Γυναίκα
Γυναίκα, μάνα της ζωής στα μήκη και στα πλάτη,
είσαι του κόσμου η ομορφιά, «της ζήσης το αλάτι…».
Γυναίκα, πλάσμα ιερό που σ’ έχουν αδικήσει
από της Εύας τον καιρό, αντί «θεοποιήσει».
Γυναίκα, «ηδονής πηγή», που σε λιθοβολούνε
αντί «αγία» να σε λέν’ και να σε προσκυνούνε.
Γυναίκα φιλειρηνική, είσαι όλο καλοσύνη,
δροσιά, αγάπη, άρωμα, ήθος και σωφροσύνη.
Γυναίκα, Άνθος της Εδέμ, τα πάντα ομορφαίνεις,
σύζυγος – μάνα κι αδελφή, σ’ όλα μας ξετρελαίνεις.
Γυναίκα, χάρμα οφθαλμών, του πόθου ξυπνητήρι
και της στοργής και της χαράς όμορφο πανηγύρι!
Γυναίκα, Δώρο του Θεού! με τα περίσσια κάλλη,
τίποτα δεν συγκρίνεται με τη γλυκιά σου αγκάλη!
Παύλος Πολυχρονάκης
Γερμανικές αποζημιώσεις
Σε γεγονός πρωτοφανές αναφορά θα κάνω
με ρίμα που την έγραψα στον οίστρο μου απάνω.
Κι αν δεν είναι μ’ απόλυτα τεκμήρια δεμένη
με τσ’ αποζημιώσεις μας πάει κι αυτή χαμένη.
Με την απελευθέρωση απ’ τους δεινούς φασίστες
συστήθηκε επιτροπή για να διαπιστώσει
γερμανικές ωμότητες και μπήκανε σε λίστες
περιοχές που είχανε τα πάνδεινα πληρώσει.
Τα μέλη της επιτροπής που την αποτελούσαν
πρόσωπ’ αμέμπτου ηθικής με κύρος και με γνώσεις
σπουδαίο μα και εθνικό έργο θ’ επιτελούσαν
που θα ‘τανε το έναυσμα για αποζημιώσεις.
Κακριδής στην επιτροπή και ο Καλιτσουνάκης
για μέλη οριστήκανε όμως δεν είναι μόνοι
κι άλλος μεγάλος Έλληνας ο Νίκος Καζαντζάκης
σ’ όλο τον κόσμο ξακουστός το τρίο συμπληρώνει.
Αφού επισκεφθήκανε χωριά κατεστραμμένα
και τα ολοκαυτώματα που δεν ήτανε μύθοι
μια έκθεση συντάξανε μ’ όλα τα πεπραγμένα
απ’ την παντέρμη Κάντανο μέχρι και το Λασίθι.
Έκθεση π’ αποτύπωνε εγκλήματα Ναζήδων
με κάθε λεπτομέρεια κι αμάχων εκτελέσεις
όπως εις τον Κακόπετρο που πέρασαν και είδον
ξεκλήρισμ’ οικογένειας ωμότητες να δέσεις.
Τι έγινε η έκθεση κανένας δεν γνωρίζει
που σύνταξ’ η επιτροπή για εθνικό μας θέμα
μα τα ρουθούνια ‘μολογούν κι έντονα μου μυρίζει
πως τσ’ αποζημιώσεις μας Ρήνου τσι πήρε ρέμα.
Εννιαχωριανός
Μέλος λογοτεχνικής παρέας Χανίων
Να μας εξηγήσει
Του λαιμού οι ευαίσθητες χορδές.
Των ματιών οι ευερέθιστες κόρες.
Της καρδιάς οι εύφλεκτοι μύες.
Των άκρων τα εύθραυστα οστά.
Του στομάχου οι εύθικτες ίνες.
Του εγκεφάλου οι ευπαθείς οριογραμμές.
Όλα τούτα συναπαρτίζουν ένα ενεργό και φίλεργο σύνολο.
Η παντογνώστρια και πανεπόπτρια, όμως, Ιατρική
γιατί
δεν μπορεί να μας εξηγήσει πειστικά
πώς όλος του κάθε ανθρώπου ο οργανισμός
δίχως (την) αγάπη
δεν μπορεί να λειτουργήσει, αλλά μονάχα επιζεί;
Γ. Η. Ορφανός
Τραγούδι του χορού
Εις την εμπρός μερέ κρατεί τση Κρήτης κυπαρίσσι
και από πίσω τ’ ακλουθά μια κρουσταλλένια βρύση.
Είναι λεβέντης όμορφος και Ρούκουνας τση χώρας
κι α δε μου το πιστεύετε ξανοίξετέ το κιόλας.
Κι η κοπελιά μες το χορό τα πέντε ζάλα κάνει
μ’ άγγελος νάναι άνθρωπος θα τονε κουζουλάνει.
Και ‘σφιξε τη χέρα μου, το κρουσταλλένιο χέρι
χρυσή ελπίδα μου ‘δωκε πως θα με κάνει ταίρι.
Αν δε χορέψω και δε δω τση Κρήτης πεντοζάλι
ότι και να μου κάνουνε, δε μου περνά η ζάλη.
– Ιντά ‘χεις και χολώθηκες κι έκατσες στο πεζούλι
σηκώσου, πιάσε το χορό, ωραίο μου ζουμπούλι.
Και συ λυράρη παίξε μας κι εγώ θα σε πληρώσω
διάλεξε και μία κοπελιά κι εγώ θα σου τη δώσω.
Άλλο χορό δε χαίρομαι ωσάν το πεντοζάλη
απού τονε χορεύουνε ούλοι, μικροί μεγάλοι.
Ο Ριζίτης Μ.Τ.
Περπάτα στη βροχή
Περπάτα στη βροχή
Δεν θέλω να φοβάσαι
Μπόρα είναι, θα φύγει
Κι η άνοιξη θαρθεί
Το λένε οι μυρωδιές
Που βγάζουνε τα δέντρα
Πως ο χειμώνας φεύγει
Με θείες ευωδιές
Οι μέλισσες αρχίσαν
Τη γύρη να μαζεύουν
Το μέλι για να φτιάξουν
Το είναι μου γεμίσαν
Κύκλους κάνει η ευωδιά
Κύκλους κι οι εποχές
Κύκλους και ο νους
Κύκλους κι η καρδιά
Ποτέ μαύρο μονάχα
Μα ούτε πάντα άσπρο
Η άνοιξη πολύχρωμη
Τη χάρη της και νάχα
Βάση στην ελπίδα
Δώσε μια φορά
Πάλι θα νικήσει
Κράτα τη γι’ ασπίδα
