Η ΕΚΛΟΓΗ του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου στη Ν.Δ., ούτως ή άλλως πυροδοτεί εξελίξεις σε όλο το πολιτικό φάσμα που, σε βάθος χρόνου, μάλλον θα ανατρέψουν το παρόν πολιτικό σκηνικό.
ΒΟΗΘΟΥΝΤΟΣ δε και του καιρού(!) με τις διακυμάνσεις του, αναδεικνύονται περισσότερο τα σκαμπανεβάσματα των πολιτικών ιδεολογιών -αν υπάρχουν σήμερα τέτοιες. Ας πούμε, ποιος και τι είναι νεο-αριστερός ή νεο-φιλελεύθερος, νεο-ναζί ή ακραίος, κεντροδεξιός ή κεντροαριστερός στην εποχή μας;
ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ μας είναι ότι “τα χαρτιά” της πολιτικής τράπουλας θα ξανανακατευθούν υπό την έννοια ότι θα έχουμε αρκετές υπόγειες διαδρομές, με αποχωρήσεις και προσχωρήσεις που κάποτε λεγόντουσαν “αποστασίες” ή “ρήξεις” με το κομματικό κατεστημένο.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ στην ελληνική πολιτική υπήρχαν οι πολιτικάντηδες και οι καιροσκόποι των οποίων στόχος ήταν -και παραμένει- η επανεκλογή τους στον βουλευτικό θώκο ή η συμμετοχή τους στην εκάστοτε εξουσία. Με οποιοδήποτε σχήμα και φορέα, με οποιαδήποτε “σημαία ευκαιρίας”.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ που πρόκειται να “ζοριστούν” από φυγοκεντρικές τάσεις, είναι φανερό πως θα είναι η λεγόμενη “Δημοκρατική Συμπαράταξη” (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) ελλείψει ενός συγκεκριμμένου στίγματος, αλλά και “το Ποτάμι” που στη ροή του συμπεριέλαβε πολλούς αδέσποτους πολιτικοϊδεολογικά. Και τα δύο αυτά κόμματα μέχρι τώρα δεν έχουν ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς πρεσβεύουν και τι επιδιώκουν.
ΕΤΣΙ, «έχει ο καιρός γυρίσματα» και η πολιτική «πολιτικούς παντός καιρού». Οσο για συνεπείς ιδεολογίες, είδαμε την τύχη τους τόσο με τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και του Βενιζέλου, όσο και με τους “ριζοσπάστες” των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του Τσίπρα και του Καμμένου. Ο καιροσκοπισμός του χθες, λοιπόν, καλά κρατεί και σήμερα και, δυστυχώς, και αύριο.
Η ΜΟΝΗ ελπίδα μας είναι το γεγονός πως με την εκλογή Κυριάκου Μητσοτάκη αλλάζουμε γενιές στην πολιτική, και αυτό έχει μια κάποια σημασία από μόνο του.
