Πολιτικές εκποίησης του δημόσιου πλούτου

Το θέμα της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο επονομαζόμενο υπερ-ταμείο, στο οποίο μεταβιβάζονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων προς τέρψη, προφανώς, των επονομαζόμενων “δανειστών”, έχει προκαλέσει μία εύλογη αναστάτωση στην τοπική κοινωνία. Τούτο διότι μετά την εκχώρηση στους Γερμανούς της Fraport του αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” των Χανίων οι πολίτες αυτού του τόπου πληροφορήθηκαν ότι υπήρχε περίπτωση να υποθηκευτούν, μεταξύ άλλων, και οι “Τάφοι των Βενιζέλων” με ό,τι ο εν λόγω χώρος συμβολίζει στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία.
Πρόκειται περί μίας θλιβερής πραγματικότητας, η οποία, αν δεν έβγαινε στο φως της δημοσιότητας από τούτη εδώ την εφημερίδα, ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική. Αυτό όμως που αναδεικνύεται από την ένταση της συζητήσεως των τελευταίων ημερών, αλλά και από την άνευ προηγουμένου κρατική παρέμβαση στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών σε τοπικό επίπεδο, είναι ότι ορισμένοι δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της συνθηκολόγησης στην οποία έχουν προσχωρήσει.
Το πρόβλημα είναι, ως εκ τούτου, βαθιά πολιτικό και προφανώς δεν σχετίζεται μόνο με τον συμβολισμό.
Εχει να κάνει με τις πολιτικές εκποίησης της χώρας, τη μη προστασία του δημόσιου συμφέροντος, την πολιτική ασυνέπεια και τον πολιτικό και ιδεολογικό εκφυλισμό μίας μικρής πολιτικής ομάδας, η οποία σφετερίστηκε τους πόθους και τα οράματα μίας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού.