Πολιτική αδιαφορία και κομματικό σύστημα

Είναι γεγονός ότι μεγάλες ομάδες του πληθυσμού είναι αποστασιοποιημένες από την ενεργή πολιτική και διεκδίκηση. Η τάση αυτή αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 σε ολόκληρη την Ευρώπη και ενισχύθηκε την τελευταία δεκαετία. Στην εκλογική διαδικασία εκδηλώνεται με την αποχή. Οι παράγοντες που οδηγούν στην πολιτική αποξένωση είναι αρκετοί. Μεταξύ αυτών και η αποτυχία του κυρίαρχου κομματικού συστήματος να επιφέρει σημαντικές αλλαγές οι οποίες θα μπορούσαν να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία ως η κατά βάση μεταρρυθμιστική δύναμη της μεταπολεμικής, περιόδου σε συνθήκες κρίσης αδυνατεί να διαδραματίσει πλέον τον ίδιο ρόλο. Τούτο διότι υπήρξε μια ριζική στροφή με τη σταδιακή προσχώρηση και τελικά ενσωμάτωσή της στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό οδηγεί σε μία νέα ιστορική συναίνεση μεταξύ των συντηρητικών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών δυνάμεων αυτή τη φορά όχι στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως έγινε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, αλλά αντιθέτως στην αποδόμηση και των δύο.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μία προϊούσα απεμπλοκή των πολιτών από την πολιτική εφόσον οι δύο παραδοσιακοί πόλοι του κομματικού συστήματος είναι πλέον σχεδόν ταυτόσημοι αναπαράγοντας την ίδια πολιτική, η οποία όμως είναι διαμετρικά αντίθετη από αυτήν που προσδοκούν οι πολίτες.