Επίκαιροι στίχοι
Στον απόηχο της πύρινης λαίλαπας
Όρθιος έμεινε ένας δρυς μετά την πυρκαγιά
δίχως κλαδιά σαν φάντασμα μοιάζει σαν μαύρο σκιάχτρο,
εκείνος που ξεχώριζε σαν στα ουράνια τ’ άστρο
που λάμπει περισσότερο στην σκοτεινή νυχτιά!
Γύρω του τα χαμόκλαδα θαμμένα μες στις στάχτες,
σου φέρνει ρίγος η όψη του και ρίγος στο κορμί
κι ενώ σε πνίγει η μυρωδιά απ’ τις καμένες σάρκες
η πίκρα σκίζει τα σπλάχνα σου όπως τη γη το υνί.
Τον βλέπει η νύχτα και θρηνεί και πάνω του απλώνει
τ’ ανάλαφρο μαγνάδι της ν’ απαγαδιάσει ο πόνος
κι η αυγούλα η δροσοστάλαχτη όταν τ’ ανασηκώνει
του λέει: «Θα φέρει τη ζωή γύρω σου ανάρια ο χρόνος,
»θα τη βοηθήσει τη ζωή πάλι να δει το φως
ο ήλιος μεσ’ απ’ τις ρίζες σου κι η γης όψη θ’ αλλάξει
θα βγουν κλωνάρια γύρω σου δεν θα ‘σαι μοναχός
κι ένα πουλάκι πάνω τους μι(α) αυγή φωλιά θα φτιάξει!»
Κείνη η πλαγιά που ήτανε από ζωή γιομάτη
τώρα μοιάζει σαν κόλαση, σαν νεκρωμένη γη
κι έχει απλωμένο η συμφορά το μαύρο της κρεβάτι
και πάνω του αναπαύεται αγκαλιά με την οργή.
Και μιας βρυσούλας το νερό που σιγαλά κυλάει
σαν μοιρολόι ακούγεται σαν πένθιμη κραυγή
κι όποιος διαβαίνει πλάι της μοιάζει να τον ρωτάει:
«Γιατί γιομίζεις με πληγές τη μάνα σου τη γη!»
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
Οι Αρνητές του Εμβολιασμού
Εκείνοι που δεν δέχονται να εμβολιαστούνε
γιατί για παρενέργειες θρομβώσεων ακούνε
κι ας ειν’ απειροελάχιστες (εφτα στο εκατομμύριο)
και κάνουνε το κράτος μας να του ’ρχεται ντελίριο
αφού καταχρεώνεται για να τους προστατέψει
απ’τον Ιό του Σατανά, τρελή έχουν τη σκέψη.
Για δεν αντιλαμβάνονται πως αν δεν καλυφθούνε
κάποτε, αργά ή γρήγορα κι αυτοί θα μολυνθούνε
και ή ζήσουν ή πεθάνουνε και άλλους θα μολύνουν
και τον επάρατο ιό θα τονε παρατείνουν.
Παύλος Πολυχρονάκης
Του λογισμού η ακόνιση
Η σκέψη μας μετέωρη
σε ενός βουνού την άκρη,
απ’ ομορφιές ουράνιες
απόμεινε γεμάτη…
Του λογισμού η ακόνιση
σ’ ενός βράχου την κόψη
κι αισθήσεων προπόνηση
στης φύσεως την όψη!
Στου τόπου μας αφέμενοι
τα ήσυχα σοκάκια,
μες στης σιωπής βρισκόμενοι
τα πέτρινα δρομάκια…
Λιθάρια επιβλητικά
κοσμούν μια αγία γαλήνη,
κι ακουμπούν ό,τι ο ουρανός
ολόφωτο μας δίνει…
Κι ο νους μας σαν ακροπατεί
στους φωτεινούς του δρόμους,
κι αυτός ξανά αναντρανεί
κάτι φτερά απ’ τους ώμους!
Κι ως ερπετά τρομάξανε
κάποιες σκιές μας- σκέψεις,
κάπου βαθιά τρυπώσανε,
στων οφθαλμών τις τέρψεις…
Κι αφήσαμε τα μάτια μας
να πλανηθούν τριγύρω,
στων ουρανών παλάτια μας,
στη Βασιλεία του γύρω…
Λένα Αλυγιζάκη
Μαύρο νέφαλο
Αέρας μαύρο νέφαλο φυσά όθε την Κρήτη
του Μαή στις εκοσιμιά που πέφτει ο Γκεσταμπίτης.
Τα γιούνκερς1 μαύρα νέφαλα, σκεπάζουνε την Κρήτη,
ρίχνουν πουλιά αρπαχτικά εις του θεριού την κοίτη.
Ήλιε που σε σκοτείνιασαν μια πρωινή του Μάη,
στούκας και γιούνγκερς που ‘φεραν στην Κρήτη οι Μακελάροι.
Στο ύψωμα 107 εγράφτηκε ιστορία,
Εγγλέζοι με τσοι Κρητικούς πολέμησαν μ’ ανδρεία.
Στσοι εικοσιπέντε του Μαγιού την κάψανε την Κάντανο οι Ούνοι,
σπίτι δενέμεινε όρθιο σαν μπήκε ο Ιούνης.
1 Γιούνκερς= είδος αεροπλάνου
Ιφιγένεια Μπομπολάκη- Βουρδουμπά
Καρπός προβληματισμού δημιουργικού
Η κακία οδηγεί πάντοτε σ’ αδιέξοδο·
καταστάλαγμα ενδοσκοπικής οπτικής
και συνεχούς διανοητικού προβληματισμού.
Με φλόγα στα μάτια, καθώς μεγαλώνουμε,
σβήνει το κόκκινο του πόθου για ζωή
κι έρχεται η σκληρότητα κι η αδιαφορία
ν’ αγριέψουν το βλέμμα μας.
Τα πόδια κουράζονται κι ο εμιγκρές
του σκοταδιού, φοράει χιτώνες και
ωμοφόρια, για να κοροϊδέψει τους
φιλόδοξους επισκόπους.
«Σιγήσατω νυν πάσα σαρξ βρωτεία»,
άνοιξε στρόφιγγα του ανέμου, ως φερόμενης
πνοής βιαίας, για να φύγει η μόλυνση
της ψυχής μας κι η καρδιά να σκιρτήσει
πνευματικά, εγκλωβισμένη μες στο
σάρκινο δωμάτιο του σκηνώματος μας.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης
Ιστορικός ερευνητής
Η Μανιουδάκη Βαγγελιώ, ιστορικό αρχείο,
κρατάει μέσα στο μυαλό, μα και ληξιαρχείο.
Σπανίζει το φαινόμενο, την εποχή που ζούμε,
που γεγονότα πρόσφατα, συχνά πυκνά ξεχνούμε.
Μα η Κεραμιανή γιαγιά, το νόμο καταλύει,
εξαίρεση αποτελεί και μύθους διαλύει.
Για “Εραστές της Λευτεριάς” εξέδωσ’ ένα τόμο,
από τα φύλλα τση καρδιάς, βγαλμένο κι όχι μόνο.
Σε περασμένα στέκιεται, συμβάντα γεγονότα,
μα η ψυχή της φλέγεται, σε χρόνο ενεστώτα.
Χωρίς διάθεση καμιά, να κάνω κοπλιμέντο,
η έλκουσ’ απ’ τα Κεραμιά, έχει πολύ ταλέντο.
Τις ιστορίες π’ άκουσε, στα παιδικά τα χρόνια,
σ’ ένα τόμο τσ’ άπλωσε, να στέκονται αιώνια.
Στον τόμο μέσα βρίσκονται, μοναδικά στοιχεία,
που δύσκολ’ εντοπίζονται, σ’ ιστορικά αρχεία.
Ονόματα Αγωνιστών και ημερομηνίες,
εις τις σελίδες του θα βρεις, όπως και συμφωνίες.
Που κλείναν οι Οπλαρχηγοί, για το καλό του τόπου,
με συναδέλφους Αρχηγούς, του Σφακιανού μετώπου.
Στην κατοχή των Ενετών κι Οθωμανών τη μπόρα,
με ντοκουμέντα ομιλεί και βγάζει ντα στη φόρα.
Ρίμες του Μπουνιαλή πολλές, έχει καταγραμμένες
και γίνονται αθιβολές, σε μάνες πικραμένες.
Που τους επήραν τα παιδιά, τα κάμαν Γενιτσάρους
και τσι ρίξαν στον πόλεμο, μετά περίσσιου θάρρους.
Στην Άλωση της Πόλεως, πως πολεμήσαν Κρήτες
και πόσοι ξαναγύρισαν, στον τόμ’ αυτό θα δείτε.
Σ’ ελάχιστα αναφέρθηκα, απ’ όσα είναι γραμμένα,
στους “Εραστές της Λευτεριάς”, συγγνώμη από μένα.
Όμως, συγχαρητήρια, στη Βαγγελιώ αξίζουν,
αυτά που γράφει σίγουρα, παράδοση ποτίζουν.
Και πρέπει το βιβλίο της, να μπει εις τα σχολεία
και στις ανώτατες σχολές, χωρίς αμφιβολία.
