Πολιτικοί και τεχνοκράτες

Με τις εκλογές δεν επέρχεται μόνο ανατροπή της καθημερινότητας, αλλά διαμορφώνονται νέες δομές στην πολιτική ζωή της χώρας. Οι αλλαγές συντείνουν στη λειτουργία των κομμάτων και στη διαφορετική άσκηση της εξουσίας. Τι έγινε, λοιπόν, μετά το αποτέλεσμα των επιλογών της 7ης Ιουλίου;
Κατ’ αρχάς νίκησε η Ν.Δ. και δεν χρειάστηκε τη συνδρομή άλλου κόμματος, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο δε ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πολιτική δύναμη στον χώρο της κεντροαριστεράς με ελάχιστο πολιτικό κόστος, κατόπιν από μια σκληρή οικονομική πολιτική που εφάρμοσε. Τα δύο αυτά σημαντικά γεγονότα αναλυόμενα από επιστήμονες της πολιτικής φιλοσοφίας μπορεί να οδηγήσουν σε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά για το μέλλον της ελληνικής δημοκρατίας.
Η Ν.Δ. έγινε μια νέα πολιτική δύναμη, παρόμοια με την παλιά, ανεξάρτητα αν συνέβαλλε χωρίς να αναγκαστεί να αναλύσει στοιχειωδώς ότι συμμετείχε στη δημιουργία της κρίσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πίστεψε στη θεωρία, ότι ο ρόλος του στην κοινωνική δράση θα έφερνε την αλλαγή και ότι θα επιτύγχανε το στόχο που έβαλε, για το τέλος των μνημονίων. Στην πορεία της διακυβέρνησής του φορτώθηκε μεγάλο πολιτικό βάρος, από το οποίο δεν μπόρεσε να απαλλαγεί και το κληροδότησε στη νέα κυβερνητική εξουσία. Τώρα η Ν.Δ. οφείλει, να αναθεωρήσει πολλά απ’ το παρελθόν της και να δει πώς θα διαχειρισθεί τα δεδομένα, που αποκτήθηκαν. Οι Συριζαίοι, με βάση την ιδεολογία της παραδοσιακής αριστεράς, προσπάθησαν να θεμελιώσουν στις κοινωνικές ομάδες την πολιτική φιλοσοφία, όπως την καταλάβαιναν μετά από μακροχρόνιους αγώνες, αλλά απέτυχαν.
Οι ριζικές αλλαγές, όμως, στην κοινωνία δεν θα ενδυναμωθούν μόνο από τέτοιους αγώνες, αλλά από πολιτικούς που δεν έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία και χρειάζονται τη συνδρομή εξειδικευμένων τεχνοκρατών. Επειδή η σύγχρονη και αποτελεσματική διακυβέρνηση ασκείται απ’ τους πολιτικούς, έχει ανάγκη και τους επιστήμονες, που χρησιμοποιούν αυστηρά την επιστημονική τους κατάρτιση, παραγνωρίζοντας τις πρόσκαιρες κοινωνικές επιπτώσεις, που φέρνουν πολιτικό κόστος.
Τα παραπάνω συμβαίνουν στα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη, όπου οι ηγέτες των, αναζητούν τις εμπειρίες και τις τεχνικές γνώσεις επιστημόνων υψηλής κατάρτισης, που τις εφαρμόζουν στην πολιτική τους με θετικά αποτελέσματα. Οσοι επαγγελματίες, διακριθέντες στο αντικείμενό τους στην ιδιωτική ζωή αποφασίζουν να συμβάλλουν στα δημόσια πράγματα, δίδουν πάντα αισιόδοξα μηνύματα. Τους χρειάζονται οι πολιτικοί που ενίοτε αδυνατούν εξ’ αντικειμένου να επιλύσουν προβλήματα με πολιτική βούληση, ξένα προς την ειδικότητά τους.
Δε μπορεί ένας γιατρός να γίνει υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας, ένας δικηγόρος της Εθνικής Αμύνης ή ένας δημοσιογράφος Εθνικής Οικονομίας.
Αρκεί να γίνεται επιλογή τεχνοκρατών, που να μην επιδέχονται πολιτικό “μπόλιασμα”. Γιατί αν οι πολιτικοί το προσπαθήσουν, αυτοί, ορθονοούντες, θα πρέπει να διαφωνήσουν και τότε όλα θα πάνε “στράφι”!