Με το ένα μέτρο πίσω από το άλλο, με μάσκες, self, rapid και PCR test, με ανασφάλεια, φόβο και άγνωστο υγειονομικό μέλλον, οι πολίτες της χώρας καλούνται να περάσουν μία δύσκολη Πρωτοχρονιά γεμάτη πρόστιμα, περιορισμούς στις μετακινήσεις, τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία.
Φτάνουμε σύντομα τα δύο χρόνια πανδημίας και αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η επιστημονική κοινότητα παρά τις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλει, δεν κατορθώνει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μία πολύ σοβαρή κατάσταση που κοστίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, χωρίς να συνυπολογίζεται το τεράστιο κοινωνικο-οικονομικό κόστος.
Το γεγονός και μόνο ότι τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο, ότι αλλεπάλληλες συσκέψεις δεν επαρκούν και λαμβάνονται νέες αποφάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα αυτά δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε τεντωμένη κλωστή· και αυτό όχι μόνο με την πολύ μεγάλη λόγω της παραλλαγής Όμικρον αύξησης κρουσμάτων.
Τι απομένει να δούμε ακόμη; Όχι πάντως πάλι καθολικό lockdown. Ασφυξία όμως έχει επέλθει στις τσέπες μας, από τη σπατάλη των tests και μασκών, που το κράτος απαιτεί εδώ και τώρα να είναι ενισχυμένες.
Μήπως να σκεφθούν να τα επιδοτήσουν όλα αυτά, γιατί από καιρό δεν περισσεύει παράς; Μήπως να αναλογίζονται το πρόσθετο αυτό έξοδο σε μία μέση οικογένεια, πριν αυστηροποιούν τις εκάστοτε διατάξεις;