Πολίτες και πολιτικοί

Η εποχή που ζούμε δε φημίζεται για το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης, πολύ περισσότερο από την ύπαρξή της σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Δεν συζητά μεγάλο μέρος των πολιτών μια και ικανοποιούνται με το να τους βρίσκουν άλλοι τις λύσεις, οι ειδικοί και οι επαγγελματίες του είδους.
Τα κόμματα έχουν εντός τους αυτούς τους επαγγελματίες, τους επιλέγουν γι’ αυτήν ακριβώς τη δουλειά, να αποστομώνουν τους πολίτες σε κάθε τους απόπειρα να βρουν την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την κομματική πολιτική προπαγάνδα.
Το να φτάσει ο μέσος πολίτης να πει πως «η πολιτική δεν είναι δική μου δουλειά» θέλει μεγάλο αγώνα από τα κόμματα και σαφώς δεν αποτελεί προσπάθεια των τελευταίων χρόνων. Το να μετατραπεί ο όχλος σε υποτακτικό κοπάδι, θέλει επιμονή και πίστη σε αυτό από τα κόμματα. Αυτό έχει γίνει πολλές δεκαετίες τώρα από τη στιγμή που γενεές επί γενεών ανατράφηκαν με αυτό το σύνθημα, πως η πολιτική ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους πολιτικούς.
Πάραυτα υπάρχει κόσμος που θα ήθελε πολύ να απομυθοποιήσει αυτή τη φράση. Υπάρχουν πολίτες, θέλω να πω, που αντιστέκονται κραυγάζοντας ή υπενθυμίζοντας με κάθε τρόπο ότι η πολιτική ανήκει στον λαό, στους πολίτες. Παρήγορο είναι αυτό, ένα θετικό σημάδι μέσα σε όλον αυτό τον συρφετό και συνονθύλευμα απαξίας και υποβιβασμού των πάντων.
Η αρχή να γίνει λοιπόν και η συνέχεια θα ακολουθήσει με βάση του τι προσδοκούμε από την επόμενη μέρα του ξεσηκωμού. Κάποιοι να αναλάβουν την πρωτοβουλία να αλώσουν τον υλικό εφιάλτη της κατανάλωσης χάριν νέων φρέσκων οραμάτων, που θα ξεπηδήσουν από αυτούς που δεν συμβιβάζονται με την καθημερινή υποτακτικότητα και δουλοπρέπεια. Αυτό και μόνο αυτό.