«Μακάρι να ήταν τα μοναδικά χρήματα που το Υπουργείο Αθλητισμού την εποχή της “χρυσής αγελάδας” έδινε ανεξέλεγκτα, χωρίς δημοπρασίες και ελέγχους με απευθείας αναθέσεις. Δεν είναι το μοναδικό έργο που είναι σε αυτή την κατάσταση στην Ελλάδα».
Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον απογοητευμένο Χανιώτη που βλέπει το κλειστό, ολυμπιακών προδιαγραφών, κολυμβητήριο στο Ακρωτήρι να ρημάζει, αλλά στον υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη.
Κι έστω κι αν δεν συνηθίζεται, είναι τουλάχιστον οξύμωρο κυβερνητικά στελέχη να αντιπολιτεύονται παλαιότερες κυβερνήσεις τους.
Ομως το πρόβλημα δεν είναι ασφαλώς οι λογικοί ακροβατισμοί ενός πολιτικού, αλλά ότι ένα σημαντικό έργο που βρίσκεται στον “αέρα” από το 2008 εγκαταλείπεται χωρίς κανένα ενδοιασμό στην τύχη του από τους γεννήτορές του.
Τι κι αν ξοδεύτηκαν 5 εκατ. ευρώ για την κατασκευή του και δεν λειτούργησε ούτε μια ημέρα; Τι κι αν δεν αποδόθηκε μέχρι σήμερα καμία ευθύνη για ποιος και τι έφταιξε γι’ αυτό το σκάνδαλο; Τι κι αν το κολυμβητήριο στη Ν. Χώρα μοιάζει με “βαρέλι δίχως πάτο” αφού η συντήρηση των γερασμένων εγκαταστάσεων και τα κοστοβόρα ενεργειακά συστήματα για τη θέρμανση των πισινών απαιτούν πάνω από 400.000 ευρώ ετησίως;
Η επίσημη Πολιτεία νίπτει τας χείρας της κι εμείς θα μείνουμε με τις απορίες.
Αλλωστε «δεν είναι το μοναδικό έργο που είναι σε αυτή την κατάσταση» στα Χανιά. Υπάρχει και το φράγμα Βαλσαμιώτη αλλά και το ποδηλατοδρόμιο στα Καθιανά που μας θυμίζουν πόσο ανεύθυνα μπορεί να ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα χωρίς να υπάρχει κανένας αρμόδιος για να αναλάβει την ευθύνη.
χαχα! οι αρμοδιοι και οι υπευθυνοι υπαρχουν και ειναι αυτοι που δινουν την εξουσια εκει που ξερουν οτι δεν πρεπει και που δεν απαιτουν την Νομο.