Όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, δεν ήσαν έκπληξη για τους Ευρωπαίους. Τα περίμεναν, αλλά δεν μπορούσαν, να τα αποτρέψουν. Ο Σόλτς εξέφρασε την απογοήτευσή του, διότι απ’ τις συνομιλίες, που είχε με τον ομόλογό του στο Κρεμλίνο κατάλαβε, όπως δήλωσε, ότι «ο Πούτιν θέλει ν’ αλλάξει τα σύνορα στην Ευρώπη». Στοχεύει να καταλάβει, το Κιέβο, να συλλάβει και να δικάσει την κυβέρνηση για βίαιη μεταχείρηση των Ρωσόφωνων και να διορίσει κυβέρνηση, που να πρόσκειται στη Ρωσία. Κατόπιν να αποχωρήσουν τα Ρωσικά στρατεύματα στις επαρχίες, των οποίων αναγνώρισε την ανεξαρτησία τους. Βλέπουμε το ίδιο σχεδόν σενάριο, που παίχθηκε πριν 50 χρόνια στην Κύπρο. Και εδώ συμβαίνει «όταν τα βουβάλια τσακώνονται στο βάλτο, να την πληρώνουν τα βατράχια».
Σε κάθε παρόμοια επέμβαση, όπως συνέβη στην Ουκρανία, ο χρόνος διαρκεί λίγο σε κάποιο σημείο εκεχειρίας. Και οι Ρώσοι θέλουν να τελειώνουν γρήγορα με αυτό, που άρχισαν. Να πετύχουν τους στόχους τους, εφ’ όσον η Ουκρανία από μόνη της δεν μπορεί ν’ αποτρέψει τα γεγονότα και η Δύση το μόνο, που θα την ενδιέφερε, είναι το πώς θα σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Ως τόσο η οριστική διευθέτηση της διένεξης θα πάρει κάποιο χρόνο, όπως έγινε και με την Κριμαία, που μετά ένα χρόνο κατέληξαν στη Συμφωνία του Μίνσκ Ι και ΙΙ.
Οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ στο ζήτημα εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν στάθηκαν στο ύψος τους. Οι κυρώσεις, που λέγεται πως θα επιβληθούν, θα πλήξουν τη Ρωσική οικονομία, αλλά θα υπάρξουν και παρεπόμενες συνέπειες, που θα μοιάζουν, σαν να πυροβολούμε τα πόδια μας. Θα είναι καταστροφικές όσο αυτές που προηγήθηκαν στην Ουκρανία και θα ’χουν αντίκτυπο σ’ όλους μας με το ενεργειακό.
Η Δύση φέρεται υπερασπιζόμενη το Δ. Δίκαιο και επιβάλλει κυρώσεις σ’ αυτούς, που το καταπατούν. Όμως κυρώσεις που επιβάλλονται μονομερώς θεωρούνται παράνομες αν δεν έχουν εγκριθεί απ’ το Σ.Α. του Ο.Η.Ε. Συμβαίνει αυτή την περίοδο, να προεδρεύει εκεί η Ρωσία και σίγουρα θ’ ασκήσει βέτο. Εφόσον το Σ.Α. δεν εγκρίνει τη λήψη μέτρων μιας χώρας εναντίον μιας άλλης, τότε μιλάμε για την επικράτηση νόμου του φαρουέστ.
Ο επαναπροσδιορισμός συνόρων δεν επιτρέπεται, να γίνεται κατ’ αυτόν τον βίαιο τρόπο. Κι όμως έχει γίνει το πρώτον απ’ την Τουρκία στο Κυπριακό, ακολούθησε η Δύση με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στο Κόσοβο, στη Συρία, στο Ιράκ και σ’ άλλα κράτη και ήρθε η Ρωσία τώρα με την Ουκρανία.
Το Δυτικό σύστημα υποστηρίζει τα συμφέροντά του χρησιμοποιώντας τους συμμάχους του.
Μόλις το πετύχει, τους ξεχνά. Η Ελλάδα εν προκειμένω να συνηγορήσει στην επιβολή κυρώσεων, αλλά την ώρα που λαμβάνονται αυτές για την Ρωσία, να πάρουν αντίστοιχες για την Τουρκία. Δεν μπορεί ν’ αρκούμεθα σε υποσχέσεις, να θεωρούμεθα δεδομένοι και όταν υπάρχει κατάφορη παραβίαση του Δ. Δικαίου, να γίνεται επιλεκτική επιβολή κυρώσεων.
Θα μου πείτε ποια ελληνική κυβέρνηση είχε και έχει τα “κότσια” να ζητήσει αυτού του είδους επιβολές κυρώσεων και για την Κυπριακή τραγωδία;
