Πολιτική ευθύνη

Κατηφής, συνοφρυωμένος ο κ. πρωθυπουργός και προβληματισμένος ανέλαβε προσωπικά την πολιτική ευθύνη ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου για τη βιβλική καταστροφή, που κόστισε τόσες ζωές και κατέστρεψε περιουσίες. Αυτονόητο για έναν πρωθυπουργό να εκδηλώνει αυτοκριτική, γιατί επί πρωθυπουργίας του συνέβη αυτή η τραγωδία στην Ανατολική Αττική.
Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί το ερώτημα ποιος πληρώνει το κόστος και τον κ. Τσίπρα τον βασανίζει η αγωνία, “αν έπραξαν σωστά στα όσα έπρεπε να πράξουν… και αν μπορούσαν να σώσουν έστω και μια ψυχή παραπάνω απ’ όσες έφυγαν…”. Σύμφωνοι, ανέλαβε την πολιτκή ευθύνη, αλλά έμεινε στο “ναι μεν αλλά”.
Ευθύνη είναι όταν εκ του νόμου υποχρεώνεσαι να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου. Περνά από τα λόγια και καταλήγει στις πράξεις. Η πολιτική ευθύνη συνοδεύεται από ανάλογες ενέργειες, όπως του κ. Τόσκα, ο οποίος δήλωσε: “Προσπαθώ για λόγους συνειδησιακούς να βρώ τα λάθη, αλλά επιχειρησιακά δεν τα βρίσκω μεγάλα… Εθεσα την παραίτησή μου στο πρωθυπουργό, αλλά μου είπε, ‘στην ώρα της πάλης συνεχίζουμε’ και δεν την έκανε δεκτή”. Να παραιτηθεί ο κ. Τόσκας, αλλά ποιά είναι τα αίτια, αφού όλοι γνωρίζουν, ότι οι ευθύνες εν προκειμένω είναι διαχρονικές;
Ο πρωθυπουργός είναι και κατηφής γιατί δεν μπορεί μετά τις φωτιές να πανηγυρίσει στη ΔΕΘ 8 και 9 Σεπεμβρίου το τέλος του μνημονίου και να αιφνιδιάσει εξαγγέλοντας προεκλογικές παροχές, τις οποίες ούτε που τις σκέπτεται στην παρούσα φάση. Εκτός και αν ακολουθήσει τ’ αχνάρια του Κώστα Καραμανλή, που μετά το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2007 αποτόλμησε εκλογές. Τις κέρδισε, επειδή έπεισε τον κόσμο, ότι χρειάζεται λαϊκή εντολή για τις επερχόμενες καταστάσεις της οικονομίας, που όχι, μόνο δεν απέτρεψε τη μοιραία εξέλιξή της, αλλά επιβάρυνε τα πράγματα, για να ’ρθει ο ΓΑΠ να ρίξει τη χώρα στα βράχια.
Είχε το θάρρος, λοιπόν, ν’ αναλάβει προσωπικά την πολιτική ευθύνη, αλλά δεν έδειξε το ηθικό σθένος, να επισκεφθεί τις πληγείσες περιοχές. Εδώ θα επιδρούσαν αρνητικότατα. Για επικοινωνιακούς λόγους το απέφυγε. Παρείχε, όμως, με ανακοίνωσή του κ. Τζανακόπουλο βοηθήματα, διορισμούς κ.λπ.
Απαλύνεται μ’ αυτά ο πόνος της απώλειας ανθρώπινων ζωών; Θα συμβάλλουν να ξεχασθεί η ευθύνη για όσα συνέβησαν;
Η αυθαίρετη δόμηση δεν είναι τωρινό ζήτημα. Οσες κυβερνήσεις έχουν περάσει, προσπάθησαν να την περιορίσουν, αλλά υπό την πίεση των αυθαιρεσιούχων και των κομματαρχών, τα αυθαίρετα εντάσσονταν στο Σχέδιο Πόλης με το αζημίωτον και αποκτούσαν όλα τα δικαιώματα, όσων είχαν χτίσει με άδειες, νομίμως.
Στο Μάτι Αττικής και σε όλη την ακτογραμμή μέχρι τον Μαραθώνα η αυθαιρεσία δεν έχει προηγούμενο. Η πρόσβαση στη θάλασσα για τον πολύ κόσμο είναι περιορισμένη. Αληθεύει ότι στο Κόκκινο Λιμανάκι της “Κόλασης του Δάντη” εντάχθηκε με απόφαση του νυν αρμόδιου υπουργού στο Σχέδιο Πόλης ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο;