Η Σωφροσύνη*
Σε περιφυλάττει σαν γερό και ακλόνητο οχυρό,
όταν οι άλλοι σε επιτίθενται ανηλεώς.
Σε πιάνει από το χέρι στις δύσκολες οδούς,
ότανοι άλλοι σε εγκαταλείπουν.
Σταθμίζει το βάδισμα των ποδιών σου,
όταν οι άλλοι σού βάζουν τρικλοποδιές.
Η Σωφροσύνη.
Σε ανυψώνει και σε δοξάζει,
όταν οι άλλοι σε περιφρονούν.
Στεφάνι χαρίτων επιθέτει στο κεφάλι σου,
όταν οι άλλοι σού φορούν ακάνθινο διάδημα.
Γλυκύν ύπνο σου χαρίζει τις νύχτες,
όταν οι άλλοι αναταράζονται όλα τα βράδια.
Η Σωφροσύνη.
Μ’ αυτήν έρχεσαι πιο κοντά στην αγάπη,
όταν οι άλλοι ανοίγουν το δρόμο του μίσους.
Αθόρυβη η υπέρ της ψυχής σου εργασία της,
όταν η οκνηρία των άλλων σε ξεκουφαίνει.
Στολίδι αληθινό, αείφωτο, ανεκτίμητης αξίας,
όταν οι άλλοι λατρεύουν τα σκοτάδια, τα επίπλαστα, τα ευτελή…
Η Σωφροσύνη…
* αφιερωμένο στη γυναίκα μου, Μαρία…
Γ. Η. Ορφανός
Ηδονή
Ω, Ηδονή! Απόλαυση με χίλιες σημασίες!
Όνειρο κάθε κοριτσιού, πηγή δροσιάς στ’ αγόρια,
μύηση μυστηριακή στ’ έρωτα τις θυσίες,
βάλσαμο πόνου και πληγής, χαρά στη στεναχώρια.
Μήνυμα της παρηγοριάς στον κάθε απελπισμένο,
χαμόγελο και γλύκισμα σε γεύση πικρισμένη,
τραγούδι μελιστάλακτο σ’ όνειρο γκρεμισμένο,
βοτάνι συμφιλίωσης σ’ αγάπη κλονισμένη…
Σε βρίσκουμε στην αγκαλιά, στην μουσική, στο χάδι,
στο άρωμα, στην ποίηση, μεσ’ στην καρδιά, στη γλώσσα
στη φαντασία, στων ματιών το λαμπερό σκοτάδι
και στου ωραίου έρωτα την κάθε συνιστώσα…
Μάνα της διαιώνισης του είδους, καρδιοκλέφτρα,
Υπέρτατη απόλαυση των ζωντανών πλασμάτων,
νέκταρ της ολοκλήρωσης, του κάθε πόθου σβέστρα,
είσαι, χωρίς υπερβολή, το θαύμα των θαυμάτων!
Παύλος Πολυχρονάκης
Πολιτισμός που χάνεται
Απού μιτσοί εμάθαμε πως στη ζωή ετούτη
όποιος έχει πολιτισμό δε νοιάζεται για πλούτη.
Ούλοι ανατραφήκαμε με ήθος και αγάπη
μ’ οικογενειακή ζωή χωρίς μίση και πάθη.
Για μας αρχαίοι πρόγονοι ‘κάμαν ότι μπορούσαν
κατέχαν πώς γεννήθηκαν και πού θα καταντούσαν.
Είχανε δωδεκάθεο κτίσαν ναούς ωραίους
τσάντρες που πολεμούσανε ονόμαζαν γενναίους.
Τριγύρω ούλοι οι λαοί τσοι θαύμαζαν νομίζω
κι επαίρνανε πολιτισμό για πάρτη λίγο – λίγο.
Ήρθε ο Χριστιανισμός Βυζάντιο σπουδαίο
εδίδαξ’ έθνη και λαούς να ζήσουν βίο νέο.
Απού Ευρώπη κίνησαν και φτάξανε Ασία
εδώσανε πολιτισμό σ’ ούλους μεγάλη αξία.
Εδά ξανοίγοι κάθ εις να σώσει τα δικά ντου
κιανείς δε νιώθει τίποτε για ένα γείτονά ντου.
Όσοι περάσαν από δω ωφεληθεί και ούλοι
κι ότι εμπόριε κάθα εις έβανε στο σακούλι.
Εμείς εδά ξυπνήσαμε ελληνικά θωρούμε
δεν είναι τα ‘υρωπαϊκά καλιά απ’ όσα ζούμε
Ήταν καιρό να μάθουμε ο τόπος απού ζούμε
παράγει τα καλύτερα κι αυτά να προτιμούμε.
