Είναι μια οριακή Επιστήμη που το αντικείμενό της προέρχεται από τη σύζευξη Κοινωνιολογίας και Πολιτικής. Είναι η εμπειρική επιστημονική βάση της Πολιτικής Επιστήμης και φανερώνει τη θέλησή της να ξανατοποθετηθούν τα πολιτικά φαινόμενα στο σύνολο των κοινωνικών φαινομένων.
Eξετάζει τις εξαρτήσεις μεταξύ οικονομικών νόμων, κοινωνικών δομών, ιδεολογίας και συμπεριφοράς των κοινωνικών ομάδων. Ερμηνεύει με άλλα λόγια την πολιτική πράξη π.χ. εάν η Κυβέρνηση προβεί σε μια διπλωματική πράξη, η Πολιτική Επιστήμη θα αναλύσει, θα κρίνει την πράξη, ενώ η Πολιτική Κοινωνιολογία θα εξετάσει τις γενεσιουργές αιτίες αυτής της πράξης, θα διερευνήσει το γιατί.
Η Πολιτική Κοινωνιολογία δεν ασχολείται με την φιλοσοφία του κράτους, αλλά ασχολείται από ποιους παράγοντες επηρεάζεται αποφασιστικά η διαμόρφωση του Κράτους, όπως το έδαφος, το κλίμα, η γεωγραφική κατάσταση, η λαϊκότητα, η δομή της κοινωνίας, η εθνικότητα κλπ.
Οι κοινωνικές ομάδες και ενώσεις, τα πολιτικά κόμματα είναι αντικείμενα μελέτης της Πολιτικής Κοινωνιολογίας.
Κοινωνικές ομάδες είναι οργανωμένα σύνολα μέσα στην κοινωνία τα οποία σχηματίζονται με αφορμή οικονομικά, δογματικά ή πολιτικά ενδιαφέροντα, που καθορίζουν το προσανατολισμό τους με σκοπό την προάσπιση του συμφέροντός τους απέναντι του Κράτους και της Κοινής Γνώμης. Η έννοια της ομάδας είναι διάφορη της μάζας, η διάκριση είναι ποιοτική αλλά και ποσοτική. Η μάζα δεν έχει βαθύτερες σχέσεις συνοχής των μελών της σε αντίθεση με την ομάδα. Η ομάδα έχει αίσθηση του «εμείς».
Οι παράγοντες που οδηγούν στο σχηματισμό ομάδων είναι χωρικοί, χρονικοί, βιολογικοί και αντικειμενικοί. Η πολιτική κοινωνιολογία δεν έχει ως αντικείμενό της την κοινωνική ομάδα, όπως η Γενική Κοινωνιολογία, αλλά όσες ομάδες έχουν σχέση με την πολιτική (πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, συντεχνίες κλπ). Οι κοινωνικές ενώσεις ή σύνδεσμοι θεωρούνται ως οργανισμοί που προσπαθούν να προβάλλουν με πολιτικά μέσα ουσιαστικά τα συμφέροντα των μελών τους στη κρατική περιοχή των αποφάσεων. Οι παραπάνω συλλογικές μορφές λειτουργούν ως ομάδες πίεσης, εφόσον θα ασκήσουν πίεση στη νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία. Η Πολιτική Κοινωνιολογία είναι ο κλάδος που αναφέρεται στη λειτουργικότητα, δηλαδή στην ουσία των πολιτικών ομάδων. Η Πολιτική Κοινωνιολογία φυσικά έχει ενδιαφερθεί εκτός από την εξέταση των πολιτικών ομάδων για τα διάφορα προβλήματα που χαρακτηρίζουν, ειδικότερα τις ομάδες πίεσης, αλλά εκείνο που ιδιαίτερα απασχολεί την Π.Κ. είναι να εξετάσει την πολιτική δραστηριότητα των ενώσεων (ομάδων πίεσης) λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνική τους βάση, π.χ. τους ρόλους που παίζουν τα εργατικά συνδικάτα στη διαμόρφωση της Κοινωνικής πολιτικής της Κυβέρνησης ή τη συμβολή των εκκλησιαστικών οργανώσεων στη διατήρηση των παραδοσιακών απόψεων στο εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας, ή τέλος την αποφασιστικότητα και συμβολή των πολιτικών κομμάτων στη σύνταξη ενός καταστατικού χάρτη.
Η συμβολή αυτή φυσικά εξετάζεται σε συνάρτηση με τη μέθοδο που ακολουθούν και η οποία υιοθετεί φυσικά τα πολιτικά μέσα για την επίτευξη των επιδιώξεών τους.
Είναι φανερό ότι οι πολιτικές ομάδες πίεσης δεν εξαρτώνται μόνο από τις δομές τους και τους σκοπούς που επιδιώκουν, αλλά και από τον τρόπο που επιτυγχάνουν να επηρεάζουν τις κυρίαρχες μορφές ενός κράτους. Δεν πρέπει να παραλείψουμε να τονίσουμε ότι η επιρροή αυτών των ομάδων πίεσης γίνεται αποφασιστικότερη όσο λιγότερο οργανωμένα είναι τα πολιτικά κόμματα τα οποία θεωρούνται εκφραστές της κοινής γνώμης. Στον Αμερικάνικο δημόσιο βίο έχει αποδειχθεί ότι οι ομάδες πίεσης ασκούν ένα σημαντικό ρόλο στη στάση ενός βουλευτή ή γερουσιαστή για ένα συγκεκριμένο θέμα. Η πίεση αυτή μπορεί να ασκηθεί με πολλούς τρόπους με γράμματα, τηλεγραφήματα, διαμαρτυρίες, απεργίες. Αυτή η επιρροή παρατηρείται και σε συγκροτημένους οργανισμούς όπως, η Κυβέρνηση, η Διοίκηση. Σχεδόν σ’ όλες τις βιομηχανικές χώρες της Δύσης παρατηρείται μια στενή επαφή μεταξύ πολιτικών ομάδων πίεσης αφενός και Κυβέρνησης και Διοίκησης αφ’ ετέρου. Αυτό είναι φυσικό, γιατί είναι απαραίτητη η παρουσία των ενώσεων για τις διοικητικές αποφάσεις και τις νομοθετικές διευθετήσεις στο βαθμό και στην αναλογία που η εξουσία χρειάζεται τη συγκατάθεση και θελουσία συνεργασία των πολιτικών ομάδων πίεσης, οι οποίες κινούνται μέσα στο χώρο δράσης τους εξουσίας. Συγχρόνως όμως η Κυβέρνηση και η Διοίκηση ενδιαφέρονται για τις τάσεις και τους επιδιωκόμενους σκοπούς των πολιτικών ομάδων πίεσης και εξασφαλίζουν μ’ αυτή την επαφή, την πληροφοριοδότησή των για τις επιδιώξεις και τις απαιτήσεις του κοινωνικού συνόλου.
Για τη σπουδαιότητα επαφής μεταξύ πολιτικών ομάδων πίεσης, κοινής γνώμης δε χρειάζεται κανείς να επιμείνει. Από τη μια πλευρά οι πολιτικές ομάδες πίεσης επιδιώκουν να προσεταιρισθούν την κοινή γνώμη για να αποφύγουν με τη συμπαράσταση τις δυσάρεστες κυβερνητικές καταστάσεις και έτσι να επιτυγχάνουν τις επιδιώξεις τους, αλλά συγχρόνως και η κοινή γνώμη αντιλαμβανόμενη ότι οι πολιτικές ενώσεις πίεσης αποτελούν την πρωτοπορία στη διεκδίκηση των αιτημάτων της, επιδιώκει την ουσιαστική επίδραση σ’ αυτές. Η επίδραση και η συμβολή των Δημοσίων σχέσεων και της διαφήμισης με τα μέσα επικοινωνίας και μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες, περιοδικά, ειδικά έντυπα, ραδιόφωνο, τηλεόραση, αφίσα) είναι σ’ όλους γνωστή γι’ αυτό δε θα ήταν απαραίτητο να αναφερθεί κανείς και να τονίσει τη σημασία τους ως οργάνων πίεσης. Οι πολιτικές ομάδες πίεσης παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο στο μεγάλο παιχνίδι της πολιτικής για το ποιος λαμβάνει κάτι, τι, πότε και γιατί.
