Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Στη μνήμη για τα 80 χρόνια της Μάχης της Κρήτης

Αγνάντεμα του μπαλκονιού.
Βλέπω την πρασινάδα
και αναπολώ τη σύγκρουση
με τόση αγριάδα.

Βλέπω το πύργο κόκκινο
του κεντρικού του δρόμου
εκεί έγινε η σύγκρουση
του σαράντα δύο του δρόμου.

Σαν έφτασαν οι Γερμανοί ,
Στης Σούδας την πεδιάδα
Δοκίμασαν των Μαορί
Την τόση αγριάδα.

Με ξιφολόγχες πολεμούν
Γενναίοι σαν λιοντάρια
Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί
σπουδαία Παλληκάρια.

Στρώμα στο χώμα οι νεκροί
Απ΄ τις σκληρές τις μάχες,
Κι αναστενάζουν Γερμανοί
Εις των Σφακιών τις ράχες.

Βαθιά θαμμένη μέσ τη γη
βδομήντα τόσα χρόνια
Και εγώ σε βρήκα μιαν αυγή
να ζεις ζωή αιώνια.

Σπασμένη ξιφολόγχη εσύ
μυρίζεις αίμα ακόμα.
Γιαυτό δεν σούπρεπε πολύ
Να μένεις μες το χώμα.

Της Κρήτης μάχη ηρωική
Γεμάτη μ΄ Ιστορία,
Φαντάζεις πάντα ζωντανή,
Μ΄εκείνα τα θηρία.

Στο δρόμο των Τσικαλαριών
στήσαν ένα μνημείο.
Για να τιμήσουν τους νεκρούς
που πέσαν στο σημείο.

Χρόνια περάσανε πολλά
Από αυτή τη μάχη
κόρη στρατιώτη Αυστραλού
την ύμνησε μονάχη.

Νίκος Ι. Λαλούσης

Σπαραγμός

Γλυκά Νερά 11Μαίου 2021. Διαρρήκτες έχουν μόλις φύγει από μονοκατοικία αφού πρώτα στραγγάλισαν τη νεαρή μητέρα. Το 11 μηνών κοριτσάκι, κάθεται πάνω στη νεκρή γυναίκα και της φωνάζει, την κτυπάει για να ξυπνήσει.

ΣΠΑΡΑΓMOΣ

« Μανούλα εξημέρωσε κι εσύ κοιμάσαι ακόμα,
άνοιξε τα ματάκια σου και σήκω απ’ το στρώμα,
μαμά δεν μου αρέσει αυτό, δεν είναι πια παιχνίδι,
ακίνητη να βρίσκεσαι κλειστά να χεις τα χείλη.»

« Άνοιξε τα ματάκια σου να μου χαμογελάσεις,
να μπω στην αγκαλίτσα σου ψηλά να μ’ ανεβάσεις.
« Σαν παίζω με τις κούκλες μου, κουκλάκι, μου λες μοιάζω,
όμως η κούκλα είσαι εσύ κάθε που σε κοιτάζω.»
« Ξύπνα μανούλα μου γλυκιά να δεις το πρόσωπο μου,
να με γεμίζεις με φιλιά και να με λες μωρό μου.»
« Μαμά, φωνάζω δεν μ’ ακούς; ξύπνησα δεν κοιμάμαι,
ξύπνα και εσύ μανούλα μου γιατί πολύ φοβάμαι…»

Αντρέας Κατσικανδαράκης

Η μάχη της Κρήτης
(20 Μαΐου το 1941)

Του ήλιου το χαμόγελο ερωτεύτηκε η φύση
κι ως μιαν ακτίνα του έσκυψε να την γλυκοφιλήσει,
πολύκλωνους ανθούς πετά και βάζει το καλό της
το γιορτινό της φόρεμα το προπατορικό της.
Κι όλα γελούν και χαίρονται μα άλλα γράφει η μοίρα
κι έγιναν τα χαμόγελα δάκρυα πικρά κι αλμύρα.
Σε σταυροδρόμι κείτονταν αγκυροβολημένο
θαλασσογέννητο νησί απ’ τους θεούς σταλμένο.
Η Κρήτη η ηλιογέννητη νύμφη των Εσπερίδων
επώαζε στους κόρφους της το σπέρμα των ελπίδων,
σε εποχές δυσβάστακτης φασιστικής μανίας
που την Ελλάδα τύλιξε ο σκοτεινός μαντύας,
του θάνατου, της κατοχής της πείνας, του πολέμου
κι άλλα δεινά απάνθρωπα πώς τ’ άντεξε θεέ μου!
Κι ενώ η Κρήτη ελεύθερη συνέδραμε στη μάνα
με παλληκάρια σταυραετούς και με ευχές συνάμα,
από αέρος έφθασε με τα φτερά τ’ ανέμου
στου Μίνωα το άξιο νησί το χέρι του πολέμου.
Σαν το θεριό που πιάνεται σε ύπουλη παγίδα
και να γλυτώσει ούτε μια δεν του ’μεινε ελπίδα
έτσι παλεύει ο κρητικός, θεριό παγιδευμένο
με των προγόνων τ΄ άλμπουρο στα στήθη του ζωσμένο.
Δεκαοκτάχρονα παιδιά, γυναίκες, γριές και γέροι
του Χίτλερ υποδέχτηκαν το επίλεκτο ασκέρι.
Πολύχρωμος ο θάνατος στις πλάτες των χρωμάτων
και νόθεψε την άνοιξη η ήβη των αιμάτων.
Η λύρα η γλυκόλαλη της Κρήτης εβουβάθη
Ο θάνατος θριάμβευσε κι η λευθεριά εχάθη.
Μα οι κρητικοί απέδειξαν στον άγριο μακελάρη
της αντρειοσύνης την πηγή και της φυλής τη χάρη.
Π’ αιώνες κι αν κουβάλησαν σκλαβιές κι επαναστάσεις
των Κρητικών η λεβεντιά έφερνε αναστάσεις.
Ανακλαδίστηκε η γης και ο κόσμος εφωτίστη
βλέποντας την παλληκαριά, το θάρρος και την πίστη,
σε ιδανικά αιώνια που θρέψαν τη φυλή μας
κι αλώβητη την Εθνική κρατούν συνείδησή μας.
Έτσι και τώρα απ΄ τη γωνιά αόρατη η Ιστορία,
τα «έργα Κρητών» σημείωσε στου κόσμου τα βιβλία.
Σειέται, βρυχάται και βοά η φωνή του Ψηλορείτη.
γεια σου αφέντρα της καρδιάς λιονταρομάνα Κρήτη.

Ελένη Μανιωράκη –Ζωιδάκη

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ήτανε το σαράντα ένα,
χρόνια δοξασμένα !

Η Κρήτη η Λεβεντογέννα είχε επισκέπτες ένα κι ένα
ήρθανε άγρια πουλιά, έπιασε μπόρα συνεφιά..
και εχάλασε η όμορφιά πούχε της Κρήτης η καρδιά…

Αετοί κι’αγρίμια τρέξανε και στα πουλιά επαίξανε,
πέσανε κάτω μονομιάς χιλιάδες άσχημα πουλιά,
μα όσα και να πέσανε ήταν πολλά και μένανε…

Ήτανε από το Θεό γραφτό να γίνει μεγάλο μακελειό,
κι ´οι Γερμανοί να μάθουνε περίπατο μην κάνουνε,
τ´αγρίμια επαλέψανε την Κρήτη επαινέψανε
και εφάνηκε η λεβεντιά π´έχει της Κρήτης η καρδιά!

Ήτανε μαύρη η χρονιά, στην Κρήτη είχε καταχνιά,
η Κρήτη έχασε αετούς, τ ´αγρίμια γνώρισαν εχθρούς…

Η Κρήτη δεν πτοήθηκε και τον εχθρό εκδικήθηκε,
τους αετούς που έχασε, ο Γερμανός επλέρωσε
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΝΤΑΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ

Ήτανε το σαράντα ένα, χρόνια δοξασμένα
η Κρήτη ήταν η αιτία, σελίδα γύρισε η ιστορία
Δεν ξέραν τ´άγρια πουλιά, της Κρήτης την αετοφωλιά
αλλιώς υπολογίζανε κι ´ανάστροφα τους ήρθανε…
Για αγρίμια δεν το ξέρανε στην Κρήτη πως εμένανε
και πως για τη λευτεριά δεν λογαριάζουν τα θεριά
Στη Μάχη το σαράντα ένα, χύθηκε της Κρήτης αίμα
χιλιάδες πέσανε πουλιά που ήρθανε από το Βορρά
ανακόπηκε όμως η πορεία, κι άρχισε η αργοπορεία
και του έχθρού η εκστρατεία στον Ήλιο πιά δεν είχε μοίρα…

Ο Φασισμός σωριάστηκε συντρίμια κομματιάστηκε!!!

Η Κρήτη δικαιώθηκε, η ομορφιά εσώθηκε ο φασισμός σκοτώθηκε
Δημοκρατία εφύτρωσε κι ο άνθρωπος ενίκησε!!!
Στη μάχη του σαράντα ένα η Κρήτη πλήρωσε με αίμα
δεν άφησε όμως να χαθεί κάθε αξία και αρχή
και η Κρήτη έχει στο κεφάλι ένα ολόχρυσο το στεφάνι!!!
——————
Μιχάλης Παπαδερός