Η εμπλοκή των πανελλαδικής εμβέλειας Μ.Μ.Ε. στη διαμόρφωση της πολιτικής, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως σήμερα, έχει μία ιστορική διάσταση. Η παρέμβαση αυτή μπόρεσε να ισχυροποιηθεί είτε εξαιτίας της μη αυτονομίας και υπανάπτυξης του ελληνικού κομματικού συστήματος είτε εξαιτίας της αδυναμίας των δημοκρατικών θεσμών να λειτουργούν ορθολογικά. Σε συνθήκες καχεκτικής ή ημικοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όταν αυτές επικρατούσαν, το έδαφος ήταν θετικό για εξωθεσμικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Μεταξύ των παραγόντων που είχαν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν ήταν κυρίως ο στρατός και ο Τύπος. Στην πρώτη περίπτωση τα στρατιωτικά κινήματα ήταν ένα σύνηθες γεγονός έως το 1967, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η εμπλοκή των εκδοτικών συγκροτημάτων της Αθήνας στις πολιτικές εξελίξεις ήταν μάλλον κανόνας στο πλαίσιο της λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αν και το πρόβλημα με την εξωθεσμική παρέμβαση του στρατού επιλύθηκε οριστικά το 1974, το πρόβλημα με τις παρεμβάσεις των αθηναϊκών Μ.Μ.Ε. στην πολιτική ζωή εξακολουθεί και υφίσταται ακόμα και σήμερα εφόσον αυτά ενισχύθηκαν, ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’90. Με τη διαφορά ότι στις μέρες μας δεν πρόκειται για παρεμβάσεις, οι οποίες προέρχονται από τους παραδοσιακούς εκδότες που είχαν ιδεολογικές σχέσεις με τα κόμματα της εποχής, αλλά για επιχειρηματικούς μιντιακούς ομίλους που διαπλέκονται με το πελατειακό κράτος και το πιστωτικό σύστημα μέσου κρατικών συμβολαίων, ενισχύσεων και δημόσιων προμηθειών. Από το τελευταίο προκύπτει και η αποτυχία τους κατά την τρέχουσα περίοδο να τηρήσουν και τους κανόνες πολυφωνίας και τους κώδικες δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
* επίκουρος καθηγητής Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
