Κύριε διευθυντά,
ούτε οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές, ούτε οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, ούτε οι Γερμανοί και οι Ρώσοι, ούτε κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο στη διάσκεψη του Βερολίνου ή οπουδήποτε αλλού, δε θέλει και δε μπορεί να εγγυηθεί την Ειρήνη για τους λαούς στη γειτονική Λιβύη και συνολικότερα στη γειτονιά μας και όπως δείχνει συνεχώς η ζωή σε κανένα σημείο του κόσμου. Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, ξανά Ιράκ, Ουκρανία, Λιβύη, Συρία, Υεμένη, είναι η τραγική ακολουθία χωρών που οι ιμπεριαλιστές, εμπρηστές του πολέμου, σκορπούν χρόνια τώρα θάνατο, προσφυγιά, καταστροφή. Μόνο ερώτημα είναι ποια χώρα και ποιος λαός έχει σειρά. Αυτή είναι η φύση του ιμπεριαλισμού. Και όταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για Ειρήνη ετοιμάζουν τον επόμενο πόλεμο.
Είναι εξοργιστικά ψεύτικα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και όλου του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης που, τάχα για χάρη της Ειρήνης, μετατρέπουν τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και συμμαχούν τυχοδιωκτικά με τη χούντα της Αιγύπτου και το μεγαλύτερο εμπρηστή του πολέμου στην περιοχή, το σιωνιστικό Ισραήλ. Αν θέλουμε να υπερασπιστούμε την Ειρήνη πρέπει να πολεμήσουμε τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Να αντισταθούμε αποφασιστικά σα λαός, κόντρα στις αστικές επιλογές, στη μετατροπή της χώρας μας σε πολεμικό τους ορμητήριο. Να παλέψουμε για να ανατραπεί η πολιτική υπηρέτησης των ΗΠΑ και η πολιτική των τυχοδιωκτισμών που οξύνουν επικίνδυνα τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας- Τουρκίας. Οι δύο αστικές τάξεις διεκδικούν στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής τους εξάρτησης συμφέροντα και όμορους ρόλους στην περιοχή, μα οι δύο λαοί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Να πούμε επομένως αποφασιστικά όχι στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.
Τα αεροπλανοφόρα των Γάλλων ιμπεριαλιστών και η επέκταση των βάσεων των Αμερικάνων, κάθε άλλο παρά θα μας «σώσουν» από τον υπαρκτό κίνδυνο ελληνοτουρκικού πολέμου που γεννά ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των αστικών τάξεων στις δύο όχθες του Αιγαίου. Αντίθετα, η μετατροπή της χώρας μας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ με βάσεις σ’ όλη τη χώρα, πυρηνικά και άμεση υποστήριξη και εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, γεννά θανάσιμους κινδύνους περισσότερο από ποτέ. Είναι καιρός να τεθεί σοβαρά και με όρους λαϊκής πάλης το ζήτημα τι γυρεύουν οι Ελληνες φαντάροι σε διάφορα σημεία εκτός συνόρων, από που και ως που η συζήτηση για αποστολή πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία, ποια υπεράσπιση της Ειρήνης και των συμφερόντων του λαού μας υπηρετούν οι ελληνικές φρεγάτες δίπλα στα αεροπλανοφόρα ΗΠΑ – Γαλλίας που επιβάλλουν την ιμπεριαλιστική κυριαρχία στη Μεσόγειο και ο ελληνικός στρατός στη Λιβύη; Οι δηλώσεις Παναγιωτόπουλου ότι θα χύσουμε και το αίμα μας ξανά για τη συμμαχία με τις ΗΠΑ, όπως φαίνεται δεν ήταν λεκτικό ολίσθημα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε και αν θέλουμε να παλέψουμε ενάντια στα πολεμικά σφαγεία που εξυφαίνουν συστηματικά οι ιμπεριαλιστές δεν πρέπει να καθυστερούμε.
Μόνο η πάλη των λαών που έχουν αντικειμενικά συμφέρον και θέλουν την Ειρήνη μπορεί να αποτρέψει τα πολεμικά σφαγεία, που πλησίασαν πλέον και στη χώρα μας. Να παλέψουμε αποφασιστικά ενάντια στον επικίνδυνο εναγκαλισμό που επιλέγει η κυβέρνηση και όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ. Οχι στη μετατροπή του τόπου μας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ. Οχι στην εμπλοκή στα καταστροφικά για τους λαούς ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αυτή θα είναι η συζήτηση στην εκδήλωση του ΚΚΕ (μ-λ) την Τρίτη 21-1 στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Χανίων, με στόχο τη συμβολή στο δυνάμωμα της μαζικής λαϊκής πάλης ενάντια στον πόλεμο που αλληλοτροφοδοτείται μ’ όλα τ’ άλλα μέτωπα της πάλης του λαού μας.
Οι αρνητικοί συσχετισμοί σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών παγκόσμια , είναι μια άσχημη πραγματικότητα. Ιδιαίτερα στη χώρα μας στη συγκυρία, η λαϊκή πάλη υπολείπεται σοβαρά της ανάγκης αντίστασης στη σφοδρή επίθεση του συστήματος. Στη βάση αυτή, η ντόπια πλουτοκρατία κάνει τώρα και τη γεωπολιτική κρίση στην περιοχή ευκαιρία και επιβάλει τη φασιστικοποίηση, για να παραλύσει το λαό από την ανάγκη του να παλέψει και να διεκδικήσει την ειρήνη, τη ζωή και τα δίκια του, που συνεχίζουν να λεηλατούνται ακατάπαυστα. Ομως οι συσχετισμοί ανατρέπονται μέσα από τη λαϊκή πάλη και μόνο μέσα απ’ αυτή. Η εργατική τάξη και ευρύτερα οι εργαζόμενοι στη Γαλλία και σε μια σειρά άλλες χώρες αποκαλύπτουν πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, η ταξική πάλη θα υπάρχει όσο υπάρχουν τάξεις και εκμετάλλευση και όποιοι θέλουν μπορούν να την υπηρετήσουν κόντρα σε λεγκαλισμούς, αναχωρητισμούς βάση διαφόρων σχεδίων και εύκολους δρόμους, που συχνά όπως δείχνει η ζωή υπηρετούν το σύστημα της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης,
μέλος του ΚΚΕ(μ-λ)
