Ποιητές και ριμαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα

Πορεία σε μαρτυρικούς τόπους, ωδή στους μάρτυρες (ποιήματα)

Εις το χωριό Κοντομαρί που πήρε τα πρωτεία, σε θλίψη και με θάνατο και αιματοχυσία. Εκεί φωτογραφίσανε την πρώτη κτηνωδία, γι’ όλα αυτά που κάματε γράψατε ιστορία (μαύρη). Κι όσα ακολουθήσανε εις την παντέρμη Κρήτη σ’ ούλο τον κόσμο έμεινε αθάνατη η Κρήτη. Μα εμείς δε θα ξεχάσουμε και του εικοσιένα, γιατί πατρίδα ανάστησαν. Τραγουδήθηκε 2 Ιουνίου από γυναίκες κι άνδρες του Κοντομαρί, όπως το ριζίτικο «πότε θα κάνει ξαστεριά».

Προσκύνημα στη μαρτυρική Κάνδανο 3 Ιουνίου 2021

Στην Κάνδανο περάσανε ανήμερα θηρία που κάψανε και σφάξανε ανθρώπους με αξία. Την Κάνδανο την κάψανε και την ξεθεμελιώσαν τα σπίτια και τσι εκκλησιές με τη φωτιά τα λιώσαν. Κι αφήσανε επιγραφή για τη θηριωδία μα η Κάνδανος αναστήθηκε να ζήσει αιωνία.

Για το μαρτυρικό Δίστομο εκτός Κρήτης Προσκύνημα 10 Ιουνίου 2016 Το Δίστομο κατέσφαξες Χίτλερ καταραμένε γυναίκες, μάνες και μωρά ήταν τα τρόπαια σου (τι φρίκη) Και τσ’ άνδρες που οδήγησες εις τον αφανισμό τους και τον παπά κατέσφαξες μάρτυρες έκαμες τους. Μάρτυρες Αθανάτους Τραγουδήθηκε 2 Ιουνίου 2021 στο Κοντομαρί από γυναίκες και άνδρες, όπως το ριζίτικο «Ο Διγενής ψυχομαχεί»

Για τα 200 χρόνια απ’ την επανάσταση στην Κρήτη

Στην Παναγιά τη Θυμιανή μαζώχτηκαν μ’ αιτία, η Κρήτη να λευθερωθεί από την τυραννία. Απ’ τα Σφακιά ξεκίνησαν για τον ξεσηκωμό τους εσήκωσαν το λάβαρο κι έκαμαν το Σταυρό τους. Ηγούμενοι και λαϊκοί, παπάδες, Δεσποτάδες, καπεταναίοι, αγωνιστές να διώξουν τους πασάδες. Στο Ρέθυμνο και στα Χανιά, Ηράκλειο και Λασίθι αίμα πολύ εχύθηκε και πότισε την Κρήτη. Με μνήμη και με σεβασμό εμείς θα τους τιμούμε αιώνια αναγνώριση πάντοτε θα κρατούμε.

Δημήτριος Κατσιαδάκης ιερέας Κοντομαρί

Η κατάργηση του χρόνου

Άπειρα βήματα· πεπερασμένος χρόνος. Εκεί που τα ρολόγια σταματούν αρχίζει η αιωνιότητα.

Στυλιανός Γ. Ξενάκης

Τα πέντε μου βιβλία

Έγραψα τέσσερα βιβλία το πέμπτο κάπου τριγυρνά, της γνώσης μια φτωχή πλατεία να ξαποστάζουν τα στερνά. Κάθε βιβλίο μια σκυτάλη, μια βάρκα στον ωκεανό. Κι από τη μία να πας στην άλλη, στέκουν τα κύματα βουνό. Στο πρώτο χάθηκε ο δρόμος, μες στα πελάγη θα διαβώ κι απλώνει το χαλί ο χρόνος, της ατυχίας να περνώ. Στο δεύτερο μόνο πικρία, χαρά δεν γνώρισα καμιά, γι’ αυτό που λένε επιτυχία, πέρα για πέρα ερημιά. Το τρίτο, ένας φτηνός αγώνας, στον ουρανό να κρατηθώ κι έγιναν οι στιγμές αιώνας, χωρίς ποτέ να αναστηθώ. Στο τέταρτο πολλά τα πάθη, στων στοχασμών τη ζητιανιά, άνθισαν κι έσβησαν σαν άνθη, μέσα στις μπόρες του χιονιά. Στο πέμπτο λόγια πικραμένα, νικήσανε τη λησμονιά, πλασμένα από τα περασμένα, μείνανε για κληρονομιά. Έτσι τα πέντε μου βιβλία, ζυγώσανε την προβολή, κι ας κλαίγονται στη θεωρία, πως τ’ αποστρέφονται οι πολλοί.

Ι. Μπιτσάκης

Φόβος

Πόση χαρά και προσδοκία μυστική και πόση να ‘νιωθες, ω Γη μας, περηφάνια το στερνογιό σου βλέποντας ν’ ανδροπατεί και να σηκώνει αργά το βλέμμα προς τα Ουράνια! Μα οι ελπίδες σβήνανε σιγά σιγά γιατί το μάντευες πως τούτο το παιδί σου π’ ήταν για σένα περηφάνια και χαρά, πληγές θα γέμιζε τ’ ολόγερο κορμί σου. Αλλά το φόβο τον απόδιωχνες μακριά σα μια δική σου τάχα σκέψη αρρωστημένη τι το παιδί σου τούτο που ‘χες στην καρδιά, πώς θα μπορούσε να σε δει ποτέ σαν ξένη; Ομως ο φόβος ξαναγύρισε γοργά γιατί ως τα χρόνια ακατάπαυστα κυλούσαν, τα ΄βλεπες όλα τα σημάδια καθαρά τ’ αυριανά πολλά σου πάθη που μηνούσαν… Γέμισε κάπνα ο γλαυκός σου Ουρανός λύματα οι θάλασσες, οι λίμνες, τα ποτάμια και το γερό σου στέρεο πρόσωπο τ’ αδρό, το σημαδεύει της καταστροφής η λάμια. Μυριάδες όπλα του πολέμου συντηρεί που κάθε χρόνο συνεχίζουν να πληθαίνουν και πρόθυμα κάθε φορά που τα καλεί, τον τρόμο και το χαλασμό ολούθε σπέρνουν… Πληθαίνει ο φόβος σου καθώς περνά ο καιρός γιατί το βλέπεις πια ολοκάθαρα: Ο γιος σου, με την αλαζονεία του είν’ ικανός να φτάσει, αλίμονο! Και μέχρι το χαμό σου!

Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη

Αγγίξαμε το όνειρο

Η Σάκαρη κι ο Τσιτσιπάς, δύο παιδιά δικά μας αγγίξανε τα όνειρα και τα ιδανικά μας. Συμμετέχοντας στο πρώτο, της Ευρώπης τουρνουά, μας έφεραν στο σημείο, να φωνάξουμε «ουά». Ολόκληρη Υφήλιο, σηκώσανε στο πόδι και παρ’ ολίγο ο Στεφανής να έσπαγε το ρόδι. Στον τελικό προκρίθηκε, τίμια και αντρίκια κι ύστερα με τον Τζόκοβιτς, είχανε συναλίκια. Που τον τεράστιο Ναδάλ, έβγαλε απ’ τη μέση, χωρίς μεγάλη πίεση, πρώτη κατέχει θέση. Ο Τσιτσιπάς με όρεξη, ρίχτηκε στον αγώνα και έριξε κάποια στιγμή, το Σέρβο εις το χώμα. Με φοβερά χτυπήματα, τση μπάλας καταφέρνει και όρθιος στα πρώτα σετ, τα δύο παραμένει. Πεισμάτωσ’ ο αντίπαλος και πήρε τα ηνία και στρίμωξε τον Τσιτσιπά, για λίγο στη γωνία. Όμως το Ελληνόπουλο, όρθωσε το κεφάλι και δεν επαραδόθηκε, όπως θα κάναν άλλοι. Πρώτη φορά αγωνίζεται, καθ’ ότι είναι νέος, σε τελικό Ρολάν Γκαρός, μα μάχεται γενναίως. Και αν στο τέλος έχασε, η δόξα του ανήκει, μα και το μέλλον φυσικά, αφ’ έβαλε… στραλίκι. Πολλές εις τη συνέχεια, φορές να το περάσει, θα ‘χει τη δυνατότητα, την πείρα και την κράση. Τ’ απέδειξε στον πρώτο του, τον τελικό αγώνα, που παραλίγο να ‘κανε, το θαύμα του αιώνα. Μην σταματήσετε ποτέ, Στέφανε και Μαρία, να κυνηγάτε τ’ όνειρο, με ξέφρενη πορεία.

Εννιαχωριανός

Οφέτος η παραγωγή λαδιού

Θαρρώ σε τούτο το νομό μεγάλο ρόλο έχει λάδι τσ’ ελιάς που οφελεί κόσμο που το κατέχει. Επά, στον τόπο τουτονέ το πλήθος των αθρώπω εμάθαμε τσί εποχές δίχως μεγάλο κόπο. Πρώτο μουντό Φθινόπωρο, Άνοιξη, Καλοκαίρι μετά Χειμώνας έρχεται, κρύος να μάσε φέρει. Ετσά εσυνηθίσαμε τσί εποχές να ζιούμε ο κάθα είς να ντύνεται το κρύος να περνούμε. Κάθε φορά φροντίζουμε για την παραγωγή μας ότι κιάν είναι νάν καλή να θρέφει το λαό μας. Εμάθαμε ούλοι καλά να σιάζουμε τη γη μας ανάλογα με τον καιρό που κάνει στο νησί μας. Ετσά απού θωρούμε εδά κι όσα μετά θωρούμε οφέτος την παραγωγή πλούσια δε θα τη δούμε. Όσα δεντρά αθίσανε νωρίς καρπούς εδέσαν τάλλα δεν είχαν αγρασιά πιά λίγους εμπορέσαν. Εδά καθ’ ένας απού μας θωρρεί την εσοδεία και καθορίζει έξοδα μ’ ανάλογη πορεία. Όμως στο νου μας νάχουμε ένας θεός μας βλέπει ξανοίγει ίντα κάνουμε φροντίζει και μας τρέφει. Όντε θα νέχουμε σειρά Αυτόν ευχαριστούμε ποτές του δε μας ξέχασε στη γη να δυστυχούμε. Γι’ αυτό καθ’ ένας στη ζωή πρέπει ντου να προσέχει την ευλογία του Θεού αν θέλει να την έχει.

Μαδαρίτης