Πρωτοπόρος στα τροχαία δυστυχήματα η χώρα μας. Ο λαός μας πληρώνει φόρο αίματος στον «Μολώχ της ασφάλτου» που είναι η αιτία θανάτου των νέων, μη υπολογιζομένων των βαριά και μη αναστρέψιμων τραυματισμών, με τεράστιο κόστος, απ’ τις μόνιμες σωματικές βλάβες, ψυχολογικό και οικονομικό, στις οικογένειες και στην εθνική οικονομία.
Θα περιμέναμε να είχαμε κάποια μείωση των δυστυχημάτων κατά τους χρόνους της καραντίνας, αλλά τούτο ήταν φρούδες ελπίδες, καθ’ όσον από στατιστικά στοιχεία τα αποτελέσματα ήσαν τα κάτωθι: Το 2017 είχαμε 730 νεκρούς, το 2018 709, το 2019 701, το 2020 531, το 2021 574, το 2022 635. Για το 2023 έχουν καταγραφεί 518 νεκροί μέχρι τέλους Οκτωβρίου. Οι αιτίες είναι πάμπολλες και γνωστές σε όλους τους εποχούμενους που δεν εφαρμόζονται.
Οι τραγωδίες στους δρόμους αμέτρητες, τα αίτια γνωστά. Όπως, οι δικυκλιστές χωρίς κράνος, οι οδηγοί δίχως ζώνες ασφαλείας, οι συνομιλίες με τα κινητά, οι παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ. και των οδοσημάτων της Τροχαίας, η πολύωρη οδήγηση φορτηγών και πούλμαν χωρίς συνοδηγό, η κακή έως κάκιστη κατάσταση των δρόμων, πολλοί των οποίων είναι καρμανιόλες, με πρώτους την οδό Πατρών – Πύργου στην Πελοπόννησο και τον Β.Ο.Α.Κ.
Η έξαρση των τροχαίων παραβάσεων παρατηρείται κατά τις εορταστικές περιόδους ανεξάρτητα από τα μέτρα που παίρνει η Τροχαία σ’ όλο το εθνικό και επαρχιακό δίκτυο της χώρας. Τα μέτρα της, όπως φαίνεται απ’ τους αριθμούς των νεκρών είναι αναποτελεσματικά. Ωστόσο έχουμε καταταγεί στο θέμα της οδικής ασφάλειας στους τελευταίους της Ε.Ε., η οποία έχει αναπτύξει «σχέδια δράσεως μείωσης των τροχαίων με εντυπωσιακά αποτελέσματα» που οι πολίτες τους εφαρμόζουν, ενώ εμείς τα παίρνουμε αψήφιστα. Οι εποχούμενοι έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αλλά όταν συμβεί το δυστύχημα αναθεματίζουν την «κακιά στιγμή».
Τα θύματα της μάστιγας της ασφάλτου δεν είναι αριθμοί απ’ τους οποίους βγαίνουν συμπεράσματα και στατιστικά στοιχεία, αλλά είναι νέοι και νέες που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Όσοι από τύχη γλίτωσαν, έχουν συστήσει τον Πανελλήνιο Σύλλογο «SOS Τροχαία Εγκλήματα» με σκοπό την αρωγή των θυμάτων και των οικογενειών τους, επιπλέον τις συνεχείς υποδείξεις και προσπάθειες μήπως και ελαχιστοποιηθεί ο θρήνος των νεκρών και των τραυματιών στον «πόλεμο της ασφάλτου», μήπως οι κυβερνώντες σκύψουν και ασχοληθούν σ’ αυτό το «πρόβλημα», να πάψουμε να είμαστε στις χειρότερες θέσεις από άποψη θανάτων και τραυματισμένων τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες.
*Φωτ. αρχείου
