Οταν μας το πρότεινε ο Γιάννης, μου φάνηκε καλή η ιδέα. Ομως ένα ταξιδάκι “αστραπή” στο Λονδίνο, τριών ημερών, τι να προλάβεις να δεις και να ακούσεις γιατί στην ουσία η καθαρή ημέρα παραμονής είναι με το ζόρι μιάμιση.
Ενας άλλος παράγοντας είναι και το “βροχερό Λονδίνο” όπως λένε. Τι θα γίνει θα μας κάνει το χατίρι ο θεός Απόλλωνας; Θα αφήσει τον Ηλιο του να λάμπει για δύο ημέρες όσο και η παραμονή μας; Εξάλλου, Ελληνας θεός είναι ο Απόλλωνας, γιατί να μη μας κάνει το χατίρι.
Για το δεύτερο ακούστηκαν οι προσευχές μας και όλες τις ημέρες είχαμε καλό καιρό. Μάλιστα για κάμποσες ώρες της ημέρας ο ήλιος έλαμπε ίσως και περισσότερο από την Ελλάδα.
Ομως, ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά στο αεροδρόμιο. Βέβαια είχαν προηγηθεί τα γεγονότα του Παρισιού και η δολοφονία των σκιτσογράφων του περιοδικού “Σαρλί”, μα μια ουρά περίπου 1 – 2 χλμ. δεν είναι ό,τι καλύτερο, όταν έχει προηγηθεί μια πτήση τρεισίμισι ωρών… Οταν ρώτησα, μα εμείς είμαστε από τις χώρες της σύμβασης Sengen της Ε.Ε., η απάντηση ήταν μα εμείς δεν αναγνωρίζουμε αυτή τη σύμβαση. Και όταν τους έδειξα την ταυτότητα και τους είπα πως στις χώρες της Ε.Ε. ισχύει σαν διαβατήριο, με δυσκολία τους έπεισα. Με άφησαν και πέρασα με την παρατήρηση, την άλλη φορά να έχεις μαζί σου διαβατήριο.
Μετά την ταλαιπωρία στον έλεγχο, χρειαστήκαμε άλλες τόσες ώρες μέχρι να φθάσουμε στο κεντρικό Λονδίνο, που βρισκόταν το ξενοδοχείο. Το αεροδρόμιο (Στάνστεντ) βρίσκεται περίπου 2 – 3 ώρες με το λεωφορείο από το κέντρο. Οταν φθάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο κατάκοποι πέσαμε στο κρεβάτι. Εξάλλου η ώρα είχε πάει 11 και βάλε. Στο Λονδίνο βέβαια ήταν νωρίς, επειδή πάνε δύο ώρες πίσω από την Ελλάδα.
ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Κρίνω σκόπιμο πως θα πρέπει, έτσι σαν εισαγωγή, να σας πω μερικά πράγματα για το Λονδίνο, όπως εγώ βέβαια τα είδα, τα έζησα και τα αισθάνθηκα, τις λίγες μέρες που έμεινα εκεί.
Πρώτον, θα παρατηρήσετε αμέσως πως τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν αριστερά του δρόμου αντίθετα από τα δικά μας εδώ. Αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα όταν κυκλοφορείς στο κέντρο της πόλης και πως να περάσεις κάποιο δρόμο να έχεις υπόψη πως τα αυτοκίνητα έρχονται από αριστερά.
Δεύτερο, οι Λονδρέζοι είναι υπέρ το δέον εξυπηρετικοί. Μόλις θα ζητήσεις κάποια πληροφορία, όπως που είναι ο τάδε δρόμος ή το ξενοδοχείο, είναι ικανοί να σε πάνε περπατώντας στην είσοδο του ξενοδοχείου. Οποτε ζητήσαμε πληροφορίες, αμέσως και χωρίς δισταγμό, προθυμοποιούνταν και παρατούσαν αμέσως κάθε άλλη ασχολία.
Τρίτο, το Λονδίνο είναι μια πανέμορφη και άνετη πολιτεία με τεράστια αχανή πάρκα και πανέμορφα κτήρια. Τα πάρκα στο Λονδίνο είναι με γρασίδι και ατελείωτες δενδροστοιχίες με πλατάνια. Πλατάνια να δουν τα μάτια σας! Μοναδικό σχεδόν δέντρο στα πάρκα του Λονδίνου είναι οι πλάτανοι. Είναι πανύψηλοι και φαίνονται να είναι της ίδιας ηλικίας. Τα φαντάζομαι το καλοκαίρι όλα πράσινα και πανέμορφα. Και βέβαια σοφά το έχουν επιλέξει οι Εγγλέζοι. Ως γνωστόν, ο πλάτανος θέλει νερό και εκεί ο υδροφόρος ορίζοντας (λόγω Τάμεση) θα είναι στο ένα μέτρο.
Τέταρτο, τα ορειχάλκινα γεμάτα γούστο γλυπτά, που στολίζουν τα λονδρέζικα πάρκα και δρόμους και παρουσιάζουν όλες τις εκφάνσεις της βρετανικής ιστορίας. Πέμπτο την πληθώρα των Ασιατών (Ινδών) και Αφρικανών που συναντάς στο city και τη μεγάλη καθαριότητα που επικρατεί.
Εκτο και τελευταίο, μια περιρρέουσα χλιδή που δεν ξέρω από πού την αντλούν οι Λονδρέζοι!
Ισως από τα ανεξάντλητα πετρέλαια της Β. Θάλασσας, ίσως και από τα τεράστια ευρωπαϊκά χρηματικά κεφάλαια που διαχειρίζονται όλες οι χρηματιστηριακές – εφοπλιστικές εταιρείες που έχουν σαν έδρα το city.
Α! ξέχασα πως ο Γιάννης μας είπε ότι θα ’πρεπε να προμηθευτούμε μια ηλεκτρονική κάρτα, που ισχύει σε όλα τα μέσα μεταφοράς. Στοιχίζει 40 λίρες (πάουντς) και την ακουμπάς σε κάποιο σημείο στην είσοδο του μετρό (underground) ή όταν μπαίνεις σε κάποιο λεωφορείο (κόκκινο διώροφο ή απλό), το ίδιο θα κάνεις και στην έξοδο. Ετσι η κάρτα “ξέρει” πόσα χιλιόμετρα έχεις κάνει. Την τελευταία ημέρα της παραμονής την προσκομίσαμε και πήραμε τα χρήματα που περίσσευσαν!
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Ο πρώτος επισκέψιμος στόχος ήταν το διάσημο βρετανικό Μουσείο.
Μια μεγαλοπρεπής είσοδος δε προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει. Δύο τεράστια πανέμορφα πέτρινα λιοντάρια στέκονται άγρυπνοι φρουροί της εισόδου. Είναι εύκολο να μαντέψετε ποιο τμήμα του Μουσείου θα μας ενδιέφερε περισσότερο. Είναι τα λεγόμενα και “Ελγίνεια” μάρμαρα από το όνομα αυτουνού του “κυρίου” που ήταν μάλιστα και λόρδος. Τα ξεκόλλησε βίαια από τον Παρθενώνα ίσως καταστρέφοντας μερικά απ’ αυτά και τα έφερε εδώ. Είναι λοιπόν τα μάρμαρα από τη ζωοφόρο του Παρθενώνα.
Ενα ρίγος και μια βαθιά συγκίνηση μας κατέβαλε μόλις τα αντικρίσαμε. Ας ευχηθούμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Εκεί που ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης τα τοποθέτησαν να στολίζουν τον Παρθενώνα, τον ναό της θεάς Αθηνάς, προστάτιδος της Αθήνας.
Τα γλυπτά σύνολα είναι τοποθετημένα από τη μια μεριά και την άλλη της αίθουσας και είναι στη διάθεση των επισκεπτών να τα παρατηρούν και να τα φωτογραφίζουν.
Εκτός από τα μάρμαρα του Παρθενώνα, υπάρχουν και αναρίθμητα άλλα ελληνικά αρχαία εξαιρετικού ενδιαφέροντος από ολόκληρο τον τότε ελληνικό χώρο όπως η αρχαία Ιωνία (Πέργαμος – Εφεσος κ.λπ.) και Κάτω Ιταλία (Συρακούσες – Ημερα κ.λπ.).
Επρεπε όμως να βιαστούμε επειδή η χρονική διάρκεια της επίσκεψης στο ελληνικό τμήμα του μουσείου είναι 9 – 11 αν και το υπόλοιπο τμήμα του μουσείου εξακολουθούσε να δέχεται επισκέπτες.
Επρεπε να βιαστούμε για να δούμε και τα υπόλοιπα σπουδαία εκθέματα, όπως την Καρυάτιδα και άλλα πολλά. Την Καρυάτιδα την είχαν “κρύψει” πίσω από ένα κατασκεύασμα με κίονες. Επρεπε να ρωτήσουμε τους φύλακες να μας υποδείξουν το μέρος.
Η κόρη της Ακρόπολης στέκεται μόνη και θλιμμένη, έτσι μου φάνηκε και ίσως να αναπολεί και να σκέφτεται τις αδελφές της στην Αθήνα που έχει τόσα χρόνια να τις δει και να τα πουν.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ακούσαμε τη φωνή κάποιου φύλακα να μας λέει πως η ώρα πέρασε και πρέπει να βγούμε έξω γιατί θα κλείσει το ελληνικό τμήμα. Εκτός από το ελληνικό τμήμα το δεύτερο σε σπουδαιότητα είναι οι αρχαιολογικοί θησαυροί από την Αίγυπτο.
Για αρκετές δεκαετίες οι Αγγλοι αρχαιολόγοι “αλώνιζαν” την Αίγυπτο κάνοντας ανασκαφές όπου ήθελαν. Καθώς δεν υπήρχε έλεγχος, αρκετά από τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο, όπως φαραωνικές μούμιες, πλάκες με αιγυπτιακή (ιερογλυφική) γραφή κ.λπ.
Μου έκανε εντύπωση ένα τσούρμο μικρών παιδιών με τα καπελάκια τους και τα ομοιόμορφα μπλε σακάκια να περιδιαβαίνουν τον χώρο και να στέκονται μπροστά από κάθε εύρημα και με μεγάλη σοβαρότητα να το μελετούν. Να σημειώνουν, να ζωγραφίζουν και να διαβάζουν τις πληροφορίες μπροστά από κάθε αντικείμενο.
Προφανώς θα είχαν πάρει από τους δασκάλους σχετικές εντολές για σχολική εργασία.
Μετά από την περιπλάνησή μας στο αιγυπτιακό τμήμα, είχαμε αρκετά κουραστεί από την πολύωρη ορθοστασία. Εξάλλου μας “περίμενε” το Μπάκινχαμ και έπρεπε να έχει φως για να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία.
Πήραμε πάλι το μετρό και κατεβήκαμε κοντά σε ένα πάρκο. Από εκεί βαδίσαμε μερικά λεπτά και σε λίγο διακρίναμε τη φιγούρα του παλατιού. Μην πάει το μυαλό σας πως είχαμε ραντεβού με τη βασίλισσα. Δεν ζητήσαμε καν να τη συναντήσουμε. Ξέραμε πως είναι πολυάσχολη και θα απέρριπτε το αίτημά μας. Ετσι περιοριστήκαμε να φωτογραφίσουμε το ομολογουμένως εντυπωσιακό Μπάκιγχαμ από απόσταση περίπου 50 μέτρων, πιο κοντά ήταν αδύνατο να το πλησιάσουμε γιατί υπήρχαν κάγκελα.
Επόμενος στόχος το “σήμα” του Λονδίνου. Το πανύψηλο Μπιγκ Μπεν και ο διπλανός Τάμεσης ξεχειλισμένος, με το λιμάνι του. Αφού περιδιαβάσαμε αρκετά και πήραμε τις σχετικές φωτό, ξανά λεωφορείο, αυτή τη φορά και ξενοδοχείο.
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη καταστημάτων και περιπλάνηση, έτσι χωρίς σκοπό, στους δρόμους του κεντρικού Λονδίνου, προσέχοντας πάντα αυτό που έγραφαν οι διαβάσεις – look right και look left. Οταν πας να περάσεις τη διάβαση προειδοποιεί βλέπε δεξιά και βλέπε αριστερά για τα τροχοφόρα που έρχονται βεβαίως!
