Πολυτεχνείου Τιμή

Η πρόσκληση, μου άρεσε πολύ… Αχνά, το εμβληματικό Ιδρυμα και ο κόσμος, με “αγωνιστική δυναμική”, αποτυπώνονται σε υπόλευκο χαρτί…
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΕΠΑΛ Κισσάμου σας προσκαλεί στην εκδήλωση για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου, κ.λπ., κ.λπ…
Και ο Δήμος Κισσάμου, γέμισε κόσμο, τα νειάτα πρώτα πρώτα… Τα παιδιά του σχολείου, που παρακολούθησαν το πρόγραμμα, που σιγοψιθύριζαν, που συγκινήθηκαν…
Ενα πρόγραμμα πολύ ωραία δομημένο, που είχε απ’ όλα…
Και τον σύντομο, πλην ουσιαστικό χαιρετισμό του κ. Ζουριδάκη Νεκτάριου δ/ντη του ΕΠΑΛ που υπέγραφε την πρόσκληση (κι ευχαριστώ) και θέλω να τονίσω το ενδιαφέρον και την προσπάθεια του για τα καθήκοντά του στο σχολείο του με σεμνότητα και αφοσίωση.
Την ομιλία ακόμη του κ. Πετρόπουλου εκπαιδευτικού επίσης, που, δωρικός κι αυθεντικός, ανέλυσε τα κυριότερα γεγονότα των ημερών εκείνων.
Το video στο οποίο επίσης “μίλησε” το αδιαφιλονίκητο κύρος της εικόνας και του λόγου για το χρονικό της εξέγερσης! Ο λόγος ο ποιητικός του Ελύτη διά στόματος μαθήτριας του σχολείου, και βεβαίως το 2ο μέρος το “μαγικό”.
Δεύτερο μέρος, Μουσικό, συναυλιακό! Σχεδόν πλήρης χρόνος προγράμματος με τραγούδια, τραγούδια, τραγούδια!
Ο κόσμος που ήταν καλεσμένος και ο μαθητόκοσμος, ενθουσιάστηκαν με τις ωραίες μελωδίες των Μίκη, Μαρκόπουλου, Λουκά Θάνου, Σταύρου Ξαρχάκου, στον λόγο Γεωργουσόπουλου, Σκούρτη, Ελευθερίου, Καμπανέλλη, Βάρναλη, που είχε απογειώσει ο αείμνηστος Νίκος Ξυλούρης, ερμηνευτικά.
Σήμερα, γιατί σήμερα Παρασκευή που γράφω, το πρωινό, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, ερμήνευσαν ο Βασίλης Καρεφυλάκης με την λύρα του, ο Νίκος Μαργαριτάκης με το μπουζούκι του, στα δε υπόλοιπα όργανα, ο Γιάννης Χαρτζουλάκης στην κιθάρα και ο Νεκτάριος Δασκαλάκης στα κρουστά. Αξίζει να γίνει λόγος και για την… περιστασιακή χορωδία των Ανδρ. Μπορμπουδάκη (πρώην δ/ντη του ΕΠΑΛ) του Θεόδωρου Πετρόπουλου – ομιλητή – και του δ/ντη του σχολείου.
Η “ξαστεριά”, ο Κρητικός ύμνος, αποδώθηκε στο τέλος, ως εξαιρετική έξοδος από ένα μουσικό μέρος απολύτως εναρμονισμένο με το νόημα του Φοιτητικού και όχι μόνο κοινωνικού αγώνα.
Σαράντα πέντε χρόνια από τα συγκλονιστικά, και αιματηρά βεβαίως γεγονότα, παντού της Πατρίδας απότιση Τιμής, και από την Παιδεία, ως αρμοδιότερος φορέας, να σταλάξει στην νεότητα, την Μετάληψη του πρέποντος, που έχει συντελεστεί.