Τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού
Σ’ εμπόλεμο κατάσταση είναι η οικουμένη,
γιατί ο κορωνοϊός την έχει χτυπημένη.
Πολύ μεγάλο πρόβλημα έχει η ανθρωπότης,
καθ’ ένας όπου κι αν βρεθεί είναι και στρατιώτης.
Εκ των πραγμάτων γίναμε όλοι μας στρατιώτες
κι είναι οι ανυπόταχτοι, στη μάχη μας προδότες.
Στην επιστήμη υπακοή, σ’ αυτές τις καταστάσεις
να βάζομε τη μάσκα μας, να ‘χομε αποστάσεις.
Να τα περιορίσομε τα περιττά ταξίδια,
γιατί ο κορωνοϊός παίζει σκληρά παιχνίδια.
Όλοι μαζί από κοινού πρέπει ν’ αντισταθούμε,
κι είναι το σπουδαιότερο να εμβολιαστούμε.
Όπου είναι κοσμοσυρροή, δεν πρέπει να συχνάζεις
κι εκεί που βρίσκονται πολλοί, εσύ μην πλησιάζεις.
Ας κάνομε υπομονή, κι ας συμπαρασταθούμε
και στην κανονικότητα σύντομα θα βρεθούμε.
Τότε που μας εχτύπησε ο βρομομουσολίνι,
όλος μας ο Ελληνισμός, μια γροθιά εγίνη.
Έτσι με την ενότητα που είχε ο λαός μας,
εμείς τον ενικήσαμε τον ισχυρό εχθρό μας.
Έτσι λοιπόν καθένας μας στο νου του πρέπει να ‘χει,
ενότητα χρειάζεται και στην παρούσα μάχη.
Όποιος δεν εμβολιαστεί πιότερα κινδυνεύει,
το πιο μικρότερο κακό θα πρέπει να γυρεύει.
Έκαμα το εμβόλιο, γιατί καλά το ξέρω
πως είναι και προσωπικό και γενικό συμφέρον.
Κανάκης Ι. Γερωνυμάκης
Η Βασιλική
Καστανή· ομοίωμα αρχαίων
αγαλμάτων, στο τζάμι
του καθρέφτη.
Περιμένει τον έρωτα, που
θα την κάνει ν’ ανθοφορήσει
και να δώσει τους καρπούς
της αγάπης της.
Πόδια λευκά και γάμπες
καλοσχηματισμένες· το
πρόσωπο της γλυκό· αν
όμως τη συναντήσω
δεν θ’ αναγνωρίσω τη μορφή της.
Η Βασιλική- πολιτική φιλόσοφος
κι επιστήμονας.
Εκεί ψηλά, στα παλάτια
τ’ ουρανού, ο Καστοριάδης
θα χαμογελάει και θα χαίρεται
που μια τόσο μικρή κοπέλα
σπουδάζει το μεγαλείο των
γήινων πολιτευμάτων.
Η μητέρα της, τη φυλάει
κι όλοι εμείς οι στερημένοι
ποιητές, θαυμάζουμε την ομορφιά της.
Στυλιανός Γ. Ξενάκης.
Το νεράκι του Θεού
Ωκεανοί και θάλασσες κι η μάζα του Πλανήτη
είναι δεξαμενές νερού και χρήζουν προστασίας,
αφού ‘ναι απαραίτητο μέσα σε κάθε σπίτι
και πρέπει μας απόθεμα να ‘χουμ’ ευαισθησίας.
Όλα τση γης τα ζωντανά δέντρα, πουλιά και ζώα
το έχουν καθημερινά είδος ανάγκης πρώτης,
για ν’ απομείνουν στη ζωή, ακέραια και σώα
κι όχι να μαραζώσουνε πριν έρθει η νεότης.
Αμφίβιοι οργανισμοί και παντός είδους ψάρια
αραξοβόλι βρίσκουνε σε ποταμούς και λίμνες
γι’ αυτό πρέπει να μένουνε αμόλυντα καθάρια
κι απ’ όσους τα ρυπαίνουνε να ζητηθούν ευθύνες.
Κάποιοι πετούν απόβλητα και χημικά περίσσια
επάνω στον Πλανήτη μας, χωρίς κατεργασία
κι ας ξέρουν πως στον όλεθρο μας οδηγούνε ίσια
στην υπερκατανάλωση γινόμαστε θυσία.
Οι επιστήμονες μιλούν για πρόβλημα που θα ‘χει
μέρος της ανθρωπότητας τ’ επόμενα τα χρόνια
έλλειψη πόσιμου νερού μεγάλη θα υπάρχει
κι η πρόσβαση στο αγαθό θα φέρει τη διχόνοια.
Συρράξεις θα ξεσπάσουνε για του νερού τη χάρη
και θα ‘χουνε προβλήματα τα πιο φτωχά τα κράτη
όπως συμβαίνει σήμερα που ‘χουν πολλά τα βάρη
οι χώρες με πετρέλαιο γύρ’ από τον Ευφράτη.
Το δώρο τούτο του Θεού που το παράγ’ η φύση
θέλουν ν’ εκμεταλλεύονται χωρίς αιδώ και τσίπα
οι μεγιστάνες του ντουνιά να ‘χουνε μον’ αφήσει
σταγόνες μα θα κάνουνε εις το νερό μια… τρύπα.
Γιατί ο Παντοδύναμος που μεριμνά τα πάντα
και κανονίζει δίκαια να το μοιράζουντ’ όλοι,
σε εκμεταλλευτές δεινούς δεν θα κρατήσ’ αβάντα
και θα ποτίζει δωρεάν τση γης το περιβόλι.
Εννιαχωριανός
Η μάχη της Κρήτης
Ακόνιζε(ν) ο Γιακουμής, τ’ ασημωτό δρεπάνι,
κι ο Πρωτογούλης είρχουντο κι αρχίνιζε το θέρος.
Εκίνησε πρωί πρωί το θύμο, να θερισει.
Μα μια στιγμή εφάνει ντου απ’ τον ουρανό πως είδε,
πολλά πουλιά που πέφτανε στα γύρω τρίγυρα ντου,
σαν τα σταφύλια εκρέμουντο στα πλουμιστά φτερά των.
Ξανοίγει τα ο Γιακουμής, μ’ αυτά πουλιά δεν είναι.
Δεν είναι Αγριοπερίστερα; Δεν είναι χελιδόνια.
Μόνο πουλιά αρπαχτικά με μπάλες στα φτερά των.
Θωρεί δεξιά θωρεί ζερβά, θωρεί τον θάνατο ντου.
Όπλο δεν είχε να σταθεί ενάντια στον εχθρό ντου.
Με μιας θεριεύει η ψυχή, κι αρπάζει το δρεπάνι
και σαν τη ράπη κόβει τον απάνω στο στιβάνι.
Ιφιγένεια Μπομπολάκη – Βουρδουμπά
Στη Λογοτεχνική Παρέα
Τη Πέμπτη περιμένουμε πότες θα ξημερώσει,
ν ´ ανταμωθ ´ η παρέα μας λιγάκι να ξεδώσει.
Να πούμε τα Στιχάκια μας πεζά με μαντινάδες,
τσι ρίμες με ριζίτικα γεμάτα μ’ ομορφάδες.
Τη λέμε Λογοτεχνική παρέα τση καρδιά μας,
κι ´ ο γης ´ τ ´ αλλού με σεβασμό μιλεί στη συντροφιά μας.
Μέρα με νύχτα ήρεμους τση πένας το μεράκι,
Δε μας αφήνει ήσυχους γιατ’ είναι σαν σαράκι.
Του λογισμού τα όνειρα με τση Ζωής παιγνίδια,
Τα σιγκλονιάζ’ η πένα μας όμορφα και πιτίδια.
Κι ότι θωρούν τα μάθια μας στση φύσης τα στολίδια,
Τα ζωγραφίζ’ η πένα μας μ’ όμορφα ξελιξίδια.
Τα χρόνια που περάσανε οχτώ ’ναι μετρημένα,
που μασ’ αντάμωσ’ η Ζωή λιτά κι αδελφωμένα.
Τα κάλη τση παρέα μας δεν έχουνε ψεγάδι,
Τα λέμε και τα γράφουμε τη Πέμπτη κάθε βράδυ.
Χρόνια Πολλά Λογοτεχνική Παρέα
Μαρία Νίκ. Γρυφάκη
Κελαηδισμοί
Κελαηδισμοί λογιώ-λογιώ
κι ανάσες ευωδάτες
μεθυστικές, των λουλουδιών
μες στον αγέρα σμίγουν!
Μαντάτορας της Άνοιξης
ο κούκος αρχινάει
ατέλειωτα να κελαηδεί
μηνύματα να πέμπει…
Κεφάτος κι ο κορυδαλλός
μεσούρανα πετώντας,
την Άνοιξη διαλαλεί
στη γη και στον αιθέρα.
Ο κότσυφας χαρούμενος
ολόγλυκα σφυρίζει
επάνω στη φασκομηλιά
τη μοσχομυρισμένη!
Χελιδονιού λαρύγγισμα
ναζιάρικο, ανεβαίνει
απ’ τη φωλιά στου πηγαδιού
το χείλος που ‘χει χτίσει…
…Και τα σπουργίτια τα μικρά
στο πεύκο συναγμένα,
έχουν ανοίξει τρυφερό
γλυκό κουβεντολόι…
Στης ξελογιάστρας Άνοιξης
την ευωδάτη αγκάλη,
συνεπαρμένα τα πουλιά
ασώπαστα λαλούνε,
τι απ’ της φύσης τ’ ακριβό
ακένωτο κροντήρι,
ήπιαν τ’ ανέρωτο κρασί
π’ ο Έρωτας κερνάει!
