Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

«Εμπρός στο φως!»

Μπαίνει η μέρα κι η αυγή
νωρίς μέσα στο σπίτι,
μπαίνει η αύρα το πρωί
τίποτα δεν την πλήττει!

Σε λίγα μέτρα είναι η χαρά
στον κάμπο η ευδοκία,
από τον έβδομο ουρανό
στη μέρα η ευλογία!

Έκαμε γόνιμη τη γη
με ακτίδες θα ανθίσει,
χέρι Θεού που ευλογεί
κι από ουράνια βρύση.

Ανθένιο άπλωσε χαλί
όλο στο χρώμα του ήλιου
και δίπλα θάλασσα γυαλί
π’ άλλοτε μ’ οργή εδήλου…

Πολύχρωμη έστρωσε ακτή
εμπρός στο φως! Στο Φως Του!
Μια εκκλησία ορατή
κυκλώνει ο ουρανός Του!

Ορίζοντα θαλασσινό
ξεπέρασε κι η σκέψη
κι ό,τι οικείο, κοντινό
έχει το φως του στέψει.

Σ’ ένα τοπίο ονειρικό
έχει κι ο νους φυτέψει,
ό,τι αγαθό κι ειρηνικό
σκοπούς του έχει θέσει.

Θεέ μου σκοποί αλαργινοί
οικείοι και προσήλιοι,
στο Φως Σου κι οι κατοπινοί
απ’ το πρωί ως το δείλι!

Ωσάν τα φύλλα μη χαθούν
στην ιαχή τ’ ανέμου,
ως άνθη να μη μαραθούν
όλοι οι σκοποί μας Θεέ μου!

Μα σε χωράφια θαλερά
πλάι μας μες στον κάμπο,
σ’ ελιόφυτά μας καρπερά
σε τόπο ονείρου να ‘μπω!

Σε περιβόλια ευωδιά
λευκών ανθέων να ‘βρω,
να τα μαζέψω στην ποδιά
απ’ τ’ όραμα πριν να ‘βγω!

Να τα συνάξουν τα παιδιά
μπρος στην “Ζωή εν Τάφω”,
που πήρε του Άδη τα κλειδιά
τ’ άνθη στο Θείο Πάθος!

Μα μπαίνει η μέρα κι η αυγή
πάντα μέσα στο σπίτι,
μπαίνει η ελπίδα κι η Ζωή
τίποτα δεν την πλήττει!!

Λένα Αλυγιζάκη
(Αφιερωμένο σε κάθε σπιτικό και οικογένεια)

Ταφή και Ανάσταση

Κορυφώθηκαν τα Πάθη του Σωτήρα μας Χριστού
και αποθανών ετέθη επί τάφου σκαλιστού.
Ο από Αριμαθαίας, ο κρυφός ο μαθητής
Ιωσήφ ζητά το σώμα, γίνεται ο τιμητής.
Αφού τ’ άλειψε μ’ αλόη και αρώματα πολλά
το τυλίγει με Σινδόνη και στον τάφο το φυλά.
Η Μητέρα του Κυρίου και Μαρίες άλλες δυο
την ταφή παρατηρούνε κι έχουν γίνει ρημαδιό.
Και λίαν πρωί Σαββάτου έρχονται και πάλ’ εκεί
να του ξαναβάλουν μύρο, το περίσσιο δεν αρκεί.
Φθάνοντας εις το σημείο τα χαράματα νωρίς
σκέπτονται ότι ο λίθος ήτανε γι’ αυτές βαρύς.
Όμως βλέπουνε πως έχει ήδη απομακρυνθεί
απ’ τη θύρα του μνημείου κι η σκοτούρ’ έχει χαθεί.
Άγγελος Θεού προβάλει, με ολόλευκη στολή
λέει, ο Χριστός Ανέστη και το χάρηκαν πολύ.
Από τότε κάθε χρόνο, ανασταίνετ’ ο Χριστός
εις την Χριστιανοσύνη έχει γίνει καθεστώς.
Δυο χιλιάδες τώρα πάνε, χρόνι’ από το γεγονός
που Χριστιανοί γιορτάζουν (ε)ξαιρουμένου κανενός.

Εννιαχωριανός

Η Ανάσταση

Χριστέ μου η θυσία σου κάμε να πιάσει τόπο
να σβήσουνε οι όχθρητες κι ο πόνος των αθρώπω.

Αγάπη δίδαξ’ ο Χριστός και κάμετε ντη πράξη
α θέλετε τσ’ Ανάστασης η μέρα να χαράξει.

Ούλο το φως τσ’ ανάστασης μέσα στην εκκλησία
α δε φωτίσει τσι καρδιές κιαμιά δε θά ’χει αξία.

Πάντα μετά τη Σταύρωση , Ανάσταση και πάλι
γι’ αυτό μην απελπίζεστε, μη σκύβετε κεφάλι.

Το Άγιο φως τσ’ Ανάστασης, ας γίνει οδηγός μας
τιμόνι η αγάπη ν-Του για φίλο και εχθρό μας.

Ελπίδα, γέλιο και χαρά, αγάπη και υγεία
να ’χετε με τσ’ Ανάστασης τη θεία ευλογία.

Γιώργος Γιακουμινάκης

Πάσχα το Πασχάλιο

Το Πάσχα πάλι έφτασε,… οι πασχαλιές ανθούνε,…
η φύση όλη δέεται,… τα πάντα υμνολογούνε.
Κάθε κλαρί κι ανθός,… την ευωδιά σκορπίζει,…
η Δημιουργία ολόγυρα,… αναγέννηση θυμίζει.
Τα αϊδόνια γλυκολαλούν,… οι καμπάνες ηχούνε,…
η Ορθοδοξία χαίρεται,… χαρμόσυνα όλα κτυπούνε.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς,… από τάφο εγείρεται,…
μήνυμα αθανασίας στέλνει,… Ανάσταση ψυχών ευαγγελίζεται.
Ψαλμοί γιορτής ακούγονται,… σε εκκλησίες αντηχούνε,…
λόγια Ανάστασης λέγονται, τα πάντα αντιλαλούνε.
Η κοινωνία χαίρεται, όλα πανηγυρίζουν
αιώνιο σκίρτημα ψυχής, οι οικεγένειες γλεντίζουν.
Το θεϊκό δημιούργημα τύχης Ανάστασης υψώνει
την πανδημία καταπολεμά με μήνυμα νίκης εμψυχώνει.
Όλοι θερμά Πάσχα ψάλουνε Πάσχα το πασχάλιο
Πάσχα ατελεύτητο, Πάσχα Κυρίου πανσεβάσμιο.
Οι άνθρωποι τις δοκιμασίες του καιρού λησμονούνε
Ανάσταση ψυχών με θεία δύναμη προσδοκούνε.

Χριστός Ανέστη,
Χρόνια Πολλά

Θεοδωρος Δ Ηλιακης

Πρωτομαγιά κι Ανάσταση

Πρωτομαγιά κι Ανάσταση
στιγμές που εκπλήρωσαν το σκοπό τους
αποχωρούν
επιστρέφουν στην αγκάλη της γης
σκιρτήματα νέας ζωής
γοργά ανελίσσονται προς τον ήλιο.

Πρωτομαγιά κι Ανάσταση
υπόμνηση του κύκλου της φθοράς
ανάλυση των μορφών θανάτου
αποτύπωση προαιώνιας πτώσης
εγκώμιο της μίας Αλήθειας.

Πρωτομαγιά κι Ανάσταση
τραγούδια
που πάλι ο άνεμος φέρνει μπροστά
ψυχές
που ατενίζουν κατάματα
το Χρόνο.

Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη

Χριστός Ανέστη,
Χρόνια Πολλά με υγεία!

Ριζίτικα – Λαογραφία

Μάνα σιμώνουν οι γιορτές σιμώνει και το Πάσχα
σύρε να πας στην Παναγιά να την παρακαλέσεις
να σταματήσουν οι καιροί, να πάψουν κι γι ανέμοι
να δέσουν τα καράβια, να ‘ρθει κι εμένα άντρας μου.

Μαντινάδες

Όμορφα τραγούδησες ωραίο παλικάρι
θα σε παρακαλέσουμε να τραγουδήσεις πάλι.

Σεβντά ‘χεις κακορίζικο δεν έχω ντα σου κάμω
γιατί τονε βαστώ κι εγώ στην κεφαλή μου απάνω.

Έχεις πολλά χαρίσματα και να μου δώσεις ένα
τα μαλλιά σου τα κομμένα κάψανε πολλούς κι εμένα.

Ο Ριζίτης Μ.Τ.

Οικογενειακές αρχές

Το έθνος μεγάλωσε, άπλωσε στον πλανήτη
απόχτησε σωστές αρχές κόσμος καλές τσι βρίστει.
Ανάλογα με τσι αρχές που έχει κάθε έθνος
είναι οικογενειακές και τσ’ έχει κάθε νέος.
Ο κάθε νιος γεννιέτ’ εδά μέσα στην οικογένεια
το πρώτο πράμα εκειδά υπάρχει η συγγένεια.
Εις τον καιρό τσ’ αναθροφής έρχεται η ευγένεια
ήθος και πλήθος εκτροφής εκκλησιών Βαγγέλια.
Ανατροφή και μόρφωση γνώρισμα κοινωνίας
ίσως επαγγελματικής τέχνης μα και λατρείας.
Σε μια γενιά ανήκουμε του φόβου και του τρόμου
που ανέ ξεπεράσουμε δε θα ‘μαστε του δρόμου.
Μία γενιά που ξεπερνά τσι παραπάνω γνώσεις
που δεν κατέεις πού χρωστάς και τρέχεις να πλερώσεις.
Μέσα στον κόσμο τουτονέ ούλοι οι νιοι θαρρούνε
κατέχουνε τα σύμπαντα και δεν κατένε πούναι.
Όποιος σε γάμο έρχεται πρόσωπο που ταιριάζει
στεφάνι εις την κεφαλή πολλές φορές μη βάζει.
Πρέπει καλά να σκέφτεται πρίχου ν’ αποφασίσει
με κεινονά π’ αγάπησε παντοτινά να ζήσει.
Ζευγάρι σαν θα γίνουνε και σαν στεφανωθούνε
εύκολα δε χωρίζουνε άλλο να ξαναβρούνε.
Παντρειά σημαίνει μια ζωή ο γεις κοντά στον άλλο
για ν’ αντιμετωπίζουνε λύπες, χαρές με ζάλο.

Καλή γειτονιά

Εμάθαμε, κατέχουμε του έθνους την πορεία
θωρούμε συνεχίζεται παρόμοια ιστορία.
Εκείνοι που μας σκλάβωσαν για τετρακόσια χρόνια
υποτελείς πως είμαστε μας θεωρούν αιώνια.
Κατάφεραν και διώξανε ελληνισμό Ασίας
μα δε μπορούν στη χώρα μας νάχουνε εξουσίας.
Εκάμαμε υπομονή πολλές δεκάδες χρόνια
είμαστε φιλειρηνικοί μα θα βαστούμ’ αιώνια;
Υπάρχουνε τα σύμφωνα Ατατούρκ και Βενιζέλου
που λένε πως θα ζήσουμε ειρηνικά ως θέλουν.
Υπάρχουνε νεώτερες, μεγάλες συμφωνίες
που οδηγούνε τσι λαούς να κρίνουνε αξίες.
Εδά απού βρισκόμαστε στην ίδια συμμαχία
συνέχεια οι απειλές έρχουντ’ απ’ την Τουρκία.
Ειντά ‘ναι τούτη η ζωή που ‘χουμε με γειτόνους;
φίλοι μας είναι γή εχθροί, βαστούμε ίδιους τόνους;
Εμείς επά φροντίζουμε να ζήσουν τα παιδιά μας
και ξεπερνούμε βάσανα νάχουμε την υγειά μας.
Εμείς θεό πιστεύουμε πως σώζει τσι αθρώπους
που έχουνε καλή καρδιά κι αγάπη στσι γειτόνους.
Εμείς Χριστό κι εσείς Αλάχ καθένας το θεό ντου
ανθρώπινα να ζήσουμε πραγματικοί γειτόνοι.

Μαδαρίτης

Η μόνη ελπίδα

Θέλω κάπου ν’ ακουμπήσω, σταθερά να κρατηθώ
γιατί μ’ έχουνε ζαλίσει και θαρρώ πως θα χαθώ.
Μα οπουδήποτ’ ακουμπήσω είν’ αντικατοπτρισμός
και έτσι χάνεται μαζί του κι ο δικός μου ο σωσμός.
Ακουμπάω στα παιδιά μου, έχουν εξαφανιστεί,
ακουμπάω στην κυρά μου, μα δεν μου ’μεινε πιστή.
Ακουμπώ στους συγγενείς μου, έχουμ’ αποξενωθεί
ακουμπώ στους γείτονές μου, μ’ έχουν όλοι σιχαθεί.
Ακουμπώ στους φίλους όλους μα με λεν ρομαντικό
γιατί φίλοι δεν υπάρχουν ούτε μεσ’ το λεξικό.
Ακουμπώ στην Εκκλησία, μα ’χει η δόλια κορεσθεί
από δύστυχους μιλιούνια που της έχουν φορτωθεί.
Ακουμπάω στην Ελλάδα, μα μου λέει «Εαυτό(ν)
πως δεν δύναται στηρίξει…» και αλλού να στηριχτώ.
—————————————————————
Κι ειν’ η μόνη μου ελπίδα Κάποιος που ’χει σταυρωθεί
από μένα… ο Χριστός μας, τώρα που θα αναστηθεί!

Παύλος Πολυχρονάκης