«Ιμπεριαλισμός και φτώχεια πάνε μαζί» δηλώνει ο Γιάννης Χαρτζουλάκης υποψήφιος βουλευτής Χανίων με το ΚΚΕ (μ-λ) μιλώντας στα “Χ.Ν.”
Ο ίδιος τονίζει την πολιτική πρόταση του κόμματος του που έχει να κάνει με την «αντίσταση και τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα» και υπογραμμίζει την ανάγκη ανασυγκρότησης του Λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και όχι μόνο.
• Στο πολιτικό σας πρόγραμμα, σχεδόν μονοπωλιακό χαρακτήρα έχει το θέμα των Βάσεων, του ιμπεριαλισμού, της εξάρτησης κ.λπ. Αν δηλ. φύγουν οι Βάσεις και απεγκλωβιστεί η χώρα από τον δεσμό των ΗΠΑ, θα λυθούν ως διά μαγείας όλα τα υπόλοιπα προβλήματα;
Νομίζω ότι δεν έχετε δίκιο σ’ αυτό ή μάλλον έχετε παραφράσει το πρόγραμμα, τις απόψεις μας, γιατί νομίζω σε σημαντικό βαθμό αυτό που προσπαθούμε να αναδείξουμε είναι και το ζήτημα της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, δηλ. τα βάσανα που περνάει ο λαός μας. Γιατί δεν είναι μόνο το ζήτημα της Ειρήνης, των Βάσεων και του πολέμου, είναι και η άλλη πλευρά, η φτώχεια, που αυτά πάνε μαζί. Δηλαδή η φτώχεια και ο ιμπεριαλισμός πάνε μαζί…
• Μα αυτό σας ρώτησα… πάει μαζί φτώχεια και ιμπεριαλισμός, άρα είχα δίκιο όταν σας είπα ότι τα συνδέετε όλα με τον ιμπεριαλισμό;
Συνδέουμε την φτώχεια και με τον ιμπεριαλισμό, όμως και στις χώρες που δεν είναι συνδεδεμένες με τον ιμπεριαλισμό, η φτώχεια και η βαρβαρότητα καλά κρατεί. Π.χ. η Γαλλία, μια χώρα ιμπεριαλιστική, βλέπουμε τι δείχνουν οι τελευταίες κινητοποιήσεις, αλλά και άλλες χώρες που δεν είναι εξαρτημένες. Το κεφάλαιο είναι παντού βίαιο και όσο η εργατική τάξη είναι αποσυγκροτημένη ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, νομίζω ότι έχουν βρει την ευκαιρία πιο αντιδραστικές δυνάμεις του κεφαλαίου, παγκόσμια, και προσπαθούν να πάρουν πίσω ό,τι έχει κατακτήσει η εργατική τάξη τον προηγούμενο αιώνα.
• Σε ό,τι αφορά το αντιβασικό κίνημα στον οποίο μετέχετε έχει υποχωρήσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια στα Χανιά. Δηλ. αν και έχουμε κάποιες πορείες, κάποιες διαμαρτυρίες, η συμμετοχή του κόσμου είναι περιορισμένη, αφού πολύς κόσμος αντιμετωπίζει το ζήτημα των Βάσεων ως ένα αναγκαίο κακό. Δεν σας προβληματίζει αυτό;
Ο κόσμος έχει δείξει πόσο “αγαπάει” τους φονιάδες των λαών, ιδιαίτερα του Αμερικάνους και μάλιστα πρόσφατα. Ας θυμηθούμε την ιστορία με το Ιράκ πόσος κόσμος έβγαινε στον δρόμο, με τη Γιουγκοσλαβία κτλπ. Το γεγονός ότι το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, το αντιβασικό κίνημα έχει υποχωρήσει στις μέρες μας το βλέπουμε, όμως αυτό δεν έχει να κάνει με την αποδοχή του κόσμου (άλλωστε οικονομικά αυτοί που κερδίζουν απ’ αυτή την ιστορία είναι πολύ λίγοι). Έχει να κάνει με το ότι, όλα αυτά τα χρόνια έχει προπαγανδιστεί, έχει “δουλευτεί”, έχει περάσει σε ένα σημαντικό βαθμό η άποψη στους λαούς ότι με τους ιμπεριαλιστές, με τις Βάσεις δεν μπορούμε να τα βάλουμε, η πάλη του λαού δεν έχει αποτελέσματα. Και αυτό δεν το βλέπουμε μόνο σ’ αυτό το ζήτημα, το βλέπουμε και στα εργασιακά ζητήματα, δηλαδή αν σκεφτούμε ότι από το 2010 μέχρι το 2015, ο εργαζόμενος έχει χάσει το 30% από το εισόδημά του, έχουν περάσει τόσα μέτρα, και σημαντικές κινητοποιήσεις δεν έχουν γίνει, αυτό δεν σημαίνει ότι αρέσει στον κόσμο η φτώχεια και η εξαθλίωση!
• Εχουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τεσσερισήμισι χρόνια που αυτοπροσδιορίζεται και δηλώνει Αριστερή και έχει συναινέσει όχι μόνο στην επέκταση της Βάσης της Σούδας, αλλά και σε άλλου τύπου διευκολύνσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα. Δεν σας προβληματίζει, ότι μία πολιτική δύναμη που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερή αποδέχεται τον ρόλο των Βάσεων και τον ενισχύει;
Έχει παίξει, σίγουρα, πολύ καλά τον ρόλο του ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά τα χρόνια και όχι μόνο σ’ αυτό τον τομέα αλλά και σ’ άλλους, αφού μην ξεχνάτε ότι ψήφισε το 3ο μνημόνιο. Μια δύναμη, που είχε αναφορά την Αριστερά. Πιστεύω δηλ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε με πολύ καλό τρόπο τα συμφέροντα του συστήματος όλα αυτά τα χρόνια και αυτό του το αναγνωρίζουμε. Το ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ, ακόμη και τώρα που είμαστε σε προεκλογική περίοδο, του δίνει συνεχώς συγχαρητήρια, έχει να κάνει μ’ αυτό τον ρόλο. Αλλά εγώ θα ‘λεγα το εξής: αυτές οι δυνάμεις οι οποίες είναι στην υπηρεσία του συστήματος και μέσα σ’ αυτούς είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, και η Ν.Δ. και μια σειρά άλλα κόμματα μικρότερα,κάνουν τη δουλειά τους, αυτός είναι ο στόχος τους. Μια δύναμη όμως που θέλει να έχει αναφορά τον Λαό και την εργατική τάξη, προφανώς πρέπει να θέσει άλλους στόχους . Η πραγματικότητα είναι σκληρή· Ο κίνδυνος του πολέμου είναι κοντά, η ΝΑ Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε μια περιοχή όπου ανταγωνίζονται μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και η Ελλάδα έχει ενταχθεί πλήρως με τα Αμερικανονατοϊκά σχέδια, έχει κάνει συμμαχίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και αυτό δεν μπορεί να μας εφησυχάζει. Ας θυμηθούμε λίγο το 1922, ο Βενιζέλος με τους ισχυρούς ήταν, είδαμε τι έγινε το 1974 με την Κύπρου, με τους ισχυρούς ήταν η Ελλάδα και τότε και είχαμε αυτά τα αποτελέσματα που είχαμε. Εμείς δεν εφησυχάζουμε ότι η Ελλάδα είναι με τους ισχυρούς…Για μια Αριστερή δύναμη, για μια επαναστατική δύναμη, για μια δύναμη που παλεύει και θέλει να συμβάλει στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και οραματίζεται και μια άλλη κοινωνία, την επανάσταση και τον σοσιαλισμό, δεν μπορεί να μην μπαίνει στην ατζέντα της το ζήτημα της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει μαζί με Αμερικάνους και Βάσεις. Αυτά πάνε μαζί και πρέπει να το θέσουμε, ξέροντας ότι ο συσχετισμός είναι αρνητικός σήμερα.
• Εσείς από την ίδρυσή σας ως πολιτικός χώρος, ακόμη και στις πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές το 2012 και 2015 που είχατε μια συνεργασία με το Μ-Λ ΚΚΕ, παραμένετε σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Δεν φαίνεται, δηλαδή, το μήνυμά σας να το αποδέχεται η κοινωνία, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους οποίους απευθύνεστε, όπως και στα συνδικάτα και στα εργατικά σωματεία, πάλι η απήχησή σας είναι μικρή. Αυτό δεν σας προβληματίζει;
Αν ήταν αυτό το κακό στις μέρες μας, θα ήταν μικρό το κακό, δηλ. ότι το ΚΚΕ (μ-λ) έχει μικρή επιρροή στις μάζες ή ότι παίρνει λίγα ποσοστά στις εκλογές ο κακό είναι η πραγματική κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην εργατική τάξη. Δηλαδή δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα είμαστε εμείς μια δυνατή οργάνωση και θα υπάρχει αυτή η απο-συγκρότηση και διάλυση του εργατικού κινήματος, ή αυτή η αδυναμία που υπάρχει σήμερα και εκδηλώνεται με το να μην μπορεί να κερδίσει ο κόσμος στοιχειώδη πράγματα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που τη ζούμε στις μέρες μας παντού. Άρα λέμε ότι, το δυνάμωμα των Αριστερών οργανώσεων, συμβαδίζει με το δυνάμωμα του κινήματος. Κι άμα θέλετε η μεγάλη μας αγωνία και το μεγάλο βάρος που δίνουμε είναι σ’ αυτή την κατεύθυνση· το να βγει ο λαός στο προσκήνιο, να βγει στον δρόμο. Εκεί δυναμώνουν οι οργανώσεις, εκεί αναδεικνύονται οι αγωνιστές, εκεί θα βγουν οι νέοι επαναστάτες κομμουνιστές, μέσα στην ταξική πάλη, μέσα στον δρόμο, μέσα στον αγώνα. Νομίζω ότι εκεί πρέπει να συμβάλει κάθε μικρή ή μεγάλη δύναμη της Αριστεράς, δηλ. στο δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων.
• Είναι στην επικαιρότητα το ζήτημα των εξορύξεων και μάλιστα υπογράφηκαν οι πρώτες συμβάσεις για την πραγματοποίηση ερευνητικών γεωτρήσεων στα νότια και δυτικά της Κρήτης. Εσείς έχετε θέση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα; Είστε υπέρ; Αν τις διαχειρίζονταν το δημόσιο, στα πλαίσια κάποιας άλλης εξουσίας έτσι όπως την οραματίζεστε εσείς θα συμφωνούσατε με τις εξορύξεις ;
Αυτό που έχουμε ξεκαθαρίσει απόλυτα, είναι ότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Προσπαθούν οι διάφοροι κολοσσοί να εκμεταλλευτούν ή να αξιοποιήσουν τις όποιες ενεργειακές πηγές υπάρχουν και βέβαια σ’ όλο αυτό δεν είναι αμέτοχη η δική μας αστική τάξη, η οποία βλέπει ότι μπορεί ν’ ανοίξουν οι δουλειές της. Όσα κι αν είναι αυτά τα αποθέματα, όσο μεγάλα και πλούσια κι αν είναι, όπως τα διαφημίζουν, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο ελληνικός λαός, όπως και ο τούρκικος λαός, δεν πρόκειται να ωφεληθεί απολύτως τίποτα. Η περιβαλλοντική ρύπανση σίγουρα είναι ένα ζήτημα· Είδαμε τι έγινε στον κόλπο του Μεξικό. Δείτε την κατάσταση στη Νιγηρία μια χώρα με μεγάλη ποσότητα πετρελαίου και με ένα λαό σε εξαθλίωση!
