Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Της αγάπης τα λουλούδια

Της αγάπης τα λουλούδια, τ’ άσπρα κρίνα
φέρτα μπρος μου εσύ Μούσα που μπορείς
μες στα χέρια τα πολύπαθα του Κόσμου
π’ απλωμένα λες και κάτι περιμένουν,
να τα βάλω σαν αντίδωρο σιωπής
ωσάν μήνυμα ερχόμενης ελπίδας,
σαν ξημέρωμα μιας νέας χαραυγής…

… Και συ Μούσα, μίλησε του, ξύπνησε του
μια κρυμμένη μες στο Είναι του χορδή.
Πες του κόσμου να κρατήσει αυτά τα κρίνα
απ’ της ύλης τα “χωράφια” μακριά.
Τέτοια κρίνα, τέτοια ξέχωρα λουλούδια,
δε θα ζήσουν, δεν θ’ ανθίσουν σ’ άλλο τόπο
παρά μόνο στη ζεστή του την καρδιά.

Της αγάπης τα λουλούδια, τ’ άσπρα κρίνα,
ω, του Πλάστη μόνα χέρια καθαρά!
Σεις που πλάσατε και ‘μας και τ’ άσπρα κρίνα
στην πανέμορφη τη Γη μας προσφορά,
δώστε τώρα να ριζώσουν και ν’ ανθίσουν
μες στου κόσμου την πανέρημη καρδιά!

Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη

Το μοναχικό πολίτευμα

Η ασκητική ησυχία· η ειρήνη
των λογισμών.
Ακούγεται η βροχή που σταμάτησε
και κάποιες υποψίες θορύβου.
Συγκεντρώνουν τον νου
στην καρδιά τους κι από ‘κει
βυθίζονται στον εαυτό τους
και ζητούν το θείο έλεος.
Θερμαίνεται η ψυχή τους
η αναπνοή ταυτίζεται
με την προσευχή
κι ο έσω άνθρωπος αγάλλεται.
Η χαρά ανατέλλει μέσα τους
τα δάκρυα τούς εξαγνίζουν.
Η θέα του ακτίστου φωτός
νικάει τον φυσικό φωτισμό
κι οι οφθαλμοί αναγεννιώνται.
Ο ύπνος έχει νικηθεί
κι η πνευματική ηδονή παραμένει
μέχρι η μέρα να τελειώσει
κι η ζωή στη Μονή να ξαναρχίσει.

Στυλιανός Γ. Ξενάκης

Ο πραγματικός άγιος

Εγίνηκα πολλώ χρονώ εγνώρισα αθρώπους
είδα ψαλτάδες σύμβουλους παπάδες Επισκόπους.
Ούλ’ ήτανε πολλά καλοί αλλά ο πιο σπουδαίος
ήταν κατά τη γνώμη μου ένας ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ.
Σκεφτόμουνε πολλές φορές κάτι κι εγώ να δείξω
αυτόν τον άγιο άθρωπο σε ούλους να θυμίσω.
Μετά την αποχώρηση γερμανικών θηρίων
λίγος καιρός επέρασε δεν άξιζε σχολίων.
Απόμεινε ένα καιρό ακέφαλη εκκλησία
χωρίς δεσπότη αρχικά με θεία ευλογία.
Ήτονε πρέπει τυχερό Κισσάμου και Σελίνου
νέος δεσπότης να γενεί μέσα του χρόν’ εκείνου.
Μητροπολίτης γίνηκε ο μέγας Ειρηναίος
πολύ σπουδαίος δυνατός ιερωμένος νέος.
Δυο επαρχίες είχενε σωστός και ευεργέτης
έκαμε έργα ζηλευτά χωρίς να γίνει επαίτης.
Τα πρώτα έργα που ‘καμε ήταν οικοτροφεία
να ‘χουνε του λαού παιδιά μόρφωση προστασία.
Την πια μεγάλη έκαμε στην Κρήτη εταιρεία
ΑΝΕΚ που ονομάστηκε με δυο μεγάλα πλοία.
Πρώτη αυτή ξεκίνησε τη ναυτική Ελλάδα
τα χρόνια κείνα έλαμπε σαν φωτεινή λαμπάδα.
Σε λίγα χρόνια γίνηκε η ΕΤΑΝΑΠ απού ‘ναι
για Σούγια και Παλιόχωρα, Γαύδο αν θέλεις μείνε.
Να προστατέψει την υγειά νέων και γέρων θέλει
Νοσοκομείο έκαμε και μέσα στο Καστέλι.
Μοναστηριού την έκταση έξω απ’ το Κολυμπάρι
έγινε κέντρο μόρφωσης τση αγροθιάς καμάρι.
Στα ξένα τον εξόρισε κάποια βραδιά η χούντα
εκειά θρησκεία δούλεψε τα σφάλμαντά ντου πούν’ τα;
Εύρηκε τρόπο γύρισε στην Κίσσαμο με δόξα
πλήθος έτρεξαν Χρισιανοί ούλοι χειροκροτούσαν.
Τα έργα ντου συνέχισε, χτίστηκε ΑΚΑΔΗΜΙΑ
στο Κολυμπάρι, στη Γωνιά τω Χρισιανώ Κυρία.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ τη λένε εδά παγκόσμιας αξίας
συνάξεις και συνέδρια γίνουντ’ τσ’ εκκλησίας.
Πρώτος διευθυντής εκειά Παπαδερός εγίνει
κι η προσφορά ντου σίγουρα αξέχαστη θα μείνει.
Στη μέση τ’ Αποκόρωνα ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ εστήθη
ίδρυμα Χριστιανικό στον τόπο ντου υψώθη.
Για τσι σχολές τσι τεχνικές που ‘τανε πρωτοπόρος
ίντα να πεις για τσ’ εκκλησιές γίνεται πάντα ντόρος.
Δεν δύνεται ποτές κιανείς ούλα να περιγράψει
όντε θυμάται τη ζωή να μην αναστενάξει.
Ο μακαρίτης που ‘φυγε έδωκε την ευκή ντου
εδά ψηλά στον ουρανό βρίσκεται η ψυχή ντου.
Θωρεί μας ούλους, ευλογεί, πάντα το ποίμνιό ντου.

Μαδαρίτης

Φύλακας άγγελος

Δεν έχω παρά μια καρδιά, φως μου, θα στη χαρίσω
να τηνε κάνεις ότι θες, κοντά σου έτσι να ζήσω.
Κάνε την άγιο φυλαχτό στην έκταση του νου σου,
ή της χαράς αστερισμό στο πλάτος του ουρανού σου.
Καν’ την ασπίδα ατσάλινη που θα σε προφυλάσσει
απ’ τα σπαθιά των μοχθηρών, σ’ όποια και να ’σαι φάση.
Κάνε την δάσκαλο γλυκό να σου διδάσκει αγάπη,
τραγούδι, άρωμα ψυχής ή «κάθε πόνου χάπι».
Καν’ την γερό πλεούμενο θύελλα μη σε πιάνει,
φάρο, ναυαγοσωστικό, απάνεμο λιμάνι.
Κάνε την κάστρο απόρθητο που θα σε προστατεύει
απ’ οποιοδήποτε εχθρό που θα σ’ επιβουλεύει.
Κι αν θα την κάνεις φύλακα – άγγελο της ζωής σου
θα με φυλά κι εμένανε, γιατί θα ζω μαζί σου!

Παύλος Πολυχρονάκης

Σαρακοστή και Πάσχα

Το Πάσχα πούν’ η πιο λαμπρή γιορτή εις τον Πλανήτη
γιορτάζεται στου πλούσιου και στου φτωχού το σπίτι.
Γιορτάζεται εις το χωριό, γιορτάζεται στην πόλη
και με ξεφάντωμα τρανό, πανηγυρίζουν όλοι.
Μα πιο πολύ το χαίρονται όσοι έκαναν νηστεία
τις μέρες της Σαρακοστής, στ’ αλήθεια όχι αστεία.
Γιατί όσοι νηστέψανε το κρέας και το ψάρι
το νιώθουν περισσότερο διπλή ‘χουνε τη χάρη.
Η δίαιτα τούς έριξε και τη χοληστερίνη
φάρμακα δεν χρειάζονται ίσως καμία ασπιρίνη.
Έπεσε και η πίεση, το έμφραγμα γλιτώνουν
η μάσα, η καλοπέραση καμιά φορά σκοτώνουν.
Δε θα ‘χουνε σύγχρονα προβλήματα υγείας
τα πιο πολλά προέρχονται εκ της πολυφαγίας.
Μα σήμερα κοιτάζουμε την καλοπέρασή μας
κι ουδόλως μας απασχολεί, η υγεία κι η… ψυχή μας.

Εννιαχωριανός