Τι είναι εξυπνάδα; Να κοροϊδεύεις τους άλλους για να πετυχαίνεις ο,τι θες ή να μπορείς να βρίσκεις τρόπους να λύσεις τα καθημερινά σου προβλήματα και ταυτόχρονα να συμμετέχεις στην προσπάθεια επίλυσης των κοινωνικών ζητημάτων; Αναμφισβήτητα, η εξυπνάδα ή ευφυΐα είναι χάρισμα εκ γενετής. Και όπως λένε και οι ειδικοί, σχετίζεται και με το πνεύμα, το νου του ανθρώπου, που είναι το ιθύνον όργανο στη δημόσια και στην ζωή του, και με τη διάνοιά του, τη σκέψη του με την οποία κρίνει και ερμηνεύει τα πάντα, αντιμετωπίζει τα παρόντα, προβλέπει τα μελλοντικά και προετοιμάζεται…
Παλαιότερα, λοιπόν, είχε καλλιεργηθεί η θέση ότι πιο έξυπνοι είναι όσοι ανήκουν στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα ή με άλλα λόγια ότι η ευφυΐα δεν είναι εξίσου κατανεμημένη στις διάφορες κοινωνικές τάξεις.
Αυτό στην πορεία του χρόνου αποδείχτηκε και αποδείχνεται λανθασμένο. Σε κάθε κοινωνική τάξη, όπως όλοι βλέπουμε στις μέρες μας, υπάρχουν, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή και φύλο, οι γενετικά πολύ έξυπνοι, οι λιγότεροι ευφυείς και οι βραδύνοι.
Είναι στον καθένα μας εύκολο στην εποχή μας να ιδεί και να διακρίνει ότι το διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικοπολιτικό περιβάλλον επηρεάζει διαφορετικά και πολυποίκιλα τον καθένα μας, αλλά όμως νομίζω πως η διαφορά στο βαθμό ευφυίας και πρόσληψης όσων γίνονται γύρω μας μάλλον οφείλεται και σε γονιδιακούς λόγους και όχι αποκλειστικά σε περιβαλλοντικούς ή κληρονομικούς. Όταν λέμε γονιδιακούς, εννοούμε με ποιον τρόπο το άτομο αυτό καθεαυτό επιστρατεύει όλες του τις διανοητικές του δυνατότητες και τις ψυχοπνευματικές δυνάμεις και δυνατότητες ώστε να μπορεί να κατανοεί την έννοια του λόγου και ξέρει να τον χρησιμοποιεί προφορικά ή γραπτώς. Επιπλέον, να δύναται να προσδιορίζει και να ερμηνεύει τις σχέσεις μεταξύ προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων στο στενότερο και στο ευρύτερό του περιβάλλον. Και συνάμα, να μπορεί να αντιλαμβάνεται ο,τι γίνεται γύρω του και να βρίσκει την αιτία και το αποτέλεσμα σχετικά με την ύπαρξη και λειτουργία δομών και πραγμάτων που το περιβάλλουν μετά από παρατήρηση και προσοχή ώστε να ξέρει πώς θα τα αντιμετωπίσει…
Θα καταλήξουμε, επομένως, το παρόν σημείωμα με την πασίγνωστη και επαληθευόμενη καθημερινά διαπίστωση του καιρού μας ότι (ο πιο) έξυπνος δεν είναι ο “κομήτης ξερόλας” ή ο “φωστήρας δοκησίσοφος”, αλλά εκείνος που μπορεί να χρησιμοποιεί, με προνοητικότητα και διορατικότητα, τα διανοητικά του χαρίσματα και τις πνευματικές του δυνάμεις και υπέρ όλων και υπέρ του εαυτού του…
