Πολιτική κατευνασμού

Η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης δεν νομιμοποιείται να υπογράφει διακρατικές συμφωνίες. Περί τούτου και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέφρασε την αντίθεσή του. Η δήλωση του εκπροσώπου του υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι «όλα τα μέρη πρέπει ν’ απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις στην Αν. Μεσόγειο» είναι ένδειξη ότι οι οριοθετήσεις των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο πρέπει να βασίζονται στο Δίκαιο της θάλασσας (αν και δεν το έχουν υπογράψει) χωρίς να βλάπτονται τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτονικών χωρών.
Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δεν κάνουν τίποτα περισσότερο για τις τουρκικές παραβιάσεις, τους λεονταρισμούς του Ερντογάν κ.ά., εκτός από φραστικές ρητορικές νουθεσίες. Ο Στόλτενμπεργκ κρατά μάλλον μονομερώς παρά ίσες αποστάσεις μεταξύ δύο κρατών μελών. Πιθανόν προσπαθούν να διατηρήσουν τη Τουρκία στο Δυτικό στρατόπεδο έναντι ικανοποιήσεων κάποιων αιτημάτων της!
Τη σκυτάλη της εξαλλοσύνης πήρε και ο αρχηγός των “Γκρίζων Λύκων” Μπαχτσελί, που προκαλεί τον Ερντογάν να πραγματοποιήσει τις απειλές του και «ν’ απελευθερώσει τα νησιά του Αιγαίου Σαμοθράκη, Θάσο, Χίο, Λέσβο και Σάμο που κατέχονται απ’ την Ελλάδα παρανόμως». Παροτρύνει τον Τούρκο πρόεδρο να πράξει ό,τι πρέπει, δηλαδή να κάνει πόλεμο. Σημαντική είναι και η ομιλία του υπουργού Άμυνας Ακάρ ενώπιον των Αξιωματικών και των τριών όπλων. Γιατί δεν ζητάμε απ’ την Ε.Ε. να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία που θα την υποχρεώσουν να πάψει να φαντάζεται μεγαλομωαμεθανικές αυτοκρατορικές ιδεοληψίες;
Η χώρα μας έχει συνάψει συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ στο Ιόνιο με την Ιταλία και στη Μεσόγειο με την Αίγυπτο, που διεμβολίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Θα ‘πρεπε να ‘χαμε κάνει κι άλλες διευθετήσεις με όμορα κράτη, ακόμα και με τη Λιβύη, ξεπερνώντας τον σκόπελο με τη Γαύδο. Αν προχωρούσαμε, δεν θα υπήρχαν σήμερα αυτά τα προβλήματα και δεν θα θερμαίνονταν τα θαλάσσια νερά νότια της Κρήτης.
Το Τουρκολιβυκό μνημόνιο ισχύει μόνο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης κι ας μην έχει κυρωθεί απ’ το Λιβυκό κοινοβούλιο. Είναι, όμως, απορριπτέο για την Αίγυπτο και την Ελλάδα, επειδή θίγονται κυριαρχικά τους δικαιώματα.
Για τούτο επιδιώκεται η από κοινού διαμαρτυρία στον Ο.Η.Ε. Αν δεν γίνει από κανένα κράτος, ότι υφίσταται ζημιά, σημαίνει ότι το αποδέχονται σιωπηρώς και ότι μπορεί ν’ αποτελέσει αντικείμενο νόμιμης ισχύος. Η δημιουργία τετελεσμένου για τον Ερντογάν είναι κανόνας στη Διεθνή πολιτική σκηνή. Σε αυτό ποντάρει, πιστεύοντας ότι κάνεις δεν θα μπορέσει να του ανατρέψει τα τετελεσμένα στη θάλασσα.
Εμείς εφαρμόζουμε την πολιτική του κατευνασμού που ενθαρρύνει τον Τούρκο και οδηγεί σε συγκρούσεις υπό τις πλέον δυσμενείς συνθήκες. Ο Ερντογάν όταν πάρει το μήνυμα, ότι η Ελλάδα δεν θα περιορισθεί μόνο στην άμυνα, αλλά θα αντεπιτεθεί, διότι έχει σχέδιο στρατιωτικής αποτροπής. Θα το σκεφτεί πολύ πριν προσβάλλει ελληνικό χώρο. Η πολιτική κατευνασμού ενθαρρύνει τον Τούρκο πρόεδρο να μη σέβεται τίποτα.