Δημιουργία
Τριγυρνάω στα μονοπάτια του μυαλού μου·
κρυμμένοι πόθοι, κοπέλες
δυνατοί στοχασμοί.
Κρατάω την καρδιά μου στα δάχτυλα·
ματώνω για τα χρόνια που φεύγουν.
Κι όμως παίρνω κουράγιο, ανανεώνομαι
και συνεχίζω να ερευνώ τους λογισμούς
που μπορώ.
Το μέλλον περιμένει και το παρόν
βιώνεται με τα νεύρα του μυαλού μου.
Το ταξίδι στα Χανιά που έχω να κάνω·
μια πανδαισία χρωμάτων κι αρωμάτων.
Στη θλίψη της εφηβείας, ψιθυρίζω
στίχους ποιητών και στης άνδρωσης
τις ευθύνες, τραγουδάω πονήματα
τραγουδοποιών.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Αφιερωμένο στον μεγάλο μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό
Υπέρλαμπρα φωτίστηκε, η Γη κάποιον Απρίλη,
Άγγελοι έψαλαν γλυκά, απ’ τ’ Ουρανού την πύλη.
Έπαιζαν Θεία μουσική, με άρπες και με ούτι,
και συμμετείχαν όλοι τους, εις την χαρά ετούτη.
Ήρθε αστέρι λαμπερό, και άστραψε η πλάση,
γιατί το φώς τ’ απλόχερα, ήθελε να μοιράσει.
Η Άνοιξη στολίστηκε, ευθύς τα γιορτινά της,
κι’ Ζάκυνθος χαμογελά, γιατί στα χώματά της,
Γεννήθηκε, κι’ ανδρώθηκε, τ’ ολόλαμπρο αστέρι,
όπου στην χώρα του χαρές, μονάχα έχει φέρει.
Διονύσιο βαφτίσανε, το χρυσοπλουμισμένο,
που απ’ τη μοίρα ήτανε, περίσσια προικισμένο.
Την ποίησ’ υπηρέτησε, π’ ήταν γι΄ αυτόν θρησκεία,
κι’ έκανε υπερήφανη, την διαλεκτή κυρία.
Γι’ αξίες πάντα μίλαγε, γι’ αγάπη και συμπόνια,
που πρέπει να υπάρχουνε, όσα κι’ αν φύγουν χρόνια.
Τον Ύμνο μας τον Εθνικό, με πάθος έχει γράψει,
κι’ όταν αυτός ακούγεται, κάθ’ Έλληνας θα κλάψει.
Και ρίγος τον διαπερνά, για την γλυκιά πατρίδα,
κι’ ευθύς αναπτερώνετε, νέα ξανά ελπίδα.
Γι’ αυτό με ταπεινότητα, θερμά ευχαριστούμε,
το μεγαλείο του έργου του, θα υπερασπιστούμε.
Κι’ αν έρθουν δύσκολες στιγμές, σε μπόρες κι αν βρεθούμε,
πάντα θα ναι στην σκέψη μας, πιστά θα τον τιμούμε!
Ελευθερία Κατσιφαράκη
Εσείς
Εσείς που ξαναφέρατε την άγια λευτεριά
με το σκληρό αγώνα σας στη σκλαβωμένη Ελλάδα,
εσείς γενναίοι, ψύχραιμοι, μ’ αλύγιστη καρδιά
εσείς που γεννηθήκατε σε μια πατρίδα σκλάβα
και χύσατε το αίμα σας στη ρημαγμένη γη,
αθάνατοι στη σκέψη μας θα μένετε οδηγοί!
Εσείς, μια χούφτα Έλληνες που μ’ όπλο την καρδιά,
τολμήσατε μια ένδοξη, πρωτοφανή θυσία
εσείς που κλέφτες ζήσατε στ’ απάτητα βουνά,
εσείς που λευτερώσατε τη σκλάβα μας πατρίδα,
σε κάθε νέο κίνδυνο που η χώρα μας καλεί,
εσείς μπροστά βαδίζετε, κι ακολουθούμ’ εμείς!
Εσείς που τώρα βρίσκεστε σε “χώρα” αιωνία
σαν ήρωες αθάνατοι της δόξας, της τιμής,
εσείς, ω, βράχοι ακλόνητοι στων Τούρκων τη μανία,
εσείς πιστοί συνεχιστές δόξας προγονικής,
χαρείτε που η Ελλάδα μας ζεστά σας μελετά
και μ’ ιερή συγκίνηση τη μνήμη σας τιμά!
Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη
Συγγνώμη!
Γονυκλινής και ικέτης,
Θεέ μου, συγγνώμη
σού ζητώ, απόψε, αν θες να μου δώσεις…
Συγγνώμη που
καρφί στο σταυρό σου, επάνω στο Γολγοθά,
και εγώ συμπλήρωσα ένα,
την άρνησή μου έφερα τέταρτη
πλάι σε κείνες τις τρεις του Πέτρου,
το γέλιο μου συνένωσα με του Ρωμαίου,
που στα ζάρια κέρδισε τα ρούχα σου,
τη φωνή μου πρόσθεσα στις κραυγές των Φαρισαίων
και του αγανακτισμένου όχλου…
Συγγνώμη!
Μα εάν, Θεέ μου, ξαναγεννιόμουν
αύριο από την αρχή,
να το ξέρεις,
ακόμη κι αν σε μακρινές μου θάλασσες
η τριήρης σου ταξιδεύει,
εσένα πάλι θ’ αγαπώ…
Αψηφώντας τα κύματα,
που ψηλά θα ορθώνουν όλοι όσοι δε με ξέρουν,
σαρκἀζοντάς με ως σταυρωτή, αρνητή, ψεύτη,
υποκριτή…
Γ. Η. Ορφανός
Απρίλη μήνα μας, ξανθέ γαλανομάτη !
Απρίλη μήνα μας ξανθέ, όμορφε, μήνα γαλανομάτη,
να αλλάξεις την κατάσταση έβαλες στο μάτι!
Λουλούδια έχεις κατά νού, τους κάμπους να γεμίσεις
και σαν της Άνοιξης παιδί να μας καλοκαρδίσεις!
Με χρώματα και αρώματα και με χρυσές ματιές σου
στολίζεις την ατμόσφαιρα, με τις πραματιές σου!
Ο Ήλιος ο μεγαλοπρεπής βρίσκει τον εαυτό του,
καμαρωτός καμαρωτός, μας βγάζει το παλτό του!
Απρίλη μήνα, σου έλαχεν ένας μεγάλος κλήρος
έργα και μέρες του Χριστού να ντύνεις με Άγιο μύρο!
Για αυτό προετοιμάζεσαι για εκείνη την ημέρα,
να πάς στο τάφο του Χριστού να αλλάξεις τον αέρα,
να πεις πως Αναστήθηκε, δεν βρίσκεται εδώ πέρα!!
Καμιά φορά η Ανάσταση είναι αρχές του Μάη
και η φιλοκαρδία σου, τη πόρτα του ακουμπάει!
Απρίλη μήνα μας, όμορφε ξανθέ γαλανομάτη
σε αρέσει ο Ούριος άνεμος, φιλοξενείς τον μπάτη
οι θάλασσες στολίζονται με άσπρα καραβάκια
του έρωτα είναι καρδιές που στέλνουνε φιλάκια…
Τα βουνά περήφανα τους αετούς θαυμάζουν
που πάνε και που έρχονται και το κορμί τους λειάζουν!
Ελπίζεις την Πρωτομαγιά να είναι όλα εντάξει
να παραδώσεις τα κλειδιά στο Μάη που θα αλλάξει..
Απρίλη μήνα απ´τον Χριστό πήρες την ευλογία
να είσαι ο μήνας που τη ζωή στολίζει η μαγεία..
Απρίλη μου, μήνα μας όμορφε, γλυκιέ και πεναιμένε,
της Άνοιξης είσαι καρδιά, λουλούδια της στρωμένε!!
Απρίλη όταν έρχεσαι, πανηγυρίζει η φύση
όλος ο κόσμος ζωϊκός και φυτικός βρίσκεται εν κινήσει!!
Μέλι στο άνθος γίνεται, μέλισσες πιπιλούνε
άλλο αέρα έφερες Απρίλη, καρδιές σε ευχαριστούνε!!
—————————
Αρχίζεις με τα ψέματα την πρώτη σου την μέρα,
όμως για αλήθεια μάχεσαι μέχρις την ΅Άγια μέρα΅
——————————
Μιχάλης Παπαδερός
“της Ζωής και της Πνοής”
Η κραυγή του αρνιού
Οι άνθρωποι στον κόσμο μας
λατρεύουν τα ζωάκια,
γι’ αυτό μασούνε μαλακά
τ’ αρνίσια παϊδάκια.
Θε μου γιατί δε μ’ έκανες
σκυλάκι στα σαλόνια,
κι όχι αρνάκι σουβλιστό
στ’ ανθρώπινα σαγόνια.
Θε μου και δώσε μου φωνή
τσ’ αθρώπους να μιλήσω,
για να τους πω πως θα ‘θελα
όπως και αυτούς να ζήσω.
…Το βέλασμα τση ΜΑΝΑΣ μας
τσι λαγκαδιές ραγίζει
και δάκρυ στ’ άλλα ζωντανά
και πόνο τα γεμίζει!!!
