βρούμε,
να ζήσουμε στα κάληντου και να ονειρευτούμε.
Εχουν παλάθια οι Θεοί βασιληκά περνούνε,
γι ´ αυτό στα βάσανα τσι γής και αδιαφορούνε.
Στο μεγαλείο τ ´ ουρανού θέλω να ξεχαστούμε,
στην ´ απεραντοσίνηντου να ψάξουμε να βρούμε.
Θεούς απού μοιράζουνε χαρές μ ´ ευτυχία
δώρα με πλούτοι τσι Ζωής απούχει κι´ η υγεία.
Μαρία Νίκ. Γρυφάκη
ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ…
Δυο μέρες η γυναίκα μου, τ’ αυτιά μου μου ‘χει φάει
και αγκαζέ «στο Χρυσοχό» γυρεύει να με πάει.
• Ίντα θα κάνουμε κι οι δυό «στο Χρυσοχό» Κατίκω;
• Δεν έχεις διόλου αβρότητα Κάθριν με λέν’… αγροίκο…
Ένα ακριβό χρυσαφικό θέλω για τη γιορτή μας,
να σκάσουν οι γειτόνισσες, εχθροί και κολλητοί μας.
• Εκουζουλάθηκες μωρή; Νοέμβριο γιορτάζεις
και τον Ιούνιο εγώ∙ γιάντα μαζί τσι βάζεις;
• Σήμερα, δεκατέσσερις του μήνα του Φλεβάρη,
του Βαλεντίνου τ’ άγιου γιορτάζουμε τη χάρη.
• Είν’ ο καινούργιος άγιος των ονειροπαρμένων;…
• Βάρβαρε! «Των απανταχού τρελά ερωτευμένων»…
• Ντα έρωτα ‘χουμε εμείς… που σου ‘κλεισα το μάτι
και στο λεπτό πλακώσανε σαράντα δυο νομάτοι
στο σπίτι και με πίεσαν, σύζυγο να σε πάρω
γιατί, λέει, σ’ εξέθεσα… και φέραν και κουμπάρο
που ‘τανε εκδοροσφαγεύς, νταής και μαγαρίτης
και μου ‘λεγε: Γίνε γαμπρός! μη γίνεις μακαρίτης…
• Ναι! μα σαν με παντρεύτηκες, μου ‘πες, αγαπημένα
θα ζούμε αν ξεχάσουμε όλα τα περασμένα.
• Κι αφού θωρείς τα ξέχασα γιάντα μου τα θυμίζεις;
• Το έθιμο το απαιτεί άντρα μου! μη μανίζεις.
• Το έθιμο σας μάτια μου ήδη έχει ψοφήσει
Γιατί ο κορωνοϊός μας έχει μπατιρίσει.
• Καρδιά μου, σε κατανοώ. Συγνώμη σου οφείλω∙
κι αν «ένα μόνο, πράσινο, θα μου χαρίσεις φύλλο…»
θα λέω πως πανάκριβο χρυσαφικό μου πήρες
που το πληρώσαμε, οκτώ χρυσές, Αγγλίας λίρες!
• Αν είν’ ετσά, γυναίκα μου, γλυκό μου Κατινούλι!
θα σου χαρίσω τώρα δα ολόκληρο μαρούλι
που έχει φύλλα πράσινα τριάκοντα και πέντε
και χάρισέ μου συ φιλιά μονάχα δεκαπέντε.
* Μαγαρίτης = ο βρωμιάρης
Παύλος Πολυχρονάκης
Για τον Άγιο Βαλεντίνο
Όφετος δε γιορτάζουμε,
Τον Άγιο Βαλεντίνο.
Ο Κορωνιός μας έφερε
Τον Άγιο Καραντινο.
Από τον κήπο της καρδιάς,
Λουλούδια θα μαζέψω.
Στου Βαλεντίνου τη γιορτή
Στεφάνι να σου πλέξω.
Στην καταιγίδα του σεβντα,
Χωρίς ομπρέλα βγήκα.
Και στη δική σου αγκαλιά,
Το καταφύγιο βρήκα.
Ο έρωτας σου δύναμη,
Μου δίνει να αντέχω.
Και δε φοβάμαι Κορωνιό
Όσο κοντά μου σ έχω.
Της νιότης ελιξίριο,
Εύκολα θα το βρείτε.
Αφού θα ξανανιωσετε,
Άμα ερωτευτείτε.
Νεκταρία Θεοδωρογλάκη
Η αθρώπινη ζωή
Ο κάθα εις σα γεννηθεί σ’ ευτή τη γη απάνω
δε σκέφτεται ούτε στιγμή μια μέρα θα ποθάνω.
Όπως διαβαίνουν οι καιροί εκείνος μεγαλώνει
θωρεί καθημερνά τροφές απου καταναλώνει.
Ετσά στον κόσμο τουτονέ πουν’ ζωντανός φροντίζει
πως θα περάσει πια καλά να σπέρνει, να θερίζει
Σα μεγαλώσει ο άθρωπος τα πάντα δυσκολεύουν
αρχίζουνε να σκέφτονται και συντροφιά γυρεύουν.
Με κεινηνά τη συντροφιά τη ζήση θα περάσουν
και κεινηνά θα έχουνε τον Πλάστη να δοξάσουν.
Ούλη η πρόσκαιρη ζωή δεν είναι όπως τύχει
πολλή αγάπη, ομόνοια, χρειγιάζεται η φύση.
Όσοι μ’ αγάπη και τιμή εις τη ζωή περνούνε
αυτοί τον κόσμο τουτονέ σίγουρα θα χαρούνε.
Εκεινηνά που ψεύτικα εζήσανε στον κόσμο
ποτές δεν εμυρίσανε βασιλικό και δυόσμο.
Περάσανε μαύρη ζωή, ψεύτρα, δυστυχισμένη
κι όντε θα φύγουν απ’ αυτή θα φύγουν λυπημένοι.
Όποιος βαδίσει μια ζωή εις του Θεού το δρόμο
καμάρι θα τον έχουνε ούλοι και όχι μόνο.
Στον άλλο κόσμο θα βρεθεί παρέα με αγγέλους
θα ζήσει στον Παράδεισο σύντροφος με αγίους.
