Ποιος θα μας σώσει από τους… «σωτήρες» μας;

Πράξη 1: «Ήρθε επιτέλους η ώρα. Γάμος για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου με πλήρη δικαιώματα και δικαίωμα τεκνοθεσίας… είναι ζήτημα αξιών και ουσίας…», δηλώνει αρχηγός κόμματος εξουσίας στην προεκλογική του εκστρατεία, κατηγορώντας άλλο κόμμα που δηλώνει την αντίθεση του στο θέμα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια (όχι από το τόξο των κομμάτων που έχουν ως προμετωπίδα, χρησιμοποιούν; την πίστη) ότι: «….περιορίζεται σε μία στείρα κριτική προς τη Δύση γενικά, αποφεύγει να επιχειρηματολογήσει επί της ουσίας του θέματος και καταλήγει να χάσει από την οπτική του τον ίδιο τον άνθρωπο, εκφράζοντας βαθιά συντηρητικές και ομοφοβικές θέσεις».
Πράξη 2: «Σεβασμιώτατε, (μου είπε προ ολίγων ημερών συνομιλητής –προβεβλημένος υποψήφιος κόμματος εξουσίας-), σε αυτές τις εκλογές ο λαός θα πρέπει να επιλέξει ποιοί θέλει να τον κυβερνήσουν. Οι άθεοι ή αυτοί που έχουν μέσα τους Θεό». Απάντησα: «Το τι θα επιλέξει ο λαός είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Οι εκλογές είναι η κορυφαία έκφραση-γιορτή της Δημοκρατίας. Μου δίνετε όμως την ευκαιρία να σας ρωτήσω το εξής: Τι είναι πιο τίμιο και ηθικό; Να είσαι ειλικρινής και να δηλώνεις την ταυτότητα σου, τα πιστεύω και τις προθέσεις σου, ή να είσαι υποκριτής, να συμφωνείς με όλους και με όλα και να έχεις το ένα σου πόδι στην μία βάρκα και το άλλο στην άλλη, προς άγραν ψήφων»; «Έχετε δίκιο Σεβασμιώτατε, πολλές φορές συμβαίνει και αυτό στην πολιτική», ανταπάντησε και η συζήτηση στράφηκε αλλού καθώς, ο ίδιος υποψήφιος, απάντησε σε παρόμοια με το θέμα ερώτηση τρίτου προσώπου: «… εστιάζουμε στα γενικά και όχι στα επιμέρους θέματα»! Προς αποφυγή παρερμηνειών δηλώνουμε ότι η συζήτησις αυτή, η οποία είναι αυθεντική και αυτολεξεί, έγινε σε γεωγραφικό χώρο εκτός του Νομού Χανίων.
Πράξη 3η: Πριν από λίγο καιρό ήρθε ένα παιδί, διανύει την εφηβεία, και ζήτησε να μιλήσουμε. «Θέλω να με βοηθήσετε. Μέσα μου γίνεται μια πάλη. Νιώθω ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο με εμένα, την ίδια ώρα όμως ακούω μια φωνή μέσα μου που μπαίνει εμπόδιο, μια φωνή που δεν με αφήνει να προχωρήσω. Παλεύω μέσα μου και δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω αν υπάρχει σωστό η λάθος, δεν ξέρω ποιό είναι αυτό…», ανάμεσα στα άλλα της κουβέντας του παιδιού. «Παιδί μου η Εκκλησία σε αγαπά. Ο Χριστός, η Παναγία μας, οι Άγιοι μας, όλοι σε αγαπούν και μαζί με Εκείνους και εμείς που μας εμπιστεύεσαι την πάλη σου αυτή. Κανείς δε σε δικάζει, κανείς δεν σε κατηγορεί, κανείς δεν σε κρίνει για αυτή σου την επιθυμία, την έλξη που λες ότι αισθάνεσαι για πρόσωπα του ίδιου φύλου με εσένα. Η Εκκλησία είναι αγάπη και προσφέρει αγάπη, σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους ζητούν την βοήθεια Της. Η φωνή, που λες ότι ακούς μέσα σου, είναι η φωνή της συνείδησης σου, είναι η φωνή του Θεού που μιλά μέσα σου· η φωνή που θέλει να σε βοηθήσει να πάρεις την σωστή απόφαση, να βρεις ισορροπία στην ζωή σου. Αυτή η πάλη θα είναι δύσκολη, αλλά όχι άνιση. Εμπιστέψου αυτή την φωνή και όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Μετά από την θαλασσοταραχή, μετά από την φουρτούνα έρχεται η γαλήνη και η ηρεμία και αυτή έχει περισσότερη αξία όταν είναι μετά από μεγάλη τρικυμία», η απάντηση στην αγωνία, τον προβληματισμό της εφηβείας.
Πράξη 4η: «Παράταση δόθηκε από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στην παραμονή της θαυματουργού Εικόνας «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», έπειτα από αίτημα της Εκκλησίας», η είδηση της ημέρας. Αιτία: Οι χιλιάδες λαού που κατακλύζουν την Μητρόπολη των Αθηνών, από κάθε άκρο της Πατρίδας μας, όλες αυτές τις ημέρες που η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας έχει τεθεί σε προσκύνημα. Αναρίθμητες χιλιάδες κόσμου, ένα ατελείωτο ποτάμι όλων των ηλικιών, περιμένουν υπομονετικά επί ώρες πολλές. Δεν κουράζονται, δεν διαμαρτύρονται, δεν μεμψιμοιρούν. Αντιθέτως: τους ξεκουράζει, τους γεμίζει την ψυχή, τους ανασταίνει, το δάκρυ, η προσευχή, το άγγιγμα του πόνου που θα καταθέσουν ενώπιον της θαυματουργού Εικόνας της Παναγίας μας. Το φορτίο γίνεται πιο ανάλαφρο, γεμίζει η ψυχή, ανασταίνεται η ζωή, ανακουφίζεται ο πόνος. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το ατελείωτο και ολοένα αυξανόμενο ποτάμι του λαού, δηλωτικό της ταυτότητας του, πώς να μην δοθεί παράταση παραμονής της θαυματουργού Εικόνας; πώς να μην μείνει ανοικτή όλο το 24ώρο η Μητρόπολις Αθηνών; πώς να μην υποκλιθούμε στην ευλάβεια, την πίστη, το ψυχικό μεγαλείο αυτού του λαού που αποκούμπι του έχει την Παναγία;
Πράξη 5η: Αυτή… θα παιχτεί την επόμενη Κυριακή, μετά την Θεία Λειτουργία. Όταν αυτός ο λαός θα λειτουργηθεί, θα κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και θα εκφράσει την λαϊκή του βούληση, μέσα από την κορυφαία έκφραση-γιορτή της Δημοκρατίας, ασκώντας το εκλογικό του δικαίωμα. Ενός λαού που η κρίση του κρίνει και θα κρίνει όλους μας. Καθώς, ως σημειώνει και ο ιερός Χρυσόστομος: «..Γιατί, όταν ο άρχοντας αγαπάει τον πολίτη, τότε όλα τακτοποιούνται. Δεν ζητούμε τόσο την αγάπη από τον πολίτη, αλλά την αγάπη από τον άρχοντα προς τον πολίτη…. ….Από την άλλη πλευρά όταν οι άρχοντες στερούνται της πολιτικής αρετής και δεν ελέγχονται, τότε καθίστανται οι ίδιοι πρόξενοι ανωμαλίας και κοινωνικής καταστροφής. Όταν οι άρχοντες είναι ηθικά ασθενείς, τότε και ο λαός τους μιμείται στο κακό και στο άδικο. Γιατί, όταν το κεφάλι δεν είναι υγιές, πώς είναι δυνατόν να παραμένει εύρωστο το υπόλοιπο σώμα; Πρόσεξε λοιπόν, άρχοντα, πόση ανωμαλία μπορείς να προκαλέσεις με την ανεντιμότητά σου στην κοινωνία».
Καλή φώτιση σε όλους μας. Άρχοντες και αρχόμενους!