Πολυνομοσχέδιο – Μαξίμου κ.λπ.

Η απώλεια του δημοσιογράφου Θοδωρή Μιχόπουλου, ενός απ’ τους συνδετικούς κρίκους μεταξύ πρωθυπουργού και Τσακαλώτου για την ενημέρωσή τους επί των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, φρέναρε τους πανηγυρισμούς στο Μ. Μαξίμου για την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου προαπαιτουμένων της 3ης αξιολόγησης.
Και επειδή κάθε τόσο αναφερόμαστε για το Μ. Μαξίμου, ας πούμε μερικά γι’ αυτό το αρχοντικό. Η κατασκευή του άρχισε το 1912 και τελείωσε στα μέσα της 10ετίας του 1920. Ανήκε ιδιοκτησιακά στο μεγαλοτραπεζίτη Δημήτριο Μάξιμο, ο οποίος διετέλεσε εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός (24 Ιαν. – 29 Αυγ. 1947). Το 1952 η αξία του είχε εκτιμηθεί στο ποσό των 11,5 δισ. δρχ. Ο Μάξιμος το πούλησε στο Δημόσιο στη μισή αξία του με όλη την επίπλωση και τους πίνακες, να χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία επισήμων ξένων, όπως ο Τίτο το 1955 και η Θάτσερ το 1980.
Χρησιμοποιείται ως πρωθυπουργικό γραφείο με διαταγή Μ. Κουτσόγιωργα από το 1982 με πρώτον εγκαινιαστή τον Ανδρέα.
Σ’ αυτό λοιπόν το Μέγαρο οι άνθρωποι του προέδρου Τσίπρα αντιμετώπισαν το γεγονός της ψηφοφορίας στη Βουλή με συγκρατημένη αισιοδοξία, παρά το γεγονός της παραίτησης του υφυπουργού Παιδείας κ. Ζουράρι, ο οποίος ψήφισε το Ν/Σ και την προσχώρηση μιας βουλευτού της Ενωσης Κεντρώων στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Το περίεργο είναι ότι ψηφίστηκε ένα Ν/Σ όσον αφορά τα προνοιακά επιδόματα, τα εργασιακά, τα θέματα τζόγου κ.ά. που αλλάζουν τη ζωή των πολιτών. Ομως ενώ θα ‘πρεπε να έχει λειτουργήσει το πολιτικό κόστος με απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε και προσχώρηση της βουλευτού κας Μεγαλοοικονόμου, η οποία είχε ψηφίσει και τον Π/Υ. Στην παρουσα φάση σημασία έχει ότι σημαντικό ρόλο παίζουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, λόγω διαμαχιών.
Πάντως είναι άγνωστο αν τα μέτρα και οι διατάξεις 400 άρθρων του Ν/Σ θα εφαρμοσθούν και δεν γίνουμε μάρτυρες μονομερών ενεργειών σε επίπεδο ρητορικής. Το Ν/Σ θεωρείται μνημειώδες “αγλάισμα”(!!) καθ’ όσον όπως ομολογούν όσοι πρόλαβαν και το διάβασαν, οι διατάξεις του δεν προσειδιάζουν προς τη βαθύτερη έννοια του ελληνικού προβλήματος.
Βρίθουν από σωρεία συντακτικών και γραμματικών λαθών, που μπορεί να αλλοιώνουν τη βούληση του “νομοθέτη”, πράγμα, που δείχνει ότι σε άλλη γλώσσα εγράφη και εστάλη εδώ, όπου μεταφράσθηκε!
Αυτή η δουλειά δεν γίνεται το πρώτον. Σε όλα τα Ν/Σ προαπαιτουμένων έχει βάλει το χέρι του ο μέγας Αυστριακός τεχνοκράτης Τόμας Βίζερ επικεφαλής του Euroworking Group. Ο εν λόγω κύριος την ώρα που αντικαθίσταται ευρισκόμενος σε κρίση συνειδησιακής εξομολόγησης αυτοσχολιάζεται και παραδέχεται ότι «είμαστε απροετοίμαστοι για την κρίση…”. Μιλάει για λογαριασμό και της ευρωομάδας, για τη στάση της Κομισιόν που απ’ το 2009 κι ύστερα αναθεωρούσε τις προβλέψεις της κάθε δύο μήνες για την πορεία της ελληνικής οικ/κής κατάστασης που οι ίδιοι καθόριζαν. Τώρα που φεύγει, γίνεται αποκαλυπτικός όπως το άλλο “φιντάνι” ο Ντάϊσελμπλουμ.
Είπε ότι έχουμε δρόμο να διανύσουμε μέχρι το 2060 με τα παράλογα πλεονάσματα και κατηγόρησε τις πολιτικές ηγεσίες, που “αυτοπυροβολούντο” για μικροκομματισμό, υπονομεύοντας τη χώρα τους, αλλά και την κομματική καριέρα τους.
Ολοι οι διορισμένοι μεγαλόσχημοι των Ευρωπαϊκών οργάνων, οι πιστοί υπηρέτες των αρχόντων τους, που δεν τόλμαγαν όταν κρατούσαν τις δυνάμεις στα χέρια τους, να μιλήσουν, τώρα εξομολογούμενοι ταπεινώνονται και γίνονται είδωλα κακέκτυπων φαντασμάτων του εαυτού των.­­